Афіцыйны прадстаўнік МЗС Украіны, у прыватнасьці, заявіў:
«Паводле апэратыўных зьвестак, якія мы атрымліваем, тыя вучэньні, што праводзяцца Расіяй у Белгародзкай, Курскай абласьцях, таксама праводзяцца некаторымі расейскімі ваеннымі часьцямі і на тэрыторыі Беларусі. Гэта ня можа не выклікаць трывогі. Фактычна гэта азначае тое, што да гэтай агрэсіі з боку Расеі спрабуюць усялякім спосабам прыцягнуць і іншыя дружалюбныя нам дзяржавы».
Дзьмітры Мірончык у сваім камэнтары адзначае:
«Мы зь цікавасьцю ўспрынялі „навіну“ прэсавай службы ўкраінскага МЗС са спасылкай на нейкія „апэратыўныя дадзеныя“ адносна таго, што „расейскія вайсковыя часьці“ праводзяць вучэньні на тэрыторыі Беларусі. Лічым, што такому сур’ёзнаму і паважанаму ведамству, як Міністэрства замежных спраў, лепей не выкарыстоўваць неправераную інфармацыю, а прасьцей кажучы, домыслы.
Напрыклад, МЗС Беларусі пазьбягае спэкуляцыяў, якія тычацца паведамленьняў некаторых „апэратыўных крыніц“. Хоць мы таксама маглі б паразважаць на тэму, дзе знаходзіцца зброя, якая, згодна з паведамленьнямі ананімных крыніц у СМІ, прапала са сховішчаў на тэрыторыі Ўкраіны.
Што да сытуацыі, якая дала ўкраінскім калегам падставу для занепакоенасьці, то беларускі бок заўсёды максымальна празрыста і недвухсэнсоўна падае матывы і лёгіку сваіх дзеяньняў, якія могуць закранаць інтарэсы нашых замежных партнэраў і тым больш непасрэдных суседзяў».
Далей у камэнтары Дзьмітрыя Мірончыка сьцьвярджаецца, што вайсковыя вучэньні ў Беларусі адбываюцца ў адказ на рашэньне НАТО павялічыць групоўку ваенна-паветраных сіл паблізу ад дзяржаўнай мяжы Беларусі. І гэта, маўляў, унутраная справа і сувэрэннае права Рэспублікі Беларусь.
Напрыканцы свайго камэнтару афіцыйны прадстаўнік МЗС Беларусі выказвае спадзяваньне, што ўкраінскія калегі ў будучым устрымаюцца ад падобных заяваў:
«Тым больш што для ўзаемадзеяньня зьнешнепалітычных ведамстваў дзьвюх суседніх краін заўсёды ёсьць шэраг сродкаў і каналаў. І для гэтага ня трэба выкарыстоўваць „апэратыўныя крыніцы“».
«Паводле апэратыўных зьвестак, якія мы атрымліваем, тыя вучэньні, што праводзяцца Расіяй у Белгародзкай, Курскай абласьцях, таксама праводзяцца некаторымі расейскімі ваеннымі часьцямі і на тэрыторыі Беларусі. Гэта ня можа не выклікаць трывогі. Фактычна гэта азначае тое, што да гэтай агрэсіі з боку Расеі спрабуюць усялякім спосабам прыцягнуць і іншыя дружалюбныя нам дзяржавы».
Дзьмітры Мірончык у сваім камэнтары адзначае:
«Мы зь цікавасьцю ўспрынялі „навіну“ прэсавай службы ўкраінскага МЗС са спасылкай на нейкія „апэратыўныя дадзеныя“ адносна таго, што „расейскія вайсковыя часьці“ праводзяць вучэньні на тэрыторыі Беларусі. Лічым, што такому сур’ёзнаму і паважанаму ведамству, як Міністэрства замежных спраў, лепей не выкарыстоўваць неправераную інфармацыю, а прасьцей кажучы, домыслы.
Напрыклад, МЗС Беларусі пазьбягае спэкуляцыяў, якія тычацца паведамленьняў некаторых „апэратыўных крыніц“. Хоць мы таксама маглі б паразважаць на тэму, дзе знаходзіцца зброя, якая, згодна з паведамленьнямі ананімных крыніц у СМІ, прапала са сховішчаў на тэрыторыі Ўкраіны.
Што да сытуацыі, якая дала ўкраінскім калегам падставу для занепакоенасьці, то беларускі бок заўсёды максымальна празрыста і недвухсэнсоўна падае матывы і лёгіку сваіх дзеяньняў, якія могуць закранаць інтарэсы нашых замежных партнэраў і тым больш непасрэдных суседзяў».
Далей у камэнтары Дзьмітрыя Мірончыка сьцьвярджаецца, што вайсковыя вучэньні ў Беларусі адбываюцца ў адказ на рашэньне НАТО павялічыць групоўку ваенна-паветраных сіл паблізу ад дзяржаўнай мяжы Беларусі. І гэта, маўляў, унутраная справа і сувэрэннае права Рэспублікі Беларусь.
Напрыканцы свайго камэнтару афіцыйны прадстаўнік МЗС Беларусі выказвае спадзяваньне, што ўкраінскія калегі ў будучым устрымаюцца ад падобных заяваў:
«Тым больш што для ўзаемадзеяньня зьнешнепалітычных ведамстваў дзьвюх суседніх краін заўсёды ёсьць шэраг сродкаў і каналаў. І для гэтага ня трэба выкарыстоўваць „апэратыўныя крыніцы“».
