(Маладая спадарыня:) “Як зьмянілася маё асабістае жыцьцё? Я ня думаю, што яно пагоршылася. Мабыць, палепшылася. Мы цяпер будуем дом за ільготны крэдыт”.
(Спадар:) “Горш стаў жыць, таму што ўзьняліся цэны. А добра тое, што ёсьць праца, зарабляю тысяч трыста: хапае на аплату кватэры і на прадукты”.
(Сталы спадар:) “Канкрэтна не магу сказаць, але нічога станоўчага я ня бачу. Я скажу толькі адное: у нас як БССР была, так БССР і засталася”.
(Малады спадар:) “Асабіста для мяне ў лепшы бок нічога не зьмянліася. Мне ня трэба ніякай дапамогі ад дзяржавы, мне галоўнае, каб не перашкаджалі зарабіць грошы, вось і ўсё. Я спрабаваў заснаваць фірму, натуральна, што нічога не атрымалася, бо сутыкнуўся з аграмаднай бюракратычнай машынай, давялося плюнуць на гэтую справу, укладаць тут грошы я зараз не зьбіраюцся”.
(Спадар:) “За гэтыя дванаццаць гадоў, што ў нас Лукашэнка, адзін толькі сорам, бо дзе б ні паехаў, бачу, што людзі жывуць лепей. А тут у нас такая старая паказуха: толькі для яго, і які тэлеканал ня ўключыш — паўсюль ён: я рабіў гэта, я рабіў тое… Столькі людзей ён пасадзіў, разумных людзей. Сорамна за краіну, а больш за ўсё сорамна за людзей, бо яны самі вінаватыя, што ў іх такі правіцель, і што яны ня ўмеюць паглядзець навокал, каб убачыць як жывуць іншыя людзі”.
(Сталы спадар:) “У параўнаньні зь іншымі постсавецкімі краінамі, напэўна, жыцьцё ў Беларусі магло б выглядаць і намнога лепей. Калі б мне плацілі так, як павінны плаціць, напэўна мне не давялося б дадаткова да свайго заробку шукаць магчымасьцяў зарабіць яшчэ і ў іншых месцах”.
(Малады спадар:) “Што датычыць асабіста мяне, то я ня бачу зьменаў у лепшы бок. Калі ўвогуле гаварыць аб кіраваньні Лукашэнкі, то як юрыст я магу сказаць, што да палітычных і ўнутрыпалітычных рашэньняў у мяне нэгатыўнае стаўленьне. Я лічу, што правы чалавека і грамадзяніна ўціскаюцца ў Рэспубліцы Беларусь”.
(Спадар:) “Я адзначаю толькі зьмены ў горшы бок. Ад нас трыццаць кілямэтраў у адзін бок да Літвы і столькі ж да Польшчы, але адназначна, што там ніжэйшыя цэны, і людзі жывуць лепей ад нас”.
(Маладзён:) “Якраз сёньня мы з сябрам размаўлялі на гэтую тэму літаральна паўгадзіны таму. Напрыклад, кожны разумее свабоду і дэмакратыю па-свойму: для некаторых гэта права на свой пункт гледжаньня, і мне вядома, што з гэтым у нашай краіне існуюць праблемы. На жаль, пакаленьне, якое выгадавалася ў часы існаваньня СССР, яно ўсім задаволенае, яно прызвычаілася маўчаць, і нічога з гэтым ужо ня зробіш”.
(Спадар:) “Горш стаў жыць, таму што ўзьняліся цэны. А добра тое, што ёсьць праца, зарабляю тысяч трыста: хапае на аплату кватэры і на прадукты”.
(Сталы спадар:) “Канкрэтна не магу сказаць, але нічога станоўчага я ня бачу. Я скажу толькі адное: у нас як БССР была, так БССР і засталася”.
(Малады спадар:) “Асабіста для мяне ў лепшы бок нічога не зьмянліася. Мне ня трэба ніякай дапамогі ад дзяржавы, мне галоўнае, каб не перашкаджалі зарабіць грошы, вось і ўсё. Я спрабаваў заснаваць фірму, натуральна, што нічога не атрымалася, бо сутыкнуўся з аграмаднай бюракратычнай машынай, давялося плюнуць на гэтую справу, укладаць тут грошы я зараз не зьбіраюцся”.
(Спадар:) “За гэтыя дванаццаць гадоў, што ў нас Лукашэнка, адзін толькі сорам, бо дзе б ні паехаў, бачу, што людзі жывуць лепей. А тут у нас такая старая паказуха: толькі для яго, і які тэлеканал ня ўключыш — паўсюль ён: я рабіў гэта, я рабіў тое… Столькі людзей ён пасадзіў, разумных людзей. Сорамна за краіну, а больш за ўсё сорамна за людзей, бо яны самі вінаватыя, што ў іх такі правіцель, і што яны ня ўмеюць паглядзець навокал, каб убачыць як жывуць іншыя людзі”.
(Сталы спадар:) “У параўнаньні зь іншымі постсавецкімі краінамі, напэўна, жыцьцё ў Беларусі магло б выглядаць і намнога лепей. Калі б мне плацілі так, як павінны плаціць, напэўна мне не давялося б дадаткова да свайго заробку шукаць магчымасьцяў зарабіць яшчэ і ў іншых месцах”.
(Малады спадар:) “Што датычыць асабіста мяне, то я ня бачу зьменаў у лепшы бок. Калі ўвогуле гаварыць аб кіраваньні Лукашэнкі, то як юрыст я магу сказаць, што да палітычных і ўнутрыпалітычных рашэньняў у мяне нэгатыўнае стаўленьне. Я лічу, што правы чалавека і грамадзяніна ўціскаюцца ў Рэспубліцы Беларусь”.
(Спадар:) “Я адзначаю толькі зьмены ў горшы бок. Ад нас трыццаць кілямэтраў у адзін бок да Літвы і столькі ж да Польшчы, але адназначна, што там ніжэйшыя цэны, і людзі жывуць лепей ад нас”.
(Маладзён:) “Якраз сёньня мы з сябрам размаўлялі на гэтую тэму літаральна паўгадзіны таму. Напрыклад, кожны разумее свабоду і дэмакратыю па-свойму: для некаторых гэта права на свой пункт гледжаньня, і мне вядома, што з гэтым у нашай краіне існуюць праблемы. На жаль, пакаленьне, якое выгадавалася ў часы існаваньня СССР, яно ўсім задаволенае, яно прызвычаілася маўчаць, і нічога з гэтым ужо ня зробіш”.
