Расьце страх, што мы можам так ніколі й не даведацца, колькі людзей загінула і што дакладна адбывалася ў дні рэвалюцыі. Наш карэспандэнт Том Болмфарт пагаварыў з блізкімі зьніклых.
Фаіна Таран думае, што апошні раз пабачыла свайго сына Івана ў тэлевізіі.
Як і ўсе ўкраінцы, 66-гадовая Фаіна не адрывалася ад тэлеэкрана падчас крывавых сутычак у Кіеве 20 лютага. Выпадкова камэра спынілася на яе 39-гадовым сыне, актывісьце на перадавой лініі абароны.
Двое ягоных таварышаў былі падстрэленыя, і Іван, паранены, кінуўся на афіцэраў «Бэркута». І зьнік у мешаніне шчытоў і дубінак.
Ці Фаіну падманулі вочы? На другі дзень ёй затэлефанаваў Іванаў сябар. «Ваш сын прапаў. Яго захапіў «Бэркут»», – кажа яна дрыготкім голасам, і вочы ў яе напаўняюцца сьлязьмі. З таго часу ніхто яго болей ня бачыў.
Празь месяц пасьля адхіленьня ад улады Віктара Януковіча актывісты Эўрамайдану ўсё яшчэ шукаюць 183 украінцаў, якія згубіліся ў баявым бязладзьдзі рэвалюцыі. За гэтым хаваецца трывожная праўда: сапраўдная колькасьць ахвяраў застаецца невядомай – і магчыма, што пра абставіны гэтых зьнікненьняў мы ўжо ніколі не даведаемся.
Фаіна баіцца найгоршага, але яна так і ня ведае, што здарылася:
«Ведаеце, вельмі цяжка, гэта такі камень. Калі пахаваеш, то ведаеш, што хаця б на могілкі пойдзеш. А так – я ня ведаю, дзе шукаць і на што спадзявацца, і што рабіць. Ня ведаю...»
Горы кветак, сьвечкі і памятныя знакі дагэтуль застаюцца на кіеўскім Майдане Незалежнасьці, тым часам як трывожныя пытаньні застаюцца без адказу. Твар Івана Тарана глядзіць з абвестак аб зьніклых, якія трапечуць пад ветрам. Сотні загіблых і зьніклых прыглушылі пачуцьцё эўфарыі ад выгнаньня Януковіча.
Паводле інфармацыі валанцёрскай ініцыятывы «Эўрамайдан-SOS», якая шукае зьніклых, на 18 сакавіка колькасьць загіблых складала 119 чалавек, у тым ліку 17 міліцыянтаў. «Эўрамайдан-SOS» зарэгістраваў таксама каля 700 чалавек, якія зьніклі ад часу пачатку пратэстаў. Лёс 183 зь іх дагэтуль застаецца невядомы. Працягваюць паступаць новыя паведамленьні пра зьніклых.
І пакуль ня выяўленыя дакладныя факты, на Майдане ходзяць чуткі пра найгоршае. Некаторыя кажуць, што дзясяткі людзей згарэлі зажыва падчас пажару ў Доме Прафсаюзаў. Іншыя цьвердзяць, што некаторыя актывісты былі выкрадзеныя і забітыя, а іх парэшткі спаленыя.
Актывіст «Эўрамайдан-SOS» Назары Баярскі сказаў, што ў пажары ў Доме Прафсаюзаў загінулі пяць чалавек, дадаўшы, што ня можа пацьвердзіць яшчэ горшыя чуткі.
Баярскі заклікаў да асьцярожнага аптымізму што да астатніх зьніклых, нагадаўшы пра добра вядомы выпадак з Дзьмітром Булатавым, які зьнік у студзені і лічыўся мёртвым, аднак знайшоўся праз тыдзень зь сьлядамі катаваньняў.
Ёсьць таксама занепакоенасьць, што з эскаляцыяй сытуацыі на Ўсходзе і Поўдні колькасьць зьніклых будзе расьці. 16 сакавіка ў Крыме зьніклі тры сьвятары Грэка-каталіцкай царквы, якія пасьля знайшліся. Крымскі татарын зьнік, а пасьля быў знойдзены забітым зь сьлядамі катаваньняў.
Баярскі кажа, што ёсьць розьніца паміж рознымі катэгорыямі зьніклых у Кіеве.
Некаторыя зьніклі, бо былі арыштаваныя; іншыя праходзілі лячэньне ў «падпольных» мэдпунктах; некаторыя нават і не падазравалі, што яны «зьніклі», і працягвалі нармальнае жыцьцё. Ёсьць яшчэ невялікая колькасьць зьніклых, якія ня маюць дачыненьня да падзеяў на Майдане.
Аднак большасьць зьнікненьняў зьвязаныя з Майданам. 38-гадовая цырульніца Сьвятлана Белавусава з Умані, Чаркаская вобласьць, паведаміла, што апошні раз чула пра свайго стрыечнага брата Андрэя Самойленку, 52-гадовага кіеўскага настаўніка, 25 студзеня, калі ён сказаў, што ідзе на Майдан.
Ён пакінуў дома пашпарт, і ад таго часу не выходзіў на тэлефонную сувязь, што для яго вельмі нехарактэрна.
Выпадак з Іванам Тараном сьведчыць пра нешта страшнейшае.
На гэтым тыдні Фаіна Таран і яе 18-гадовая ўнучка Наташа трэці раз прыехалі з родных мясьцінаў у Ровенскай вобласьці, каб даць інтэрвію на тэлевізіі і дапамагчы ў пошуках Івана. Яны разьмясьцілі ягоную фатаграфію на білбордах у цэнтры Кіева. Фаіна цяпер даглядае за трыма Іванавымі дзецьмі – 18-гадовай Наташай, 15-гадовым Аляксандрам і 12-гадовай Марынай – у беднай вёсцы Квітнёвае:
«Я спадзяюся, і днём і ноччу спадзяюся, што ён жывы, што ён вернецца, што яго дапамогуць знайсьці... Ня ведаю...»
Фаіна Таран думае, што апошні раз пабачыла свайго сына Івана ў тэлевізіі.
Як і ўсе ўкраінцы, 66-гадовая Фаіна не адрывалася ад тэлеэкрана падчас крывавых сутычак у Кіеве 20 лютага. Выпадкова камэра спынілася на яе 39-гадовым сыне, актывісьце на перадавой лініі абароны.
Двое ягоных таварышаў былі падстрэленыя, і Іван, паранены, кінуўся на афіцэраў «Бэркута». І зьнік у мешаніне шчытоў і дубінак.
Ці Фаіну падманулі вочы? На другі дзень ёй затэлефанаваў Іванаў сябар. «Ваш сын прапаў. Яго захапіў «Бэркут»», – кажа яна дрыготкім голасам, і вочы ў яе напаўняюцца сьлязьмі. З таго часу ніхто яго болей ня бачыў.
Празь месяц пасьля адхіленьня ад улады Віктара Януковіча актывісты Эўрамайдану ўсё яшчэ шукаюць 183 украінцаў, якія згубіліся ў баявым бязладзьдзі рэвалюцыі. За гэтым хаваецца трывожная праўда: сапраўдная колькасьць ахвяраў застаецца невядомай – і магчыма, што пра абставіны гэтых зьнікненьняў мы ўжо ніколі не даведаемся.
Фаіна баіцца найгоршага, але яна так і ня ведае, што здарылася:
«Ведаеце, вельмі цяжка, гэта такі камень. Калі пахаваеш, то ведаеш, што хаця б на могілкі пойдзеш. А так – я ня ведаю, дзе шукаць і на што спадзявацца, і што рабіць. Ня ведаю...»
Горы кветак, сьвечкі і памятныя знакі дагэтуль застаюцца на кіеўскім Майдане Незалежнасьці, тым часам як трывожныя пытаньні застаюцца без адказу. Твар Івана Тарана глядзіць з абвестак аб зьніклых, якія трапечуць пад ветрам. Сотні загіблых і зьніклых прыглушылі пачуцьцё эўфарыі ад выгнаньня Януковіча.
Паводле інфармацыі валанцёрскай ініцыятывы «Эўрамайдан-SOS», якая шукае зьніклых, на 18 сакавіка колькасьць загіблых складала 119 чалавек, у тым ліку 17 міліцыянтаў. «Эўрамайдан-SOS» зарэгістраваў таксама каля 700 чалавек, якія зьніклі ад часу пачатку пратэстаў. Лёс 183 зь іх дагэтуль застаецца невядомы. Працягваюць паступаць новыя паведамленьні пра зьніклых.
І пакуль ня выяўленыя дакладныя факты, на Майдане ходзяць чуткі пра найгоршае. Некаторыя кажуць, што дзясяткі людзей згарэлі зажыва падчас пажару ў Доме Прафсаюзаў. Іншыя цьвердзяць, што некаторыя актывісты былі выкрадзеныя і забітыя, а іх парэшткі спаленыя.
Актывіст «Эўрамайдан-SOS» Назары Баярскі сказаў, што ў пажары ў Доме Прафсаюзаў загінулі пяць чалавек, дадаўшы, што ня можа пацьвердзіць яшчэ горшыя чуткі.
Баярскі заклікаў да асьцярожнага аптымізму што да астатніх зьніклых, нагадаўшы пра добра вядомы выпадак з Дзьмітром Булатавым, які зьнік у студзені і лічыўся мёртвым, аднак знайшоўся праз тыдзень зь сьлядамі катаваньняў.
Ёсьць таксама занепакоенасьць, што з эскаляцыяй сытуацыі на Ўсходзе і Поўдні колькасьць зьніклых будзе расьці. 16 сакавіка ў Крыме зьніклі тры сьвятары Грэка-каталіцкай царквы, якія пасьля знайшліся. Крымскі татарын зьнік, а пасьля быў знойдзены забітым зь сьлядамі катаваньняў.
Баярскі кажа, што ёсьць розьніца паміж рознымі катэгорыямі зьніклых у Кіеве.
Некаторыя зьніклі, бо былі арыштаваныя; іншыя праходзілі лячэньне ў «падпольных» мэдпунктах; некаторыя нават і не падазравалі, што яны «зьніклі», і працягвалі нармальнае жыцьцё. Ёсьць яшчэ невялікая колькасьць зьніклых, якія ня маюць дачыненьня да падзеяў на Майдане.
Аднак большасьць зьнікненьняў зьвязаныя з Майданам. 38-гадовая цырульніца Сьвятлана Белавусава з Умані, Чаркаская вобласьць, паведаміла, што апошні раз чула пра свайго стрыечнага брата Андрэя Самойленку, 52-гадовага кіеўскага настаўніка, 25 студзеня, калі ён сказаў, што ідзе на Майдан.
Ён пакінуў дома пашпарт, і ад таго часу не выходзіў на тэлефонную сувязь, што для яго вельмі нехарактэрна.
Выпадак з Іванам Тараном сьведчыць пра нешта страшнейшае.
На гэтым тыдні Фаіна Таран і яе 18-гадовая ўнучка Наташа трэці раз прыехалі з родных мясьцінаў у Ровенскай вобласьці, каб даць інтэрвію на тэлевізіі і дапамагчы ў пошуках Івана. Яны разьмясьцілі ягоную фатаграфію на білбордах у цэнтры Кіева. Фаіна цяпер даглядае за трыма Іванавымі дзецьмі – 18-гадовай Наташай, 15-гадовым Аляксандрам і 12-гадовай Марынай – у беднай вёсцы Квітнёвае:
«Я спадзяюся, і днём і ноччу спадзяюся, што ён жывы, што ён вернецца, што яго дапамогуць знайсьці... Ня ведаю...»
