Адзін зь лідэраў Беларускай сацыял-дэмакратычнай партыі “Грамада” Ўладзімер Нісьцюк ня раз быў ва Ўкраіне падчас памаранчавай рэвалюцыі, вельмі ўважліва сочыць за падзеямі і цяпер.
(Нісьцюк: ) “Мяне больш за ўсё ўзрушыла тое, што зрабіў Аляксандар Мароз, які за пасаду сьпікера проста прадаў усё тое, што рабілася на Майдане. Так, як здрадзіў Мароз сваім паплечнікам з памаранчавай кааліцыі, — я ня ведаю прэцэдэнтаў у найноўшай гісторыі. Уражвае таксама тое, зь якім цынізмам Януковіч праводзіць Майданы і дэманструе, што ёсьць нейкая рэвалюцыйная нотка ва ўсіх тых справах, якія ён робіць. Майдан у паняцьці кожнага з нас — гэта месца барацьбы, а ня месца зьдзекаў з тых палітычных апанэнтаў, якіх цаной здрады іх паплечнікаў цяпер перамаглі”.
Дэпутат Палаты прадстаўнікоў Ігар Катляроў перакананы: гэта асабістая справа ўкраінцаў, і выступае супраць усялякага ўмяшальніцтва звонку.
(Катляроў: ) “Народ абраў дэпутатаў у парлямэнт, а цяпер яны ў парлямэнце павінны самі вырашаць, хто больш шчыра, дакладна выказвае думкі ўкраінскага народу. Канечне, ва Ўкраіне вялікая колькасьць палітычных лідэраў робіць непрадказальным далейшае разьвіцьцё падзеяў. Але, я думаю, народ украінскі разьбярэцца сам. Умешвацца іншым сілам, асабліва з-за мяжы, ва ўкраінскія падзеі, на мой погляд, няма ніякага сэнсу”.
Старшыня Партыі БНФ Вінцук Вячорка лічыць: тое, што адбываецца ва Ўкраіне, — натуральны шлях разьвіцьця дэмакратыі. І прайшоўшы гэты шлях, усталяваўшы паўнавартасны парлямэнтарызм, Украіна рана ці позна будзе нармальнай, стабільнай эўрапейскай краінай.
(Вячорка: ) “Грамадзтва ня можа разьвівацца, калі няма канфлікту й спрэчкаў. Але канфлікт і спрэчкі павінны адбывацца ў цывілізаваных рамках: гэта парлямэнцкая дыскусія, гэта, калі трэба, мітынг і шэсьце. Я думаю, калі беларускае грамадзтва ў бальшыні сваёй сасьпее ня толькі да таго, каб чакаць, што хтосьці на пляцы вырашыць ягоныя праблемы, а што праблемы гэтыя трэба вырашаць усім разам, калі трэба, выйшаўшы на свой пляц альбо ўчыніўшы іншы грамадзкі ўчынак, тады нам будзе лягчэй, чым украінцам”.
(Нісьцюк: ) “Мяне больш за ўсё ўзрушыла тое, што зрабіў Аляксандар Мароз, які за пасаду сьпікера проста прадаў усё тое, што рабілася на Майдане. Так, як здрадзіў Мароз сваім паплечнікам з памаранчавай кааліцыі, — я ня ведаю прэцэдэнтаў у найноўшай гісторыі. Уражвае таксама тое, зь якім цынізмам Януковіч праводзіць Майданы і дэманструе, што ёсьць нейкая рэвалюцыйная нотка ва ўсіх тых справах, якія ён робіць. Майдан у паняцьці кожнага з нас — гэта месца барацьбы, а ня месца зьдзекаў з тых палітычных апанэнтаў, якіх цаной здрады іх паплечнікаў цяпер перамаглі”.
Дэпутат Палаты прадстаўнікоў Ігар Катляроў перакананы: гэта асабістая справа ўкраінцаў, і выступае супраць усялякага ўмяшальніцтва звонку.
(Катляроў: ) “Народ абраў дэпутатаў у парлямэнт, а цяпер яны ў парлямэнце павінны самі вырашаць, хто больш шчыра, дакладна выказвае думкі ўкраінскага народу. Канечне, ва Ўкраіне вялікая колькасьць палітычных лідэраў робіць непрадказальным далейшае разьвіцьцё падзеяў. Але, я думаю, народ украінскі разьбярэцца сам. Умешвацца іншым сілам, асабліва з-за мяжы, ва ўкраінскія падзеі, на мой погляд, няма ніякага сэнсу”.
Старшыня Партыі БНФ Вінцук Вячорка лічыць: тое, што адбываецца ва Ўкраіне, — натуральны шлях разьвіцьця дэмакратыі. І прайшоўшы гэты шлях, усталяваўшы паўнавартасны парлямэнтарызм, Украіна рана ці позна будзе нармальнай, стабільнай эўрапейскай краінай.
(Вячорка: ) “Грамадзтва ня можа разьвівацца, калі няма канфлікту й спрэчкаў. Але канфлікт і спрэчкі павінны адбывацца ў цывілізаваных рамках: гэта парлямэнцкая дыскусія, гэта, калі трэба, мітынг і шэсьце. Я думаю, калі беларускае грамадзтва ў бальшыні сваёй сасьпее ня толькі да таго, каб чакаць, што хтосьці на пляцы вырашыць ягоныя праблемы, а што праблемы гэтыя трэба вырашаць усім разам, калі трэба, выйшаўшы на свой пляц альбо ўчыніўшы іншы грамадзкі ўчынак, тады нам будзе лягчэй, чым украінцам”.
