Цыганкоў: Як гэтае пагадненьне мяняецца карціну энэргетычнай палітыкі ў рэгіёне Ўсходняй Эўропы? Ці робяць падпісаныя ў Кіеве дакумэнты Беларусь больш незалежную ад паставак расейскай нафты?
Манёнак: Размова ідзе пра пастаўкі ў межах апэрацыі абмену СВОП вэнэсуэльскай нафты. Да сёньня афіцыйна так і не заяўлена, па якім кошце Беларусь купляе гэтую нафту, на якіх умовах расплачваецца. У любым выпадку, купляць нафту па сусьветных коштах і перапрацоўваць яе на НПЗ Беларусь ня можа.
Я б не казала, што вэнэсуэльская нафта і ёсьць прынцыповая альтэрнатыва расейскай нафце. Так, яна больш лёгкая, чым расейская, дазваляе атрымаць больш сьветлых нафтапрадуктаў, якія больш ліквідныя на сусьветным рынку, напрыклад, на ўкраінскім рынку. У любым выпадку, гэты праект прыносіць Беларусі пэўныя дывідэнды.
Цыганкоў: Якая тады розьніца, якая нафта пацячэ ў нафтаправод Адэса-Броды? Галоўнае, што дамова заключаная, і Беларусь будзе вымушаная запаўняць нафтаправод нафтай і перапампоўваць яе ў канечны пункт?
Манёнак: Мне здаецца, гэта ўсё ж прынцыпова. Навошта везьці адкуль здалёк нафту, з Вэнэсуэлы? Сёньня на сусьветным рынку можна купіць нафту. Як робіць той жа Мажэйкяйскі НПЗ, які купляе нафту ў Прыморску і вязе яе танкерамі. Беларусь у любым выпадку абменьвае гэтую вэнэсуэльскую нафту на азэрбайджанскую ў межах апэрацыі СВОП. Ці была б эфэктыўнай перапрацоўка азэрбайджанскай нафты па сусьветным кошце? Наўрад ці.
Таму, з аднаго боку, выдатна, што адпрацаваны такі маршрут, а зь іншага — калі праз тры гады скончыцца загадкавы кантракт з Вэнэсуэлай, адкуль будзе Беларусь браць нафту.
Цыганкоў: Новы прэм’ер Беларусі Міхаіл Мясьніковіч накіроўваецца ў Маскву, дзе будзе абмяркоўваць і нафтавае пытаньне. Дагэтуль у 2011 годзе расейская нафта ў Беларусь не паступае.
Манёнак: Сапраўды, беларускія НПЗ пакуль працуюць на той нафце, што закупілі летась. Але гэтыя аб’ёмы скончацца даволі хутка, хопіць яшчэ прыкладна на тыдзень. Трэба дамаўляцца, і сытуацыя не безнадзейная. Бо расейскія кампаніі маюць зацікаўленасьць ў перапрацоўцы нафты на беларускіх НПЗ, і хочуць паставіць туды як мага больш нафты. Бо пастаўкі бязмытавыя ў межах Мытнага Саюзу вельмі выгадныя для расейскіх кампаніяў — якая ім розьніца, у які бюджэт плаціць нафтавыя мыты.
Манёнак: Размова ідзе пра пастаўкі ў межах апэрацыі абмену СВОП вэнэсуэльскай нафты. Да сёньня афіцыйна так і не заяўлена, па якім кошце Беларусь купляе гэтую нафту, на якіх умовах расплачваецца. У любым выпадку, купляць нафту па сусьветных коштах і перапрацоўваць яе на НПЗ Беларусь ня можа.
Я б не казала, што вэнэсуэльская нафта і ёсьць прынцыповая альтэрнатыва расейскай нафце. Так, яна больш лёгкая, чым расейская, дазваляе атрымаць больш сьветлых нафтапрадуктаў, якія больш ліквідныя на сусьветным рынку, напрыклад, на ўкраінскім рынку. У любым выпадку, гэты праект прыносіць Беларусі пэўныя дывідэнды.
Цыганкоў: Якая тады розьніца, якая нафта пацячэ ў нафтаправод Адэса-Броды? Галоўнае, што дамова заключаная, і Беларусь будзе вымушаная запаўняць нафтаправод нафтай і перапампоўваць яе ў канечны пункт?
Навошта везьці адкуль здалёк нафту, з Вэнэсуэлы? Сёньня на сусьветным рынку можна купіць нафту.
Манёнак: Мне здаецца, гэта ўсё ж прынцыпова. Навошта везьці адкуль здалёк нафту, з Вэнэсуэлы? Сёньня на сусьветным рынку можна купіць нафту. Як робіць той жа Мажэйкяйскі НПЗ, які купляе нафту ў Прыморску і вязе яе танкерамі. Беларусь у любым выпадку абменьвае гэтую вэнэсуэльскую нафту на азэрбайджанскую ў межах апэрацыі СВОП. Ці была б эфэктыўнай перапрацоўка азэрбайджанскай нафты па сусьветным кошце? Наўрад ці.
Таму, з аднаго боку, выдатна, што адпрацаваны такі маршрут, а зь іншага — калі праз тры гады скончыцца загадкавы кантракт з Вэнэсуэлай, адкуль будзе Беларусь браць нафту.
Цыганкоў: Новы прэм’ер Беларусі Міхаіл Мясьніковіч накіроўваецца ў Маскву, дзе будзе абмяркоўваць і нафтавае пытаньне. Дагэтуль у 2011 годзе расейская нафта ў Беларусь не паступае.
Манёнак: Сапраўды, беларускія НПЗ пакуль працуюць на той нафце, што закупілі летась. Але гэтыя аб’ёмы скончацца даволі хутка, хопіць яшчэ прыкладна на тыдзень. Трэба дамаўляцца, і сытуацыя не безнадзейная. Бо расейскія кампаніі маюць зацікаўленасьць ў перапрацоўцы нафты на беларускіх НПЗ, і хочуць паставіць туды як мага больш нафты. Бо пастаўкі бязмытавыя ў межах Мытнага Саюзу вельмі выгадныя для расейскіх кампаніяў — якая ім розьніца, у які бюджэт плаціць нафтавыя мыты.
