Тады пяцёра гамельчукоў — Уладзімер Кацора, Васіль Палякоў, Пётар Кузьняцоў, Юрась Захаранка і Анатоль Паплаўны — сталі з партрэтамі генэрала Захаранкі на вуліцы Камунараў, акурат насупраць будынка ўправы Гомельскай абласной міліцыі, дзе ў свой працаваў Захаранка.
Удзельнікаў імпрэзы ў той дзень не затрымлівалі, але пасьля выклікалі позвамі ў міліцыю і склалі адміністрацыйныя пратаколы, абвінаваціўшы ў парушэньні парадку правядзеньня масавых мерапрыемстваў. На падставе міліцэйскіх пратаколаў раённы суд пакараў апазыцыянэраў штрафамі, а Ўладзімера Кацору арыштам, падчас якога ён трымаў сухую галадоўку.
Адміністрацыйныя штрафы і арышт актывісты аспрэчвалі ў абласным і Вярхоўным судах, але безвынікова. Пасьля гэтага яны і зьвярнуліся ў Камітэт ААН па правах чалавека.
Працэдура разгляду скаргі патрабуе атрымаць тлумачэньні ад ураду той краіны, адкуль паступіла скарга. Беларускі ўрад са скаргай не пагадзіўся. Нібыта ніхто з названых актывістаў, у тым ліку і Пётар Кузьняцоў, ня мелі права скардзіцца ў міжнародную структуру, бо ня вычарпалі ўсіх сродкаў прававой абароны ўнутры краіны. У прыватнасьці, ня скардзіліся ў пракуратуру. Таму любое рашэньне Камітэту па дадзенай справе ўрад будзе лічыць несапраўдным.
Кузьняцоў: «Мы накіравалі ў Камітэт ААН свае тлумачэньні на ўрадавае рэзюмэ. Беларуская пракуратура — не судовая інстанцыя, а таму яна не зьяўляецца эфэктыўным інструмэнтам абароны правоў чалавека. На гэты конт існуюць і крытэрыі самога Камітэту ААН. Дарэчы, скарга ў парадку нагляду ў Беларусі таксама ня ёсьць такім інструмэнтам. Нядаўні прыклад: у Вярхоўным судзе яшчэ была на разглядзе скарга ў парадку нагляду Ўладзіслава Кавалёва, а маладога чалавека расстралялі, не чакаючы высновы».
Пасьля атрыманьня двухбаковых тлумачэньняў Камітэт ААН разгледзіць скаргі гомельскіх актывістаў па сутнасьці.
Удзельнікаў імпрэзы ў той дзень не затрымлівалі, але пасьля выклікалі позвамі ў міліцыю і склалі адміністрацыйныя пратаколы, абвінаваціўшы ў парушэньні парадку правядзеньня масавых мерапрыемстваў. На падставе міліцэйскіх пратаколаў раённы суд пакараў апазыцыянэраў штрафамі, а Ўладзімера Кацору арыштам, падчас якога ён трымаў сухую галадоўку.
Адміністрацыйныя штрафы і арышт актывісты аспрэчвалі ў абласным і Вярхоўным судах, але безвынікова. Пасьля гэтага яны і зьвярнуліся ў Камітэт ААН па правах чалавека.
Працэдура разгляду скаргі патрабуе атрымаць тлумачэньні ад ураду той краіны, адкуль паступіла скарга. Беларускі ўрад са скаргай не пагадзіўся. Нібыта ніхто з названых актывістаў, у тым ліку і Пётар Кузьняцоў, ня мелі права скардзіцца ў міжнародную структуру, бо ня вычарпалі ўсіх сродкаў прававой абароны ўнутры краіны. У прыватнасьці, ня скардзіліся ў пракуратуру. Таму любое рашэньне Камітэту па дадзенай справе ўрад будзе лічыць несапраўдным.
Кузьняцоў: «Мы накіравалі ў Камітэт ААН свае тлумачэньні на ўрадавае рэзюмэ. Беларуская пракуратура — не судовая інстанцыя, а таму яна не зьяўляецца эфэктыўным інструмэнтам абароны правоў чалавека. На гэты конт існуюць і крытэрыі самога Камітэту ААН. Дарэчы, скарга ў парадку нагляду ў Беларусі таксама ня ёсьць такім інструмэнтам. Нядаўні прыклад: у Вярхоўным судзе яшчэ была на разглядзе скарга ў парадку нагляду Ўладзіслава Кавалёва, а маладога чалавека расстралялі, не чакаючы высновы».
Пасьля атрыманьня двухбаковых тлумачэньняў Камітэт ААН разгледзіць скаргі гомельскіх актывістаў па сутнасьці.
