Палітоляг Уладзімер Мацкевіч: «Памятаю, што шмат хто з буйных палітычных дзеячоў і кіраўнікоў дзяржаў заўсёды меў нейкіх жывёлаў. У пераважнай бальшыні сабак. Але тыя, хто з больш заможных краінаў ці больш высокіх сацыяльных групаў, захапляліся коньмі. Што тычыцца хатняй жывёлы прагматычнай: козаў ці кароваў, то, шчыра кажучы, пра гэта мала хто і што ў біяграфіях пісаў, бо гэта хутчэй тычыцца гаспадаркі, а не прывязанасьці дарослага чалавека да жывёлаў. А вось сабакі і коні — звычайныя спадарожнікі палітыкаў і грамадзкіх дзеячоў. Таму нічога дзіўнага няма ў тым, што чалавек, які мае шмат кантактаў зь людзьмі, а гэта цяжкая справа, ён цягнецца да жывёлаў. Іншая рэч, што жывёла крыху ачалавечвае чалавека, але розныя людзі па-рознаму ставяцца да жывёлаў і рознае ад іх атрымліваюць. На жаль, вядомыя і людзі, якія зьдзекуюцца з жывёлаў і трымаюць жывёлаў не таму, што любяць іх і пяшчотна да іх ставяцца, а для таго, каб адчуваць сваю перавагу».
