«Увечары 5 красавіка загарэлася праводка ў маёй майстэрні gusli.by. Пакуль я бегаў з вогнетушыцелямі — атрымаў апёкі 3-й ступені, але ўсё марна: спыніць агонь, і выратаваць хоць што-небудзь не атрымалася. Імгненьні — і зьніклі 20-гадовыя запасы музычнага дрэва, некалькі гатовых інструмэнтаў, прафэсійныя станкі і электра-інструмэнт, стубцыны, сотні дробных каштоўных прыладаў, што майстар назапашвае гадамі, хімія, чарцяжы, шаблёны, занатоўкі...», — напісаў Алесь Чумакоў.
Пацярпеў падчас пажару і ён сам. Аднак музыка падкрэсьліў, што са шпіталю яго ўжо адпусьцілі, толькі апёкі яшчэ трэба далячыць.
«Хуткая дапамога прывезла мяне ў шпіталь хуткай мэдыцынскай дапамогі, суткі ў рэанімацыі, тэрміновая бронхаскапія (чыстка лёгкіх), потым у стацыянар на паўтары тыдні: лекі, перавязкі, кісларод, штодзённыя баракамэры і — дзякуючы нашым мэдыкам — вось я дома. Рукі, галава — яшчэ некалькі тыдняў і скура цалкам адновіцца.
Шчасьлівы, што жывы... Але заплюшчваю вочы — і я зноў там, пасярод вогненнай стыхіі, у паніцы спрабую, хоць нешта разумнае пасьпець зрабіць у гэтыя сэкунды».
Алесь Чумакоў зазначыў для таго, каб ён мог працягваць займацца сваёй справай трэба аднавіць майстэрню.
«20 гадоў я займаўся вывучэньнем, вырабам і папулярызацыяй беларускіх гусьляў. Зроблена больш за 150 інструмэнтаў, на якіх граць па ўсім сьвеце. Я вызваліў сваё жыцьцё ад іншых заняткаў і прафэсійна займаюся толькі гэтым. У мяне ёсьць дакладнае разуменьне, якімі былі беларускія гусьлі ў раньнім Сярэднявеччы, якіх гусьлі гралі ў Полацку й Тураве, Гародні, Наваградку й Віцебску, на якіх гусьлях гралі ў Старым Менску, якія гусьлі бачыў Кірыла Тураўскі. Як зьмяніліся гусьлі са стагоддзямі: якімі гусьлямі натхняўся Францыск Скарына, якія гусьлі прынесьлі этнографам сяляне ў XIX — пачатку XX стагодзьдзя... Галоўнае што атрымалася ўратаваць з вогнішча — гэта веды.
Я хачу працягваць сваю працу — аднавіць і рэарганізаваць майстэрню ў лепшым і больш бясьпечным выглядзе. Хачу, каб беларускія гусьлі працягвалі граць па ўсім сьвеце.
Было б лёгка апусьціць рукі і здрадзіць сваёй мары. Толькі я ўпэўнены, што з дапамогай такіх добрых, верных і чульлівых сяброў з усяго сьвету, аднавіць гэтую важную працу рэальна. Хутка. І мы з вамі яшчэ зайграем і сьпяём!»
Дапамагчы можна некалькімі спосабамі па гэтай спасылцы:
- даслаць ахвяраваньні,
- замовіць у гусьлі,
- набыць музыку.
