Алесь Смалянчук, доктар гістарычных навук, прафэсар Інстытуту славістыкі Польскай акадэміі навук, працаваў у ЭГУ з 2005 па 2012 год:
«Уся традыцыя існаваньня ЭГУ ў Вільні (менскага пэрыяду я ня ведаю) — гэта традыцыя кулюарнага вырашэньня прынцыпова важных пытаньняў, вырашэньня пытаньняў такім чынам, каб уся акадэмічная супольнасьць (не кажу ўжо пра студэнтаў) ня мела аніякага дачыненьня да вырашэньня гэтых праблемаў.
Адкрыты зварот да ЭГУ
Камэнтары
Алесь Смалянчук: Стварылі спэктакаль пад назвай «Дэмакратычныя выбары ў ЭГУ»
Аляксандар Класкоўскі: ЭГУ ідзе ня ў той бок, адрываецца ад беларускай праблематыкі
Аляксей Пікулік: Сумняюся, што выбары рэктара ЭГУ будуць празрыстымі і справядлівымі
Анатоль Міхайлаў пра непразрыстасьць выбараў рэктара: Я зьдзіўлены, нават зьбянтэжаны
Калі назіраеш за тым, што адбываецца з гэтымі выбарамі, такое ўражаньне складваецца, што ўвесь гэты конкурс — адна такая велізарная фікцыя. Усё ўжо вырашана, хто там застанецца, а проста стварылі спэктакль пад назвай „Дэмакратычныя выбары ў ЭГУ“ і гуляюцца ў гэты спэктакль. Адсюль уся гэтая непразрыстасьць, адсюль занепакоенасьць грамадзкасьці і мая згода падпісаць гэты ліст».
Карэспандэнтка: «А ёсьць надзея, што да вас сапраўды прыслухаюцца?»
«Надзея заўсёды ёсьць. Але, ведаючы моц пазыцыяў Міхайлава і аўтарытэт яго ў кіруючых арганізацыях ЭГУ, надзею гэтую я маю невялікую. Шанец зусім малы».
