Пра гэта паведамляе агенцтва БелаПАН. На думку Алексіевіч, народных пратэстаў супраць будаўніцтва АЭС не адбываецца, бо «ў аўтарытарнай дзяржаве людзі падзеленыя», і «самае галоўнае, што выклікае такая сыстэма, — гэта асабістая бездапаможнасьць».
«У любой аўтарытарнай дзяржаве ёсьць праблема з асьветай народу, — падкрэсьліла Алексіевіч. — У нас у, здавалася б, „чарнобыльскай“ краіне менш за ўсё ведаюць пра Чарнобыль. Маю кнігу („Чарнобыльская малітва“) тут ня выдаюць, яе возяць з Расеі. Як вы ведаеце, гэта тэма тут не заахвочваецца, наш прэзыдэнт нават дорыць трактары тым, хто працуе ў забруджанай зоне, зямлю ўжо ва ўжытак пусьцілі. Усё гэта, вядома, злачынства вялікае».
Нобэлеўская ляўрэатка адзначыла, што ўлады не спыталі ў грамадзкасьці думкі аб будаўніцтве АЭС, таму што ў Беларусі «адсутнічае такая катэгорыя, як грамадзкасьць». «Грамадзкасьць можа існаваць у нейкіх свабодных прасторах. Грамадзкасьці ў Беларусі няма, ёсьць групы людзей, якія пад нейкім кантролем, — вёска пад кантролем, паколькі там ёсьць старшыня мясцовай улады; вялікі завод пад кантролем сваёй улады. Гэта такая краіна кантролю», — сказала яна.
У Беларусі, на думку пісьменьніцы, важна займацца палітычнай і экалягічнай асьветай, іншае пытаньне, як гэта рабіць бесьперашкодна.
«Калі я атрымала прэмію ў Нідэрляндах, я закупіла» Чарнобыльскую малітву «, і мы пастараліся раздаць яе настаўнікам, іншым адукаваным людзям у пацярпелых [ад чарнобыльскай аварыі] вёсках і там, дзе будуецца АЭС, у надзеі, што гэтыя людзі прачытаюць і будуць распавядаць іншым», — расказала аб сваім вопыце антыядзернай асьветы людзей пісьменьніца.
Алексіевіч мяркуе, што «будаўніцтва АЭС ва ўмовах алігархату» — гэта надзвычай небясьпечны занятак, паколькі "можна сабе ўявіць, колькі ўсяго будзе скрадзена «пры ўзьвядзеньні гэтага аб’екту. Патэнцыйная небясьпека ад атамнай станцыі ў Беларусі заключаецца і ў іншым. «Па-першае, няма ўжо той велізарнай краіны, каб дапамагчы, калі нешта здарыцца, а па-другое, я ня думаю, што зараз знойдуцца людзі, якія так будуць ахвяраваць сабой, як ліквідатары ў 1980-я гады», — сказала пісьменьніца.
«Зямля — вельмі прыгожая плянэта, толькі шкада, што яна такая маленькая. Калі нешта здарыцца, калі Астравецкую АЭС пабудуюць, ужо ня будзе куды схавацца», — падсумавала нобэлеўская ляўрэатка.
