Аляксандар Мілінкевіч з некаторымі гомельскімі прэтэндэнтамі на дэпутацкі мандат наведаў Давыдаўскі кірмаш:
(Мілінкевіч: ) “Добры дзень! Як ваша жыцьцё? Як ідзе гандаль?”
(Іван, гандляр: ) “Адносна”.
(Мілінкевіч: ) “Вы мёдам гандлюеце. Папулярны ён?”
(Спадар Іван: ) “Папулярны. Але нават у добрыя часы мёд быў даступны ня ўсім. Бедныя ў нас людзі”.
Гандляр мёдам спадар Іван выказвае Аляксандру Мілінкевічу словы падтрымкі:
(Спадар Іван: ) “Я заўсёды быў за Вас. Я хадзіў на стадыён, калі вы прыяжджалі, бачыў паскудзтва ўладаў, калі яны сьнег звозілі на плошчу, каб перашкодзіць сустрэчы. Я быў у палацы будаўнікоў на Першамайскай, бачыў, як спрабавалі ўчыніць правакацыю – крычалі ў мікрафоны. Усё гэта рабілася, каб людзі ведалі, як мага меней. Калі б прэса ў нас была вольнай, людзі больш ведалі б. Я настолькі да гэтай улады адмоўна стаўлюся, што слоў няма. Не магу пагадзіцца з гэтай сыстэмай. У нас нібыта і законаў няма -- жывём паводле паняцьцяў”, -- кажа спадар Іван.
У размову ўступае Аляксандар Процька, рабочы, актывіст АГП, за якога Аляксандр Мілінкевіч таксама зьбірае подпісы:
(Процка: ) “Зьбіраем подпісы дзеля рэгістрацыі кандыдатам у дэпутаты абласнога Савету непасрэдна ад насельніцтва, зьнізу. Каб былі абраныя людзі, а не прызначаныя”.
Цягам гадзіны Аляксандар Мілінкевіч сабраў каля паўтара дзесятку подпісаў ня толькі за Аляксандра Процьку, але і за Натальлю Шчукіну - яна балятуецца ў гарадзкі савет.
Збор подпісаў на Давыдаўскім кірмашы ішоў уперамешку з размовамі. Людзі, пазнаўшы Мілінкевіча, зьвярталіся да яго з набалелымі пытаньнямі:
(Прадпрымальнік: ) “З кожным годам усё горш і горш. Штосьці ўсё прыбаўляюць, павялічваюць. Проста ня ведаеш, чаго чакаць далей. Няма ўпэўненасьці ў заўтрашнім дні”.
(Гандлярка: ) “Хто прыдумаў гэтыя законы? Калі ня хочаце, не давайце наогул працаваць фізычным асобам. Кажыце, што толькі прадпрымальнікі могуць працаваць. Ад нас патрабуюць сэртыфікаты. Ніхто іх нам не дае, бо з намі нельга заключыць дамову - мы ж не прадпрымальнікі. Патлумачце, што нам рабіць?”
(Жанчына: ) “Чаму нашы дэпутаты атрымліваюць па тысячы даляраў, а рабочыя – дулю з маслам?”
За групай Аляксандра Мілінкевіча хадзіў намесьнік кіраўніка адміністрацыі Савецкага раёну Мікалай Малы. Палітык раіў людзям задаваць і яму такія пытаньні.
У Гомелі Аляксандра Мілінкевіча ўключылі ў свае ініцыятыўныя групы многія актывісты. Учора яму давялося зьбіраць подпісы і ў Навабеліцкім раёне за дэмакратычных прэтэндэнтаў на дэпутацкі мандат.
Чаму былы кандыдат на прэзыдэнта выкарыстоўвае цяперашнюю выбарчую кампанію такім чынам ?
(Мілінкевіч: ) “У адной хаце ў Менску мне сказалі: не царская гэта справа. Я лічу, што гэта абсалютна памылкова. Няма ў нас цароў і халопаў, мы – адна каманда. Трэба прадэманстраваць цьвёрда: людзі за мяне зьбіралі подпісы, а зараз я -- за іх зьбіраю. І мы проста хочам гэтых пераменаў, якіх жадае большасьць насельніцтва. Таму мне вельмі прыемна хадзіць. Акрамя таго, я вучуся, ацэньваю сытуацыю, высьвятляю, што людзі думаюць? Гэта самае лепшае сацыялягічнае дасьледаваньне”, -- сказаў былы кандыдат на прэзыдэнта Аляксандр Мілінкевіч.
(Мілінкевіч: ) “Добры дзень! Як ваша жыцьцё? Як ідзе гандаль?”
(Іван, гандляр: ) “Адносна”.
(Мілінкевіч: ) “Вы мёдам гандлюеце. Папулярны ён?”
(Спадар Іван: ) “Папулярны. Але нават у добрыя часы мёд быў даступны ня ўсім. Бедныя ў нас людзі”.
Гандляр мёдам спадар Іван выказвае Аляксандру Мілінкевічу словы падтрымкі:
(Спадар Іван: ) “Я заўсёды быў за Вас. Я хадзіў на стадыён, калі вы прыяжджалі, бачыў паскудзтва ўладаў, калі яны сьнег звозілі на плошчу, каб перашкодзіць сустрэчы. Я быў у палацы будаўнікоў на Першамайскай, бачыў, як спрабавалі ўчыніць правакацыю – крычалі ў мікрафоны. Усё гэта рабілася, каб людзі ведалі, як мага меней. Калі б прэса ў нас была вольнай, людзі больш ведалі б. Я настолькі да гэтай улады адмоўна стаўлюся, што слоў няма. Не магу пагадзіцца з гэтай сыстэмай. У нас нібыта і законаў няма -- жывём паводле паняцьцяў”, -- кажа спадар Іван.
У размову ўступае Аляксандар Процька, рабочы, актывіст АГП, за якога Аляксандр Мілінкевіч таксама зьбірае подпісы:
(Процка: ) “Зьбіраем подпісы дзеля рэгістрацыі кандыдатам у дэпутаты абласнога Савету непасрэдна ад насельніцтва, зьнізу. Каб былі абраныя людзі, а не прызначаныя”.
Цягам гадзіны Аляксандар Мілінкевіч сабраў каля паўтара дзесятку подпісаў ня толькі за Аляксандра Процьку, але і за Натальлю Шчукіну - яна балятуецца ў гарадзкі савет.
Збор подпісаў на Давыдаўскім кірмашы ішоў уперамешку з размовамі. Людзі, пазнаўшы Мілінкевіча, зьвярталіся да яго з набалелымі пытаньнямі:
(Прадпрымальнік: ) “З кожным годам усё горш і горш. Штосьці ўсё прыбаўляюць, павялічваюць. Проста ня ведаеш, чаго чакаць далей. Няма ўпэўненасьці ў заўтрашнім дні”.
(Гандлярка: ) “Хто прыдумаў гэтыя законы? Калі ня хочаце, не давайце наогул працаваць фізычным асобам. Кажыце, што толькі прадпрымальнікі могуць працаваць. Ад нас патрабуюць сэртыфікаты. Ніхто іх нам не дае, бо з намі нельга заключыць дамову - мы ж не прадпрымальнікі. Патлумачце, што нам рабіць?”
(Жанчына: ) “Чаму нашы дэпутаты атрымліваюць па тысячы даляраў, а рабочыя – дулю з маслам?”
За групай Аляксандра Мілінкевіча хадзіў намесьнік кіраўніка адміністрацыі Савецкага раёну Мікалай Малы. Палітык раіў людзям задаваць і яму такія пытаньні.
У Гомелі Аляксандра Мілінкевіча ўключылі ў свае ініцыятыўныя групы многія актывісты. Учора яму давялося зьбіраць подпісы і ў Навабеліцкім раёне за дэмакратычных прэтэндэнтаў на дэпутацкі мандат.
Чаму былы кандыдат на прэзыдэнта выкарыстоўвае цяперашнюю выбарчую кампанію такім чынам ?
(Мілінкевіч: ) “У адной хаце ў Менску мне сказалі: не царская гэта справа. Я лічу, што гэта абсалютна памылкова. Няма ў нас цароў і халопаў, мы – адна каманда. Трэба прадэманстраваць цьвёрда: людзі за мяне зьбіралі подпісы, а зараз я -- за іх зьбіраю. І мы проста хочам гэтых пераменаў, якіх жадае большасьць насельніцтва. Таму мне вельмі прыемна хадзіць. Акрамя таго, я вучуся, ацэньваю сытуацыю, высьвятляю, што людзі думаюць? Гэта самае лепшае сацыялягічнае дасьледаваньне”, -- сказаў былы кандыдат на прэзыдэнта Аляксандр Мілінкевіч.
