Чарговая маўклівая акцыя ў Менску заплянаваная са зьмененым фарматам. Мяркуецца, што зьбірацца народ будзе ў сваіх раёнах, спачатку каля першага пад’езду дома, потым рушаць да ЖЭСаў, там цягам пяці хвілінаў пляскаюць у далоні і ідуць да буйных цэнтраў свайго раёну. Чаму абраная гэтая тактыка і наколькі яна ўдалая?
У панядзелак, на наступны дзень пасьля брутальнага разгону акцыі на Прывакзальнай плошчы ў сталіцы, актывісты групы «Рэвалюцыя праз сацыяльную сетку» прапанавалі новую тактыку — зьбірацца па месцы жыхарства і ісьці да ЖЭСаў. Аднак, мяркуючы па шматлікіх выказваньнях на так званай «сьцяне абмеркаваньня» «Вконтакте», шмат хто жорстка скрытыкаваў прапанову, і арганізатары падправілі праграму: ЖЭСы сталіся прамежкавым пунктам. Адзін з арганізатараў, Вячаслаў Дзіянаў, такім чынам абгрунтоўвае новую тактыку:
«Яны зьбяруцца, сустрэнуцца, абмяркуюць штосьці, потым абмяняюцца тэлефонамі. Такім чынам будуць фармавацца, групавацца людзі, якія аб’яднаныя адной ідэяй, якія адзін аднаго будуць ведаць. І яны потым будуць прыходзіць на больш буйныя акцыі. Таму гэта ўзровень аб’яднаньня. І гэта зьвязана ня з тым, каб раздрабіць, а наадварот — каб аб’яднаць людзей на ўзроўні свайго раёну, вуліцы».
Палітоляг Уладзімер Мацкевіч што да першага этапу новай тактыкі, выказаў такую думку:
«Мне гэтая тактыка падаецца крыху летуценьніцкай. Яна, мне здаецца, прыдуманая людзьмі звонку, людзьмі, якія ня ведаюць нашых спальных раёнаў, што і як там адбываецца. Ня думаю, што гэтая акцыя дасьць дадатковы прыліў людзей, бо групы моладзі, якія зьбіраюцца ў спальных раёнах такім чынам, хутчэй палохаюць абывацеля, чым прывабліваюць яго. У нашых умовах».
У сваім звароце арганізатары акцыі ставяць далейшую задачу: «Да восьмай вечара ўсе павінны сабрацца ў вызначаных месцах і гуляць, хадзіць туды-сюды (але не пакідаць групу), кантактаваць і знаёміцца адзін з адным. Апладзіраваць можна толькі пры ўмове, што вас ня змогуць забраць куды-небудзь. Дапамагайце, абараняйце адзін аднаго!». На думку арганізатараў, наступным крокам павінна стаць яшчэ большае яднаньне людзей, кажа Вячаслаў Дзіянаў:
«Людзі былі разьяднаныя, калі прыходзілі на першыя акцыі. Іх выхоплівалі з натоўпу, і яны амаль ніяк не супраціўляліся. А на апошніх акцыях было заўважна, што яны рэальна адбівалі сваіх, хто прыйшоў на плошчу пляскаць. Гэта ідзе ўжо іншы ўзровень самасьвядомасьці — самасьвядомасьці грамадзтва».
Палітоляг Уладзімер Мацкевіч выказвае меркаваньне, што на нейкі пэўны тэрмін такая тактыка можа быць плённай:
«Цяпер ужо досыць шмат людзей зацікаўленыя ў тым, каб далучацца да такіх акцыяў, і я думаю, што на кароткі тэрмін — зноў жа, да таго, як прызвычаіцца ўлада і „ціхары“ ў цывільным да гэтай тактыкі — на пэўны час па лякальных цэнтрах гэта можа быць плённым. Але ж не менавіта па спальных раёнах вось гэтыя паходы. Калі зараз сацыяльныя сеткі выберуць нетрадыцыйныя месцы, гэта на пэўны час дасьць ім магчымасьць апярэдзіць спэцслужбы, сілавікоў».
Такім чынам, 6 ліпеня ў Менску заплянаваныя маўклівыя акцыі як мінімум у дзевяцёх месцах, што павінна ўскладніць працу міліцыі. А вось у рэгіёнах фармат акцыі застанецца ранейшы — збор а 19-й на цэнтральнай плошчы.
У панядзелак, на наступны дзень пасьля брутальнага разгону акцыі на Прывакзальнай плошчы ў сталіцы, актывісты групы «Рэвалюцыя праз сацыяльную сетку» прапанавалі новую тактыку — зьбірацца па месцы жыхарства і ісьці да ЖЭСаў. Аднак, мяркуючы па шматлікіх выказваньнях на так званай «сьцяне абмеркаваньня» «Вконтакте», шмат хто жорстка скрытыкаваў прапанову, і арганізатары падправілі праграму: ЖЭСы сталіся прамежкавым пунктам. Адзін з арганізатараў, Вячаслаў Дзіянаў, такім чынам абгрунтоўвае новую тактыку:
Такім чынам будуць фармавацца, групавацца людзі, якія аб’яднаныя адной ідэяй.
«Яны зьбяруцца, сустрэнуцца, абмяркуюць штосьці, потым абмяняюцца тэлефонамі. Такім чынам будуць фармавацца, групавацца людзі, якія аб’яднаныя адной ідэяй, якія адзін аднаго будуць ведаць. І яны потым будуць прыходзіць на больш буйныя акцыі. Таму гэта ўзровень аб’яднаньня. І гэта зьвязана ня з тым, каб раздрабіць, а наадварот — каб аб’яднаць людзей на ўзроўні свайго раёну, вуліцы».
Палітоляг Уладзімер Мацкевіч што да першага этапу новай тактыкі, выказаў такую думку:
«Мне гэтая тактыка падаецца крыху летуценьніцкай. Яна, мне здаецца, прыдуманая людзьмі звонку, людзьмі, якія ня ведаюць нашых спальных раёнаў, што і як там адбываецца. Ня думаю, што гэтая акцыя дасьць дадатковы прыліў людзей, бо групы моладзі, якія зьбіраюцца ў спальных раёнах такім чынам, хутчэй палохаюць абывацеля, чым прывабліваюць яго. У нашых умовах».
У сваім звароце арганізатары акцыі ставяць далейшую задачу: «Да восьмай вечара ўсе павінны сабрацца ў вызначаных месцах і гуляць, хадзіць туды-сюды (але не пакідаць групу), кантактаваць і знаёміцца адзін з адным. Апладзіраваць можна толькі пры ўмове, што вас ня змогуць забраць куды-небудзь. Дапамагайце, абараняйце адзін аднаго!». На думку арганізатараў, наступным крокам павінна стаць яшчэ большае яднаньне людзей, кажа Вячаслаў Дзіянаў:
«Людзі былі разьяднаныя, калі прыходзілі на першыя акцыі. Іх выхоплівалі з натоўпу, і яны амаль ніяк не супраціўляліся. А на апошніх акцыях было заўважна, што яны рэальна адбівалі сваіх, хто прыйшоў на плошчу пляскаць. Гэта ідзе ўжо іншы ўзровень самасьвядомасьці — самасьвядомасьці грамадзтва».
Палітоляг Уладзімер Мацкевіч выказвае меркаваньне, што на нейкі пэўны тэрмін такая тактыка можа быць плённай:
«Цяпер ужо досыць шмат людзей зацікаўленыя ў тым, каб далучацца да такіх акцыяў, і я думаю, што на кароткі тэрмін — зноў жа, да таго, як прызвычаіцца ўлада і „ціхары“ ў цывільным да гэтай тактыкі — на пэўны час па лякальных цэнтрах гэта можа быць плённым. Але ж не менавіта па спальных раёнах вось гэтыя паходы. Калі зараз сацыяльныя сеткі выберуць нетрадыцыйныя месцы, гэта на пэўны час дасьць ім магчымасьць апярэдзіць спэцслужбы, сілавікоў».
Такім чынам, 6 ліпеня ў Менску заплянаваныя маўклівыя акцыі як мінімум у дзевяцёх месцах, што павінна ўскладніць працу міліцыі. А вось у рэгіёнах фармат акцыі застанецца ранейшы — збор а 19-й на цэнтральнай плошчы.
