Боязь непрадбачанага. Ці захопіць Крэмль Беларусь на выбарах 2024 году?

Выбарчая урна. Ілюстрацыйнае фота

Улада ў сувязі з выбарамі 2024 году перасьцерагаецца ня нейкай канкрэтнай сілы — Расеі ці дэмакратычных сілаў, а спалучэньня, зьбегу неспрыяльных для сябе абставінаў. Менавіта такі зьбег абставінаў стаў прычынай народнага паўстаньня 2020 году.

Сьцісла

  • На нарадзе зь віцебскімі «вэртыкальшчыкамі» Лукашэнка загадаў забясьпечыць падчас электаральнай кампаніі 2024 году цалкам ляяльны склад органаў улады.
  • Павал Латушка выказаў думку, што Расея можа скарыстацца гэтымі кампаніямі дзеля пашырэньня свайго палітычнага ўплыву на сыстэму ўлады ў Беларусі.
  • Папярэднія спробы Расеі гэта зрабіць, прымусіць Лукашэнку да мяккага транзыту ўлады, плёну ня мелі.
  • Каб правесьці ў парлямэнт і УНС адэптаў «русского мира», Расеі спатрэбілася б узяць пад кантроль беларускую «вэртыкаль» і выбарчыя камісіі.
  • Лукашэнка залежны ад Пуціна, але ўладны апарат Беларусі залежны ад Пуціна праз Лукашэнку, а не наўпрост.
  • Улада ў сувязі з выбарамі 2024 году перасьцерагаецца ня нейкай канкрэтнай сілы — Расеі ці дэмакратычных сілаў, а спалучэньня, зьбегу неспрыяльных для сябе абставінаў.
  • Менавіта такі зьбег абставінаў стаў прычынай народнага паўстаньня 2020 году.


25 жніўня Аляксандар Лукашэнка сустрэўся з новапрызначанымі «вэртыкальшчыкамі» Віцебскай вобласьці і выклаў устаноўкі наконт таго, як праводзіць наступныя выбары і фармаваць Усебеларускі народны сход.

Загад просты: «Наперадзе буйныя электаральныя кампаніі, дзе ідэалягічны складнік мае першараднае значэньне... Мы абсалютна не хаваем таго, што мы кагосьці будзем падтрымліваць... Вызначайце годных патрыятычных людзей, прафэсіяналаў. І падтрымлівайце іх на парлямэнцкіх выбарах і ва Ўсебеларускі народны сход».

У перакладзе на звычайную мову: зрабіце, каб усе цьвікі былі забітыя па плешку, каб нават мыш не прасьлізнула, каб усё было пад кантролем.

ГЛЯДЗІЦЕ ТАКСАМА: Лукашэнка патлумачыў чыноўнікам, каго яны павінны падтрымаць на выбарах

Нічога новага, па сутнасьці, не прагучала. Так пры Лукашэнку заўсёды было, такія ўказаньні даваліся і раней напярэдадні любых выбараў. І раней не хавалі, што вынікі выбараў вызначаныя загадзя. Цяпер зьліквідаваныя многія магчымасьці, каб альтэрнатыва на выбарах хаця б зьявілася: неляяльныя ўладзе партыі зьліквідаваныя, галасаваньне за мяжой скасаванае, над кандыдатамі дамоклавым мячом вісяць суворыя «экстрэмісцкія» артыкулы Крымінальнага кодэксу, асноўныя незалежныя СМІ ў краіне зьнішчаныя, а тыя, што дзейнічаюць за мяжой, абвясьцілі «экстрэмісцкімі фармаваньнямі».

ГЛЯДЗІЦЕ ТАКСАМА: Вярхоўны суд Беларусі разглядае закрыцьцё апошняй апазыцыйнай партыі

Усебеларускі народны сход наагул будзе фармавацца шляхам кааптацыі, а ня выбараў. Дык чаго, здавалася б, пераймацца наконт вынікаў электаральных кампаніяў, якія пагрозы сыстэме яны могуць стварыць?

Некаторыя — могуць. Пра адну зь іх заявіў сябра Аб’яднанага пераходнага кабінэту, кіраўнік «НАУ» Павал Латушка. Паводле яго, Расея, Крэмль можа скарыстацца выбарчай кампаніяй дзеля прасоўваньня адэптаў «русского мира» ў Палату прадстаўнікоў, мясцовую ўладу і УНС Беларусі. Паводле Латушкі, у пэрспэктыве гэтая «пятая калёна» ў органах улады Беларусі можа нават адхіліць ад улады Лукашэнку.

ГЛЯДЗІЦЕ ТАКСАМА: Павел Латушка заявіў, што Лукашэнка і Пуцін абмяркоўвалі ў Сочы транзыт улады ў Беларусі


Нельга сказаць, што такія развагі Латушкі пазбаўленыя рацыі. Расея — уплывовы гулец на беларускім палітычным полі, яна мае велізарныя магчымасьці. Пляны калі не паглынуць Беларусь, то ўзмацніць над ёю кантроль, у тым ліку і палітычны, у Масквы заўсёды былі.

Але якія яна мае магчымасьці ўзмацніць гэты свой уплыў менавіта праз выбары 2024 году?

І гістарычны досьвед, і аналіз умоваў правядзеньня будучых выбараў падказвае, што магчымасьцяў такіх будзе няшмат.

У 2020 годзе, падчас народнага паўстаньня ў Беларусі, было шмат размоваў пра тое, што Крэмль прымушае Лукашэнку зрабіць мяккі транзыт улады — памяняць Канстытуцыю, пашырыць паўнамоцтвы парлямэнту. Плян быў завесьці ў органы ўлады Беларусі ўнушальную пракрамлёўскую фракцыю.

Зьлівы плянаў крамлёўскай адміністрацыі, якія зьяўляліся пазьней, пацьвярджалі, што падобныя намеры і праекты там былі. Але вынік гэтага плянаваньня аказаўся, мякка кажучы, надзвычай сьціплы.

ГЛЯДЗІЦЕ ТАКСАМА: The Insider расказаў пра расейскія пляны наконт Беларусі без Лукашэнкі

Новая Канстытуцыя не дала ніякіх магчымасьцяў для рэалізацыі гэтых памкненьняў Крамля.

І ў цяперашніх умовах — як практычна ён можа іх рэалізаваць? Разьлік, што дастаткова вылучыць кандыдатаў Масквы — і яны стануць дэпутатамі і чальцамі УНС, надзвычай наіўны. Каб дасягнуць такога выніку, неабходна ўзяць пад кантроль (прынамсі часткова) сам мэханізм вылучэньня кандыдатаў і падліку галасоў.

ГЛЯДЗІЦЕ ТАКСАМА: Журналісты знайшлі сакрэтны крамлёўскі дакумэнт аб захопе Малдовы і адкрыцьці другога фронту ў Прыднястроўі

Наколькі сытуацыя блізкая да гэтага? Ні наколькі. Зь лёгкай рукі таго ж Паўла Латушкі ў пэўных колах стала папулярнай тэза аб тым, што Беларусь акупаваная Расеяй. Тое, што Беларусь страціла ладную частку свайго вайсковага сувэрэнітэту — гэта праўда. Але акупацыя, паводле азначэньня, — гэта кантроль дзяржавы-акупанта над цывільнай сыстэмай кіраваньня акупаванай краіны.

Хіба гэта мае месца? Хіба дробных і буйных начальнікаў у Беларусі прызначаюць у Крамлі ці нават са згоды Крамля? Хіба могуць адтуль загадаць выбарчай камісіі ў Беларусі некага зарэгістраваць ці падлічыць галасы на выбарах так, як гэта трэба Маскве?

Станоўчыя адказы на гэтыя пытаньні ні з чога, ні зь якага досьведу не вынікаюць. Што Лукашэнка залежны ад Уладзіміра Пуціна, гэта відавочна. Але ўладны апарат Беларусі залежны ад Пуціна праз Лукашэнку, а не наўпрост.

А залежнасьць Лукашэнкі не абсалютная. І яна сапраўды ня вельмі вялікая ў пытаньні ўлады Лукашэнкі над Беларусьсю. І гэта паказалі падзеі 2020 году. Расейцы ня здолелі ўзяць пад кантроль уладны апарат Беларусі тады, калі на беларускіх вуліцах былі сотні тысяч пратэстоўцаў. Чаму мяркуецца, што ў іх гэта атрымаецца зараз, калі ніякіх публічных пратэстаў у Беларусі няма? Так што пагроза расейскага захопу Беларусі на выбарах 2024 году калі і існуе, то не выглядае значнай.

Што тычыцца дэмакратычных сілаў, то на жнівеньскай канфэрэнцыі «Новая Беларусь» яны фактычна выбралі стратэгію ігнору выбараў 2024 году і выкрыцьця іх нелегітымнасьці. Стратэгія ня горшая за іншыя, хоць і ня лепшая. Але ці ёсьць ва ўлады падставы асьцерагацца яе? Які мэханізм палітычных зьменаў у Беларусі пры выкарыстаньні гэтай стратэгіі? Як яна можа забясьпечыць нечаканы вынік выбараў? Такі мэханізм не праглядаецца ў прынцыпе.

ГЛЯДЗІЦЕ ТАКСАМА: Адна Беларусь — дзьве рэальнасьці. Чым была адметная Варшаўская канфэрэнцыя дэмакратычных сілаў

Дык чаго ж Лукашэнка перасьцерагаецца, чаму «накручвае» сваіх падначаленых у сувязі з выбарамі і фармаваньнем УНС? Баіцца нечаканасьцяў. Знакаміты францускі палітоляг ХХ стагодзьдзя Раймон Арон казаў, што небясьпека для ўлады (прычым як дэмакратычнай, гэтак і дыктатарскай) паходзіць не ад апазыцыі, а ад падзеяў.

Хто думаў, хто мог прадказаць, што ў 2020 годзе сумесь ковіду, стомы ад шматгадовага вусатага твару, дыялёгу з Захадам і канфліктаў Лукашэнкі з Крамлём стане палітычным дынамітам? Мо не было б у тым годзе прэзыдэнцкіх выбараў, дык без такога «запалу» сумесь і ня выбухнула б. Але яны былі. І атрымалася, як у Быкава ў «Знаку бяды»: «А бомба чакала сваёй пары». І дачакалася.

І тады ж таксама ўсе патрэбныя ўказаньні «вэртыкалі» даваліся — у сэнсе, каб усе цьвікі па плешку і каб мыш не прасьлізнула. Але падзеі зламалі гэты сцэнар, які здаваўся бездакорным. Падзеі, зьмена грамадзкіх настрояў, а не асабіста Сьвятлана Ціханоўская. Яна была толькі сымбалем, фокусам працэсу, а не яго рухавіком і не арганізатарам.

Вось нечага такога ўлада і асьцерагаецца. Хада вайны, эканамічны абвал, ціск санкцыяў, расейскія палітычныя камбінацыі, канфлікты ўнутры ўладнага апарату — зьбег, спалучэньне падобных фактараў, які цяпер не праглядаецца, можа стаць той самай падзеяй, якая разбурыць усе пільна падрыхтаваныя пляны.

І невыпадкова на нарадзе зь віцебскімі «вэртыкальшчыкамі» Лукашэнка не сфармуляваў уцямна, у чым жа палягаюць небясьпекі, чаму яго падначаленыя павінныя супрацьстаць. Бо ён і сам гэтага ня ведае. Нічому канкрэтнаму і ўсяму. І пасыл: быць пільнымі, быць напагатове. Бо жыцьцё — штука непрадказальная.