Лінкі ўнівэрсальнага доступу

«Кефір каштуе каля 11 даляраў, грэчка — 10». Плюсы і мінусы жыцьця ў Сынгапуры


Беларуска Карына (імя зьмененае. — РС) больш за год жыве ў Сынгапуры. З праектам Свабоды «Новая зямля» яна падзялілася ўражаньнямі ад азіяцкай краіны, расказала пра тое, што можна там рабіць, а чым лепш не займацца.

Сынгапур — гэта горад-дзяржава ў Паўднёва-Ўсходняй Азіі. У СМІ Сынгапур называюць «цывілізаванай дыктатурай», гавораць пра «сынгапурскі эканамічны цуд», высокі ўзровень жыцьця і прагрэс. Тут чатыры афіцыйныя мовы: ангельская, малайская, кітайская і тамільская. Для штодзённых стасункаў эмігрантам дастаткова ангельскай.

Сынгапур лічыцца адной з самых разьвітых краін сьвету. Ён на пазыцыях лідэраў у рэйтынгу сусьветных фінансавых цэнтраў і лічбавай якасьці жыцьця. Аднак у рэйтынгах свабоды слова Сынгапур у апошняй з канца дваццатцы.

Тут практычна ўвесь год тэмпэратура паветра трымаецца каля +30, высокая вільготнасьць.

«Уразіла адчуваньне прагрэсу ва ўсім»

Карына паступіла вучыцца ў міжнародны каледж у Сынгапуры ў 2021 годзе. Яна прайшла тры этапы адбору і трапіла на навучаньне, прычым са стыпэндыяй. Сынгапур самастойна беларуска не выбірала. Умовай стыпэндыі было тое, што ўдзельнік праграмы едзе туды, куды накіруюць. Так Карына апынулася ў Сынгапуры, дзе вучыцца ў адным з 18 каледжаў праграмы The United World Colleges, раськіданых па ўсім сьвеце.

«Я прыляцела ў Сынгапур у жніўні 2021 году. Сядзела два ці тры тыдні на карантыне, бо тады былі суровыя абмежаваньні праз каранавірус. І толькі пасьля далучылася да вучобы ў каледжы. Я мала займалася пытаньнямі легалізацыі, усіх фармальнасьцяў, бо паводле ўмоваў праграмы гэтым займаліся арганізатары. Толькі падрыхтавала ўсе неабходныя дакумэнты. Але ўвогуле з часовай легалізацыяй, калі вы студэнт ці едзеце па працы, тут няма праблем — калі ёсьць годнае тлумачэньне прычын, чаму вы сюды едзеце», — кажа беларуска.

Зь яе словаў, атрымаць часовы ці сталы дазвол на жыхарства ў Сынгапуры ўжо цяжэй.

Карына таксама кажа, што «ўлівацца ў сыстэму» жыцьця ў чужой краіне было цяжка.

«Першыя ўражаньні — гэта адчуваньне прагрэсу ва ўсім. У тваім тэлефоне ўсё ёсьць — дакумэнты, праграмы розныя, сэртыфікат вакцынацыі і пашпарт. У Беларусі ў мяне было адчуваньне, што мы завісьлі ў часе. Тут жа моцнае адчуваньне руху наперад, асабліва ў эканамічным пляне», — кажа Карына.

«Нават на рынку прапанавалі аплаціць пакупкі праз код»

У Сынгапуры можна купіць усе патрэбнае як у буйных крамах, так і на рынках, на адмысловых вулачках, дзе гандлююць садавіной і гароднінай.

«У мяне быў культурны шок, калі прадавец сказаў, што ня можа прыняць аплату карткай, а толькі гатоўкай ці праз код. Скануеш код на сьцяне — і праз праграму плаціш. Гэта значна спрашчае жыцьцё», — кажа Карына.

Belarus — Text about life in Singapore
Belarus — Text about life in Singapore

У Сынгапуры няма зьмен сэзонаў, да якіх прывыклі эўрапейцы, кажа беларуска. Тут заўсёды каля +30, часам ідуць дажджы, што спрыяе буяньню зеляніны паўсюль.

«Мне, „беласкурай“, цяжка прыстасоўвацца да клімату. Не ратуюць аніякія ахоўныя крэмы. Яркае сонца і высокая вільготнасьць. Выходзіш і потам абліваесься», — кажа беларуска.

«На заходнія прадукты высокія цэны»

На час вучобы Карына жыве ў інтэрнаце.

«Таму цягам акадэмічнага году мне ня трэба купляць ежу. Тут, у каледжы, лічыцца добрым тонам прадстаўляць розныя кухні сьвету. Калі я летам жыла на здымнай кватэры, то сама купляла прадукты. Мне гэта каштавала каля 40 даляраў на тыдзень», — кажа беларуска.

Па яе назіраньнях, дарагія ў Сынгапуры грэчка, бульба, садавіна, ягады. Невысокія ж цэны на мясцовыя прадукты. Напрыклад, на рыс у шматлікіх варыяцыях.

500 грамаў грэчкі яна купляла за 10 даляраў. Кефір бачыла, але ня брала, бо каштуе адзін літар $14.

«Тут вельмі папулярная і разьвітая сетка hawker-centre — вулічных фуд-кортаў. Там людзі зьбіраюцца, каб паесьці і паразмаўляць. Прадстаўленыя кухні Сынгапуру, Малайзіі, Індыі. Часам складана зразумець, што гэта за страва. Зразумееш толькі, калі купіш і пакаштуеш», — кажа Карына.

Яна зь сябрам таксама пабывала ў Burger Kng, дзе Карына ўзяла просты сэт: напой, бургер са штучным мясам, бульбу. Каштавала ўсё разам каля 6 даляраў.

«Цырульніца грэбліва камэнтавала калезе мяне за кароткія валасы»

Карына кажа, што яе досьвед абмежаваны жыцьцём у кампусе. Кола знаёмстваў — пераважна навучэнцы каледжу з розных краін сьвету. Але яна заўважыла, што сынгапурцы «досыць кансэрватыўныя».

«Капіталістычная культура тут на піку. Мне было нязвыкла чуць ад сваіх мясцовых аднагодкаў фразы кшталту: „Чаму ў іншых краінах шмат бяздомных? Яны проста лянуюцца працаваць!“ Такая клясавая дыскрымінацыя», — гаворыць беларуска.

Карына расказвае таксама, што ў Сынгапуры іншыя стандарты прыгажосьці і дзяўчына «мусіць мець доўгія валасы». У самой Карыны яны кароткія. Паслугі цырульніцы каштуюць ад 10 да 60 даляраў.

«Але і за 10, і за 20 даляраў стрыгуць так, што гэта не адпавядае нашым стандартам прыгажосьці. Я выходзіла расчараваная. Яшчэ было так, што цырульніца нэгатыўна камэнтавала мяне сваёй калезе, з-за маёй фрызуры. Яна гаварыла на кітайскай мове, думала, што я не разумею. Яна казала, што я прыехала з Эўропы, і што я — разбэшчаная, і што мне „зьнесла галаву“. А я разумела і было досыць непрыемна. Такое ў іх стаўленьне да нетыповых праяў ідэнтычнасьці», — кажа беларуска.

«Спорт тут вельмі папулярны»

Карына кажа, што спорт і фізычная культура ў Сінгапуры вельмі папулярныя сярод усіх узростаў.

«І гэта вельмі ўплывае на інфраструктуру гораду. Тут людзі жывуць у такіх „таварыствах уласьнікаў“, дзе ў дворыках ёсьць і спартовыя, і фітнэс-залі, і басэйны. Гэта ўсё ў адкрытым доступе, усе жыхары могуць карыстацца. Хапае розных аплікацый у тэлефоне, якія дапамогуць у трэнаваньні. У парках можна скарыстацца нядорага публічнымі роварамі», — кажа беларуска.

«Інтуітыўна я адчуваю закрытасьць грамадзтва тут»

Аднагрупнікі Карыны маюць шырокі кругагляд, таму ў асноўным ведаюць пра Беларусь. Але агулам у Сынгапуры пра ейную радзіму чулі няшмат.

«Многім людзям даводзіцца тлумачыць, расказваць пра нашу краіну і пра нас. Адзін чалавек мне сказаў: „Беларусь? Нейкае дзіўнае ангельскае слова, ніколі яго ня чуў“. Да іншаземцаў тут ставяцца стэрэатыпна. Калі замежнік, значыць, аўтаматычна багаты. Мяне таксама часам спрабавалі падмануць, зьдзерці больш высокую цану», — кажа Карына.

Яна расказвае, што многія людзі, якія прыяжджаюць у Сынгапур, забываюць, што тут таксама дыктатура, хоць і нетыповая.

«Эканамічнае разьвіцьцё, прагрэс, добрая інфраструктура, высокія заробкі. Можна заплюшчыць вочы на нешта і жыць сваім жыцьцём. Але інтуітыўна я адчуваю закрытасьць грамадзтва, замоўчваньне некаторых тэмаў. Беларусь таксама несвабодная краіна, але грамадзтва мае супольнасьці, пэўныя пляцоўкі, дзе мы можам быць самі сабой, давяраць адно аднаму. І гэтыя супольнасьці моцныя», — кажа Карына.

«Тут малпы не саромеюцца падыходзіць да людзей»

Карына кажа, што прырода ў Сынгапуры «моцна ўпісаная» у горад. Там шмат зялёных пляцовак, паркаў.

«Тут своеасаблівыя джунглі. Калі пайсьці трохі глыбей у лес, то можна сустрэць варана, выдру, малпу. Тут малпы не саромеюцца падыходзіць да людзей блізка. І гэта такія асаблівыя адчуваньні. З другога боку, Сынгапур вельмі заціснуты горад. Хочацца часам уцячы туды, дзе вялікія прасторы», — кажа беларуска.

Па словах Карыны, у Сынгапуры добра разьвіты грамадзкі транспарт. Улада заахвочвае людзей карыстацца ім, а не асабістымі аўтамабілямі.

«Адна паездка на аўтобусе ў два бакі каштуе каля 2 даляраў. Мэтро трохі таньнейшае», — кажа беларуска.

Таксі каштуе даражэй у вечар пятніцы. Карына ім карыстаецца рэдка, найбольшыя грошы, які аддала за таксоўку, — прыблізна 20 даляраў. Беларуска таксама згадвае пра дарагі мабільны інтэрнэт — 11 даляраў за 4 гігабайты на месяц.

Пасьля заканчэньня каледжу Карына плянуе паступаць ва ўнівэрсытэт у Канаду ці ЗША.

Ігар Лосік Кацярына Андрэева Ірына Слаўнікава Марына Золатава Андрэй Кузьнечык
XS
SM
MD
LG