Цыганкоў: «Здаецца, прадстаўнікі Нацбанку ўпершыню адмаўляюцца прагназаваць курс беларускага рубля на найбліжэйшую пэрспэктыву. Ці азначае гэта нейкія кардынальныя зьмены ў валютнай і фінансавай палітыцы?»
Чалы: «Вядома, не. Гэта на самой справе паўтарэньне таго, што Нацбанк казаў раней. Яны лішні раз пацьвердзілі, што іхняя цяперашняя палітыка — гэта не вызначэньне нейкіх канкрэтных лічбаў. Курс будзе вызначацца рынкам, больш за тое, сёлета яны нават плянуюць паменшыць свой удзел у фармаваньні курсу рубля.
А што сапраўды ёсьць новае — гэта кантэкст, у якім прагучала гэтая фраза. Бо зараз яны ўпершыню сказалі, што ня здольныя прадбачыць гэты курс нават на бліжэйшы час. І гэта, відавочна, ківок у бок Саўміну».
Цыганкоў: «Напэўна, калі вы кажаце пра кантэкст, вы маеце на ўвазе апошняе прызначэньне Пятра Пракаповіча?»
Чалы: «Безумоўна. Канечне, размова ідзе пра тое, што ў Нацбанку ёсьць толькі пэўны абмежаваны набор інструмэнтаў, якімі ён можа карыстацца, і толькі ў гэтых межах ён можа дзейнічаць. Таму, калі зьменіцца бюджэтная палітыка, то Нацбанку давядзецца толькі канстатаваць тое, што будзе адбывацца з курсам.
Таму гэтая фраза прагучала ў такім сэнсе: «мы палітыку сваю не мяняем, але, калі што, то мы ўмываем рукі».
Цыганкоў: «Цікава тое, што Нацбанк зыходзіць з прагнозу інфляцыі сёлета 10-12 працэнтаў. Ці здаецца гэты прагноз надта аптымістычным? Бо толькі за 2 тыдні студзеня інфляцыя склала ўжо 1,9 працэнта. Такімі тэмпамі — гэта 4 працэнты ў месяц, звыш 50 працэнтаў гадавых».
Чалы: «Якраз інфляцыя — той паказьнік, зь якім Нацбанк можа справіцца, калі ставіць за мэту толькі яго. Аднак гэта можа быць дасягнута цаной аслабленьня эканамічнага росту і зьніжэньня эканамічнай актыўнасьці. Справа ў тым, як гэтыя розныя задачы збалянсаваць.
Таму ў заявах Нацбанку ёсьць двайны мэсідж. З аднаго боку, ён папярэдзіў Саўмін ад нейкіх неабачлівых крокаў і сказаў, што ўмешвацца ў курс ня будзе. Зь іншага боку, Нацбанк кажа, што калі ў выніку палітыку ўраду будзе раскручвацца інфляцыя, то ў Нацбанку ёсьць усе інструмэнты, каб з інфляцыяй справіцца, але гэта будзе ня вельмі прыемна для плянаў Саўміну».
Чалы: «Вядома, не. Гэта на самой справе паўтарэньне таго, што Нацбанк казаў раней. Яны лішні раз пацьвердзілі, што іхняя цяперашняя палітыка — гэта не вызначэньне нейкіх канкрэтных лічбаў. Курс будзе вызначацца рынкам, больш за тое, сёлета яны нават плянуюць паменшыць свой удзел у фармаваньні курсу рубля.
А што сапраўды ёсьць новае — гэта кантэкст, у якім прагучала гэтая фраза. Бо зараз яны ўпершыню сказалі, што ня здольныя прадбачыць гэты курс нават на бліжэйшы час. І гэта, відавочна, ківок у бок Саўміну».
Цыганкоў: «Напэўна, калі вы кажаце пра кантэкст, вы маеце на ўвазе апошняе прызначэньне Пятра Пракаповіча?»
Чалы: «Безумоўна. Канечне, размова ідзе пра тое, што ў Нацбанку ёсьць толькі пэўны абмежаваны набор інструмэнтаў, якімі ён можа карыстацца, і толькі ў гэтых межах ён можа дзейнічаць. Таму, калі зьменіцца бюджэтная палітыка, то Нацбанку давядзецца толькі канстатаваць тое, што будзе адбывацца з курсам.
Таму гэтая фраза прагучала ў такім сэнсе: «мы палітыку сваю не мяняем, але, калі што, то мы ўмываем рукі».
Цыганкоў: «Цікава тое, што Нацбанк зыходзіць з прагнозу інфляцыі сёлета 10-12 працэнтаў. Ці здаецца гэты прагноз надта аптымістычным? Бо толькі за 2 тыдні студзеня інфляцыя склала ўжо 1,9 працэнта. Такімі тэмпамі — гэта 4 працэнты ў месяц, звыш 50 працэнтаў гадавых».
Чалы: «Якраз інфляцыя — той паказьнік, зь якім Нацбанк можа справіцца, калі ставіць за мэту толькі яго. Аднак гэта можа быць дасягнута цаной аслабленьня эканамічнага росту і зьніжэньня эканамічнай актыўнасьці. Справа ў тым, як гэтыя розныя задачы збалянсаваць.
Таму ў заявах Нацбанку ёсьць двайны мэсідж. З аднаго боку, ён папярэдзіў Саўмін ад нейкіх неабачлівых крокаў і сказаў, што ўмешвацца ў курс ня будзе. Зь іншага боку, Нацбанк кажа, што калі ў выніку палітыку ўраду будзе раскручвацца інфляцыя, то ў Нацбанку ёсьць усе інструмэнты, каб з інфляцыяй справіцца, але гэта будзе ня вельмі прыемна для плянаў Саўміну».
