12 цытатаў з выступу старшыні Савету Рэспублікі Нацыянальнага Сходу Міхаіла Мясьніковіча.
5 сакавіка газэта «Звязда» апублікавала выступ старшыні Савету Рэспублікі Нацыянальнага сходу Беларусі Міхаіла Мясьніковіча на супольным пасяджэньні рады па ўзаемадзеяньні органаў мясцовага самакіраваньня пры Савеце Рэспублікі і рады Акадэміі кіраваньня. Мясьніковіч, адзін з кіраўнікоў Нацыянальнага сходу, выступіў з крытыкай на адрас ураду і мясцовых уладаў. Аляксандра Лукашэнку ён не крытыкаваў.
Свабода прыводзіць найбольш цікавыя цытаты Міхаіла Мясьніковіча.
1. Мясцовыя саветы людзям нецікавыя, а дэпутаты не карыстаюцца сацыяльнымі сеткамі
Як паказалі праведзеныя ў 2017 годзе апытаньні Інфармацыйна-аналітычнага цэнтру, працу саветаў не змаглі ацаніць 70% апытаных. Інфармацыяй аб рашэньнях, якія прымаюцца мясцовымі саветамі, валодалі толькі 4,5% грамадзян. Дэпутаты практычна не выкарыстоўваюць сацыяльныя сеткі дзеля зносін і атрыманьня інфармацыі. У той жа час самаарганізуюцца супольнасьці, часьцяком апазыцыйныя, якія выступаюць за вырашэньне лякальных і нейкіх асабістых праблем, яны актыўна прадстаўленыя ў інтэрнэце, валодаюць рухавасьцю і хуткасьцю рэагаваньня, гатовыя актыўна і публічна адстойваць свае інтарэсы. Такія аб’яднаньні, па сутнасьці, граюць ролю паралельнай сыстэмы прадстаўніцтва інтарэсаў грамадзян.
2. Электарату цікавыя людзі, якія не зьвязаныя ні з уладай, ні з апазыцыяй
Параўнаньне электаральных пераваг беларусаў напярэдадні выбараў у мясцовыя саветы, якія прайшлі ў 2014 і 2018 гадах, сьведчыць пра рост электаральнай падтрымкі кандыдатаў, не зьвязаных ні з уладай, ні з апазыцыяй (то бок менавіта з грамадзянскімі актывістамі). Паводле сацыёлягаў, у асобныя пэрыяды пра гатоўнасьць выбраць такога кандыдата заяўлялі да 30% апытаных.
3. Крэдыт даверу да ўладаў ня можа быць бясконцым
Сытуацыя ў цяперашні час у краіне стабільная. Людзі праяўляюць сацыяльную ляяльнасьць да эканамічнай і сацыяльнай палітыкі, якая праводзіцца. Аднак трэба ўлічваць, што крэдыт даверу ня можа быць шматгадовым ва ўмовах невысокіх даходаў фізычных асоб і пры наяўнасьці цяжкасьцяў з эфэктыўным працаўладкаваньнем насельніцтва.
4. На прадпрыемствах шмат «лішніх людзей»
Прадпрыемствы дзяржаўныя і вялікія прыватныя трымаюць залішнюю колькасьць работнікаў. Гэта іх, як правіла, прымушаюць рабіць мясцовыя ўлады замест стварэньня новых працоўных месцаў. У выніку сярэдні заробак невысокі. Малыя і сярэднія прадпрыемствы ва ўмовах прафіцыту працоўных рэсурсаў заніжаюць выплаты рабочым і служачым, што таксама нэгатыўна ўплывае на грамадзкі клімат.
5. Болей за 25% раёнаў Беларусі — адсталыя
31 раён нашай краіны зьяўляецца тэрыторыяй, адсталай па ўзроўні сацыяльна-эканамічнага разьвіцьця, — больш за чвэрць раёнаў краіны.
6. Адзіная гарантыя для інвэстараў — Лукашэнка
Неабходна прыцягваць інвэстараў пад гарантыю прэзыдэнта, як адзіна рэальную і такую, да якой існуе давер. Доля інвэстыцый у асноўны капітал у ВУП скарацілася з 32,1% у 2011 годзе да 20% у 2018 годзе. Не праглядаецца паляпшэньня і ў 2019 годзе. Разам з тым дзеля забесьпячэньня ўстойлівага разьвіцьця краіны з высокай удзельнай вагой апрацоўчай прамысловасьці ў структуры эканомікі, а Беларусь такой зьяўляецца, неабходна, каб доля інвэстыцый у асноўны капітал у ВУП была не ніжэйшая за 25%.
7. Міністры нічога ня могуць зрабіць
Асноўную масу рэспубліканскіх прадпрыемстваў трэба перадаць у камунальную ўласнасьць і, калі трэба, рэфармаваць. У рэгіёнах ёсьць хоць нейкія прылады падтрымкі. У міністраў іх практычна няма.
8. 2/3 сем’яў зь дзецьмі — малазабясьпечаныя
Па Беларусі амаль 2/3 сем’яў, якія маюць дзяцей, зьяўляюцца малазабясьпечанымі. Тэндэнцыі за апошнія гады некалькі пагоршыліся.
9. Адстаём ад Цэнтральнай і Ўсходняй Эўропы
Доля экспарту сярэдне- і высокатэхналягічнай прадукцыі ў агульным аб’ёме экспарту тавараў у Беларусі складае 33%, у Вугоршчыне — 69,5%, Славаччыне — 66,6%, Чэхіі — 64%, Румыніі — 52,8, Польшчы — 49,6%. Гэта краіны Цэнтральнай і Ўсходняй Эўропы, патэнцыял якіх у навуцы і тэхналёгіях можна лічыць супастаўным з нашай рэспублікай.
10. У ЭАЭС слабая ўзгодненая палітыка
15. У ЭАЭС практычна не ствараюцца сумесныя акцыянэрныя таварыствы і іншыя кампаніі, якія ва ўсім сьвеце зьяўляюцца асноўным зьвяном інтэграцыйных праектаў і інавацыйнай глябальнай эканомікі. Сёньня ў нас у краіне з 6,3 тысячы сумесных кампаній — 2,5 тысячы суб’ектаў гаспадараньня з расейскім капіталам. Але гэта, як правіла, невялікія арганізацыі, і яны не істотна ўплываюць на вытворчую сфэру. А з капіталам зь іншых краін ЭАЭС вельмі мала наагул. З Армэніяй — 58, Казахстанам — 45, Кіргізіяй — толькі 3 прадпрыемствы.
11. Па колькасьці насельніцтва вярнуліся да 2015 году
З 2017 году ў краіне назіраецца рэзкае пагаршэньне дэмаграфічнай сытуацыі. За два гады (паводле папярэдніх дадзеных) колькасьць насельніцтва рэспублікі скарацілася на 29,1 тысячы чалавек і на 1 студзеня 2019 году склала 9475,6 тысячы чалавек. Фактычна мы вярнуліся да пачатку 2015 году. Узровень нараджальнасьці зьнізіўся з 12,4 да 10 на 1000 чалавек насельніцтва. Гэта зьяўляецца самым нізкім узроўнем у ЭАЭС.
12. Паміраць у працаздольным узросьце сталі болей
Упершыню за апошнія 7 гадоў у 2018 годзе ў рэспубліцы адзначаны рост сьмяротнасьці насельніцтва ў працаздольным узросьце. Як паказаў аналіз дадзеных, зьмяненьне пэнсійнага ўзросту не аказала істотнага ўплыву на значэньне гэтага паказьніка.
