Набліжаецца да завяршэньня Тыдзень беларускай кухні ў Маскве. Першае такога кшталту мерапрыемства ініцыявалі і рэалізавалі нацыянальнае аб’яднаньне «Беларусы Расеі», сетка рэстарана «Карчма Тарас Бульба», валянтэрская ініцыятыва «Беларуская Масква». Вынікам кулінарнага пранікненьня стала замацаваньне шэрагу нацыянальных страў у мэню маскоўскага «общепита».
Сапраўдным героем масьленічных імпрэзаў стаў адмысловы дранік фармату стрыт-фуд — ня тлусты, ня ломкі, ён надзейна трымае начынку і зьмяшчаецца ў канвэрт. У выніку сьмелых экспэрымэнтаў кухарам удалося стварыць сытны і зручны перакус — порцыю з двух дранікаў са сьмятанай паміж імі. Прэзэнтавалі прадукт на «Дні драніка» 12 сакавіка, а цягам наступнага тыдня ён быў у мэню ўсіх 17 рэстаранаў сеткі «Карчма Тарас Бульба».
Ці можна казаць, што гэта якраз той выпадак, калі першы блін — не сабаку? Сваімі ўражаньнямі дзеліцца аўтарка кулінарнага праекту «Маміна ежа», шэф-кухар тыдня беларускай кухні Ксенія Вяцкая:
«Наогул трэба казаць, што дранік уяўляе блін толькі паводле формы, а ня складу. Таму народ пацягнуўся ўжо таму, што дранік адпавядае ўсім модным тэндэнцыям на безглютэнавы прадукт. Блін без мукі — крута само па сабе. Што да агульных уражаньняў, то досьвед, без перабольшаньня, выдатны. Учора я была на галоўным сходзе ўсёй сеткі „Карчмы Тарас Бульба“, і гаспадары сказалі, што зарабілі неблагія грошы — 58 тысяч расейскіх рублёў. І гэта толькі за 12 сакавіка, як праводзіўся „Дзень драніка“. Калі падзяліць на кошт адной порцыі — 80 рублёў — атрымаецца больш за 700 едакоў. Падкрэсьліваю — за пару гадзін вулічнага сьвята. Так, крыху перашкодзіла надвор’е, бо было холадна і ішоў дождж. Але людзям спадабалася, усе захопленыя нашай краінай: старэйшыя згадвалі пра савецкія часы, маладзейшым было весела слухаць нашы песьні. Ніякага нэгатыву ў бок Беларусі».
Адна з найбольш папулярных сетак грамадзкага харчаваньня ў Маскве — «Карчма Тарас Бульба» — на тыдзень прытуліла беларусаў. За згоду на экспэрымэнт беларускі бок найперш удзячны заснавальніку рэстарацыі, украінскаму бізнэсоўцу, фотамастаку, скульптару і падарожніку Юрыю Белайвану. Зрэшты, як мяркуе Ксенія Вяцкая, супрацоўніцтва аказалася ўзаемавыгадным — некалькі страў зь яе рэцэптуры папоўняць сталае мэню:
«Калі не абмяжоўвацца толькі вулічным сьвятам, а ўзяць увесь беларускі тыдзень у Маскве, акурат на агульным сходзе па ўсіх рэстаранах карчмы я даведалася, што некаторыя стравы з распрацаванага мной мэню пакінуць у сталым мэню. Скажам, суп „жур“ пабіў усе рэкорды прадавальнасьці, усе ад яго ў захапленьні. Таму ўводзяць на пастаянку — як і паштэт, габрэйскі фаршмак, аўсяны кісель. Галоўны шэф-кухар усіх 17 рэстаранаў (у яе таксама рэстаран у Нью-Ёрку) сказала, што ў сваё мэню шэф-кухара возьме рэцэпт майго паштэта з курынай печані — дакладней, свой заменіць на мой. Дарэчы, таксама ўсе балдзеюць ад заціркі. А ўвогуле наведнікі карчмы ледзь не ў адзін голас кажуць: „Хлопцы, мяняйце ўкраінскія дзеруны на беларускія дранікі, яны нашмат смачнейшыя“. Таму гэта таксама лякальная перамога: мы навучылі Маскву смажыць дранік так, як трэба — без мукі, бязь яек. Толькі чысты прадукт, чыстая бульба».
Пры гэтым Ксенія Вяцкая са зьдзіўленьнем канстатуе: калі маскоўскія спажыўцы да нацыянальнага прадукту суседзяў выявілі надзвычайны інтарэс, то асобныя беларусы свайго «сваяцтва» з дранікам папросту саромеюцца:
«Шчыра кажучы, была зьдзіўлена адным момантам. Пакуль мы рыхтавалі гэтую акцыю, аказалася, што некаторыя беларусы досыць нэрвова ўспрымаюць асацыяцыю сябе з... дранікам. На дзіва, некаторым гэта не падабаецца, нават абураюцца — маўляў, што вы носіцеся з гэтым дранікам, як быццам у нас няма іншай ежы. Мякка кажучы, незразумела.
Мяркую, італьянцы ня крыўдзяцца, што іх асацыююць зь піцай, а туркі — што з шаўрмой. Я ўжо не кажу пра ўкраінцаў з баршчом. Гэта іх нацыянальныя брэнды, і нічога ганебнага няма ў тым, калі і дранік стане нашым нацыянальным кулінарным сымбалем.
Хопіць ужо лямантаваць з гэтай нагоды, трэба проста нешта рабіць. Хочацца хутчэй вярнуцца ў Беларусь і рабіць нешта падобнае. Або прывезьці да нас карчму з днямі ўкраінскай кухні. І калі ёсьць ідэі — давайце рэалізоўваць іх разам».
Адна з арганізатарак вулічнага сьвята з удзелам беларускага драніка — кіраўніца праекту «Масьленіца. Беларускі тыдзень у Маскве» Кацярына Кібальчыч. Асаблівую ўдзячнасьць за падрыхтоўку і абслугоўваньне рознаплянавых мерапрыемстваў яна выказвае інтэрнацыянальнай камандзе валянтэраў, якія, жартуе Кацярына, у літаральным сэнсе працавалі за ежу — знакавы прадукт з добра знаёмым бульбяным смакам.
Беларускаму тыдню адпавядаў антураж. Маскоўскія дзеці з тэатру «Улей» пры дапамозе беларускіх настаўніц Каці і Дарыны развучылі нацыянальныя песьні. Маскоўскі студэнт Стась Глушко пад кіраўніцтвам беларускі Інгі Гарановіч выканаў выбранае з «Народнага альбому».
Студэнткі Вышэйшай школы эканомікі вучылі ствараць карціны бульбянымі адбіткамі — самі мастачкі пры гэтым у Беларусі ніколі нават не былі. У сваю чаргу, беларускія студэнткі Дыяна Рашчынская і Вераніка Баглай аформілі выставу «Бульба» — з рознымі гатункамі бульбы, набытымі на менскім Камароўскім рынку. Мэта — прадэманстраваць, як беларускія гаспадыні не губляюцца ў багацьці выбару і знаходзяць «сыравіну» для любімых страў. Вераніка да таго ж зрабіла дызайн інфармацыйнага стэнду ў пытаньнях і адказах: «Беларусь или Белоруссия?».
Магутны энэргетычны зарад пусьціў на публіку папулярны бард і шоўмэн Віктар Шалкевіч, а хлопцы з Prastora.by Аляксандар Квіткевіч, Алесь Падзько і Ксенія Юсава ўпрыгожылі сьвята сувэнірамі і драўляным Несьцеркам, зь якім сотні людзей зрабілі сэлфі.
