Цыганкоў: “Відавочна, што акцыі 27 сакавіка супраць журналістаў мелі ярка выражаны іміджавы сэнс. Нельга ж уявіць, што супрацоўнікі КДБ, якія ўламваліся ў кватэры журналістаў і офісы радыёстанцыяў, хацелі неяк прасунуць справу аб тых знакамітых мульціках. Такім чынам, сэнс быў у тым, каб данесьці нейкі месідж камусьці ўнутры краіны і за мяжой. Які?”
Мацкевіч: “Так, вы маеце рацыю. Гэта акцыя, пасланьне, мэсідж тым. каго гэта тычыцца. Што ж хочуць сказаць улады? “Мы даем чарговы раз азначыць, хто гаспадар у краіне. І калі ў краіне нешта робіцца, то толькі таму, што мы так вырашылі – а не таму, што вы на нас націснулі і прымусілі. Хочам – выпускаем палітвязьняў, хочам – садзім новых. Ніякія вашы санкцыі, пратэсты нам не ўказ”. Гэта галоўны сэнс пасланьня”.
Цыганкоў: “Але яно найперш накіраванае ўнутр краіны альбо замежным партнэрам?”
Мацкевіч: “У першую чаргу на замежнікаў, на тых,зь кім сёньняшні рэжым імкнецца весьці перамовы. Многія міжнародныя сябры афіцыйнай Беларусі разумеюць толькі мову сілы. Таму для Ірану, Вэнэсуэлы, Кітаю рэжым дэманструе сваю моц. Але ж -- паколькі мазгоў ня вельмі хапае – яны думаюць, што таксама разважаюць і эўрапейцы. Такім чынам, яны паказваюць, хто кантралюе сытуацыю ў краіне – “мы і толькі мы”. Маўляў, калі вы хочаце мець справу з Беларусьсю, майце справу менавіта з намі, бо мы – паўнапраўныя гаспадары краіны. У гэтым і мэсідж”.
Цыганкоў: “Падзеі апошніх двух дзён – гэта нейкі тактычны крок, так бы мовіць спэцыфічны ход у гандлі з Захадам альбо сур’ёзнае вяртаньне да палітыкі рэпрэсіяў, якая была раней”.
Мацкевіч: “Не. Я магу памыляцца, але думаю, што гэта ня сьведчыць пра нейкую зьмену палітыкі апошніх двух гадоў. Гэта цалкам у лёгіцы таго стаўленьня, якое характэрна для гэтага рэжыму. Яны не мяняюць палітыку, яны проста дадаюць аргумэнтаў да сваёй пазыцыі. Яны думаюць, што праз гэта могуць лепш гандлявацца з Эўропай”
