25 траўня Беларусь фактычна выбрала той аб’ём паліва, які магла сёлета атрымаць ад незалежных дастаўцаў. Між тым, учора “Газпром” і кампанія “Сібур” дамовіліся даставіць у Беларусь яшчэ 235 мільёнаў кубамэтраў газу. Паводле віцэ-прэм’ера Ўладзімера Сямашкі, пытаньне квотаў на дастаўкі паліва ня надта істотнае.
(Сямашка: ) “Гэта пытаньне палітыкі й гэтак далей. Вось квота скончыцца, — ратуйце, газу ня будзе. Я паўтараю: незалежныя (а вы ведаеце, які незалежны “Сібур” — гэта стоадсоткавая “дачка” “Газпрому”) пастаўлялі й будуць пастаўляць газ да таго моманту, пакуль мы не падпішам з самім “Газпромам” гадавога кантракту”.
Хоць прамежкавы кантракт зь “Сібурам”, які зьявіўся ўчора, ёсьць своеасаблівым авансам “Газпрому”, Уладзімер Сямашка мяркуе, што Беларусь на будучых перамовах цалкам можа папрасіць у расейскай газавай манаполіі 10,2 мільярда кубамэтраў на гэты год. Пры гэтым адзіным неўрэгуляваным пытаньнем у перамоўным працэсе спадар Сямашка называе пытаньне пра памер транзытнай стаўкі. Расейцы настойваюць на стаўцы ў 0,68 даляра, беларусы — на 1,02 даляра. Віцэ-прэм’ер беларускага ўраду гаворыць, што ў “Газпроме” ўсё ж схіляюцца да другога варыянту.
(Сямашка: ) “Спэцыялісты ў “Газпроме”, прычым спэцыялісты ня ніжняга ці сярэднягя зьвяна, а спэцыялісты, якія вызначаюць палітыку “Газпрому”, сказалі: так, беларусы маюць рацыю, пры такой цане пастаўкі цана транзыту ў 1,02 даляра — гэта нармальная цана”.
Таксама ён нагадаў, што стаўку транзыту ў 1,02 даляра вызначыла беларускае Міністэрства эканомікі, таму ўсё паліва, якое пройдзе празь Беларусь да падпісаньня кантракту з “Газпромам”, павінна аплачвацца менавіта па гэтай стаўцы. Што да стварэньня сумеснага прадпрыемства на базе “Белтрансгазу”, то прадстаўнік беларускага ўраду лічыць прымальным кошт 5 мільярдаў далараў. На думку Ўладзімера Сямашкі, “Газпром” можа купіць палову акцыяў “Белтрансгазу” за 2,5 мільярда даляраў.
(Сямашка: ) “Калі мы бралі ў разьлік нават названую намі цану і пралічвалі для “Газпрому”, намагаліся стаць у ягоную пазыцыю (хоць гэта і непрыстойна — лічыць грошы ў чужых кішэнях), то пры тых аб’ёмах спажываньня газу ў Беларусі, якія будуць нарастаць і пры тых аб’ёмах транзыту, за 12 год “Газпром” цалкам акупіў бы ўсе свае ўкладаньні і ў выглядзе капіталізацыі зарабіў бы яшчэ мільярд трыста мільёнаў даляраў”.
Пры гэтым Уладзімер Сямашка не выключае, што Беларусь можа стварыць сумеснае газатранспартнае прадпрыемства і зусім зь іншым партнэрам, хоць канкрэтных кандыдатаў віцэ-прэм’ер не назваў.
(Сямашка: ) “Гэта пытаньне палітыкі й гэтак далей. Вось квота скончыцца, — ратуйце, газу ня будзе. Я паўтараю: незалежныя (а вы ведаеце, які незалежны “Сібур” — гэта стоадсоткавая “дачка” “Газпрому”) пастаўлялі й будуць пастаўляць газ да таго моманту, пакуль мы не падпішам з самім “Газпромам” гадавога кантракту”.
Хоць прамежкавы кантракт зь “Сібурам”, які зьявіўся ўчора, ёсьць своеасаблівым авансам “Газпрому”, Уладзімер Сямашка мяркуе, што Беларусь на будучых перамовах цалкам можа папрасіць у расейскай газавай манаполіі 10,2 мільярда кубамэтраў на гэты год. Пры гэтым адзіным неўрэгуляваным пытаньнем у перамоўным працэсе спадар Сямашка называе пытаньне пра памер транзытнай стаўкі. Расейцы настойваюць на стаўцы ў 0,68 даляра, беларусы — на 1,02 даляра. Віцэ-прэм’ер беларускага ўраду гаворыць, што ў “Газпроме” ўсё ж схіляюцца да другога варыянту.
(Сямашка: ) “Спэцыялісты ў “Газпроме”, прычым спэцыялісты ня ніжняга ці сярэднягя зьвяна, а спэцыялісты, якія вызначаюць палітыку “Газпрому”, сказалі: так, беларусы маюць рацыю, пры такой цане пастаўкі цана транзыту ў 1,02 даляра — гэта нармальная цана”.
Таксама ён нагадаў, што стаўку транзыту ў 1,02 даляра вызначыла беларускае Міністэрства эканомікі, таму ўсё паліва, якое пройдзе празь Беларусь да падпісаньня кантракту з “Газпромам”, павінна аплачвацца менавіта па гэтай стаўцы. Што да стварэньня сумеснага прадпрыемства на базе “Белтрансгазу”, то прадстаўнік беларускага ўраду лічыць прымальным кошт 5 мільярдаў далараў. На думку Ўладзімера Сямашкі, “Газпром” можа купіць палову акцыяў “Белтрансгазу” за 2,5 мільярда даляраў.
(Сямашка: ) “Калі мы бралі ў разьлік нават названую намі цану і пралічвалі для “Газпрому”, намагаліся стаць у ягоную пазыцыю (хоць гэта і непрыстойна — лічыць грошы ў чужых кішэнях), то пры тых аб’ёмах спажываньня газу ў Беларусі, якія будуць нарастаць і пры тых аб’ёмах транзыту, за 12 год “Газпром” цалкам акупіў бы ўсе свае ўкладаньні і ў выглядзе капіталізацыі зарабіў бы яшчэ мільярд трыста мільёнаў даляраў”.
Пры гэтым Уладзімер Сямашка не выключае, што Беларусь можа стварыць сумеснае газатранспартнае прадпрыемства і зусім зь іншым партнэрам, хоць канкрэтных кандыдатаў віцэ-прэм’ер не назваў.
