Афіцыйны прадстаўнік Міністэрства замежных справаў Беларусі паведаміў, што міністэрства разам з зацікаўленымі ведамствамі зрабіла разгорнуты камэнтар да той часткі штогадовай справаздачы Дзярждэпартамэнту, якая тычыцца сытуацыі з правамі чалавека ў Беларусі:
(Папоў: ) “Амэрыканскі бок на словах дэкляруе распаўсюд свабоды ды дэмакратыі, захаваньне прынцыпу неўмяшаньня ва ўнутраныя справы сувэрэнных дзяржаваў. Аднак, напраўду тая настойлівасьць, зь якой ЗША абапіраюцца ў справаздачы выключна на думкі апанэнтаў беларускіх уладаў, якраз і не адпавядае заяўленым крытэрам. Гэта зьяўляецца прыкладам нічым не падмацаванага выкарыстаньня праваабарончай тэматыкі як падставы для аказаньня ціску. Беларусь лічыць такія мэтады абсалютна непрымальнымі й контрапрадуктыўнымі”.
Афіцыйны прадстаўнік Міністэрства замежных справаў Беларусі таксама дадаў, што, на ягоны погляд, “асабліва нелягічнымі й некарэктнымі” такія ацэнкі выглядаюць яшчэ і таму, што ў саміх Злучаных Штатах існуюць шматлікія парушэньні правоў чалавека. Спадар Папоў заклікаў ЗША пры падрыхтоўцы новых адпаведных справаздачаў падыходзіць да гэтай справы з большай адказнасьцю і абавязкова ўлічваць камэнтары афіцыйных беларускіх асобаў.
Выканаўчы дырэктар Беларускага Хэльсынскага камітэту Алег Гулак падкрэсьлівае, што справаздачы Дзярждэпартамэнту ЗША рыхтуюцца перадусім на падставе паведамленьняў мясцовых праваабарончых арганізацыяў і артыкулаў мясцовых мэдыяў:
(Гулак: ) “Там могуць быць нейкія дробныя недакладнасьці. Але звычайна справаздача у сваёй сутнасьці адлюстроўвае тое, што адбываецца насамрэч”.
Датычна да ацэнак МЗС Беларусі ў спадара Гулака ёсьць сваё меркаваньне:
(Гулак: ) “Такая пазыцыя Міністэрства замежных справаў Беларусі — насамрэч ёсьць нежаданьне бачыць тыя рэальныя і вельмі вялікія праблемы з правамі чалавека, якія існуюць у краіне. А гаворка пра падвойныя стандарты — гэта тая ж спроба пазьбегнуць рэальнага абмеркаваньня тых праблемаў, якія сапраўды існуюць”.
(Папоў: ) “Амэрыканскі бок на словах дэкляруе распаўсюд свабоды ды дэмакратыі, захаваньне прынцыпу неўмяшаньня ва ўнутраныя справы сувэрэнных дзяржаваў. Аднак, напраўду тая настойлівасьць, зь якой ЗША абапіраюцца ў справаздачы выключна на думкі апанэнтаў беларускіх уладаў, якраз і не адпавядае заяўленым крытэрам. Гэта зьяўляецца прыкладам нічым не падмацаванага выкарыстаньня праваабарончай тэматыкі як падставы для аказаньня ціску. Беларусь лічыць такія мэтады абсалютна непрымальнымі й контрапрадуктыўнымі”.
Афіцыйны прадстаўнік Міністэрства замежных справаў Беларусі таксама дадаў, што, на ягоны погляд, “асабліва нелягічнымі й некарэктнымі” такія ацэнкі выглядаюць яшчэ і таму, што ў саміх Злучаных Штатах існуюць шматлікія парушэньні правоў чалавека. Спадар Папоў заклікаў ЗША пры падрыхтоўцы новых адпаведных справаздачаў падыходзіць да гэтай справы з большай адказнасьцю і абавязкова ўлічваць камэнтары афіцыйных беларускіх асобаў.
Выканаўчы дырэктар Беларускага Хэльсынскага камітэту Алег Гулак падкрэсьлівае, што справаздачы Дзярждэпартамэнту ЗША рыхтуюцца перадусім на падставе паведамленьняў мясцовых праваабарончых арганізацыяў і артыкулаў мясцовых мэдыяў:
(Гулак: ) “Там могуць быць нейкія дробныя недакладнасьці. Але звычайна справаздача у сваёй сутнасьці адлюстроўвае тое, што адбываецца насамрэч”.
Датычна да ацэнак МЗС Беларусі ў спадара Гулака ёсьць сваё меркаваньне:
(Гулак: ) “Такая пазыцыя Міністэрства замежных справаў Беларусі — насамрэч ёсьць нежаданьне бачыць тыя рэальныя і вельмі вялікія праблемы з правамі чалавека, якія існуюць у краіне. А гаворка пра падвойныя стандарты — гэта тая ж спроба пазьбегнуць рэальнага абмеркаваньня тых праблемаў, якія сапраўды існуюць”.
