Лагвінец: Кансультацыйна-назіральная група АБСЭ грала вельмі важную ролю і была моцна заўважанай у палітычным
Варта сказаць, што ў гэтай арганізацыі кожная дзяржава прызнаецца сувэрэннай, рашэньні прымаюцца кансэнсусам. Таму ў АБСЭ няма істотных мэханізмаў уплыву на дзяржаву, каб тая выконвала ўзятыя на сябе абавязаньні. Так і з Беларусьсю. АБСЭ можа заклікаць Менск дзейнічаць паводле стандартаў, якія яны паабяцалі выконваць. Але гэта не гарантуе, што беларускія ўлады будуць іх выконваць.
Цыганкоў: Ці ня гэтым тлумачыцца тое зьніжэньне ролі офісу АБСЭ, што назіраецца апошнія гады? Выглядае, што сёньня Менск больш увагі зьвяртае на меркаваньні Эўразьвязу, Рады Эўропы, але не АБСЭ. Ці можна сказаць, што Офісу на сёньня застаецца чыста тэхнічнае значэньне і ніякага ўплыву на беларускую рэчаіснасьць ён ня мае?
Лагвінец: Ацэньваючы апошнія выбары ў Беларусі, Эўразьвяз спасылаўся на даклад назіральнікаў АБСЭ. Але ўвогуле існуе абмежаванасьць вагароў уплыву на беларускія ўлады з боку эўрапейскіх інстытуцыяў. І мы апынаемся ў даволі патавай сытуацыяй – калі дзеяньні міжнародных арганізацыяў кіруюцца каштоўнасьцямі, але яны сутыкаюцца з сілавой палітыкай беларускіх уладаў, супраць чаго няма вялікіх вагароў. Тым больш што Беларусь не заўсёды ёсьць пунктам нумар адзін у парадку дня.
Таксама трэба зазначыць, што ўласна місія АБСЭ ніколі не займалася назіраньнем за выбарамі. Яна магла рабіць пэўны маніторынг, а назіраньнем займаецца іншая структура – Бюро па дэмакратычных інстытутах і правоў чалавека (БДІПЧ). Вось жа, калі ўлады вырашылі не запрашаць назіральнікаў з БДІПЧ, то роля місіі АБСЭ тут зводзіцца да мінімуму, на вялікі жаль.
