Галоўным вынікам кіеўскай канфэрэнцыі лідэр Аб''яднанай грамадзянскай партыі Анатоль Лябедзька лічыць тое, што рэгіёны падтрымалі ініцыятыву цэнтру:
(Лябедзька: ) "Стратэгія "два ў адным" зьяўляецца спалучэньнем дзьвюх кампаніяў -- выбарчай і падрыхтоўкі да Кангрэсу. Гэта азначае, што чалавек, які сабраў 300 подпісаў за сваё вылучэньне кандыдатам у дэпутаты альбо сябрам выбарчай камісіі, альбо пад палітычным пасланьнем да грамадзянаў Беларусі, трапляе на Кангрэс дэмсілаў, які адбудзецца да 25 сакавіка 2007 году. Такім чынам, мы удзельнічаем ў палітычнай кампаніі "мясцовыя выбары" і адначасова, эканомячы рэсурсы, намаганьні, высілкі, рыхтуем новы кангрэс, каб ён даў легітымізацыю людзям, структурам і тым рашэньням, якія там будуць прыняты".
Ідэя правядзеньня новага Кангрэсу дэмсілаў знайшла ў Кіеве падтрымку каля 60% удзельнікаў канфэрэнцыі. Аляксандар Мілінкевіч, які на першым кангрэсе быў абраны лідэрам дэмсілаў Беларусі, лічыць, што прадстаўніцтва на новым кангрэсе трэба пашыраць, выходзячы за межы абранай стратэгіі:
(Мілінкевіч: ) "Дрэнна тое, што пасьля такой схемы гэта будзе не Кангрэс дэмакратычных сілаў, як у кастрычніку мінулага году, а Кангрэс палітычных сілаў -- тых людзей, што ўдзельнічаюць у выбарах. А гэта вельмі вузкае кола параўнальна з нашымі агульнымі сіламі. Ня будзе вельмі многіх актывістаў грамадзкіх арганізацыяў, ня будзе пісьменьнікаў, ня будзе журналістаў, ня будзе прадпрымальнікаў і г.д. Таму гэта будзе значна звужаны кангрэс, на маю думку. А калі браць толькі тых, хто ходзяць на выбары, дык гэта часта пераважна беспрацоўныя. А той, хто працуе, у сёньняшніх умовах ужо баіцца ісьці на выбары -- прыкладам, дэмакратычны дырэктар школы альбо лекар. І мы звужаемся".
У Кіеве Анатоль Лябедзька заклікаў не абіраць на новым кангрэсе старшыню Палітрады аб''яднаных дэмсілаў:
(Лябедзька: ) "Я нічога не сказаў новага. Я 101-ы раз паўтарыў тое, ў чым мяне некаторыя хацелі абвінаваціць, што для мяне кангрэс -- гэта мажлівасьць атрымаць нейкі самы вялікі партфэль. Я і тады, і цяпер кажу: не гэта ёсьць галоўнае. Зараз няма попыту на лідэра, таму што прэзыдэнцкая кампанія скончылася. І цяпер існуюць іншыя прыярытэты. Ну, калі няма агульнанацыянальнага, агульнапрызнанага лідэра, дык трэба аб''ядноўвацца вакол пляна супольнай дзейнасьці, пляна кампаніі "За свабоду!". І вакол палітычнага пагадненьня -- дамовы паміж кіраўнікамі арганізаваных структур, І гэта ёсьць самы галоўны прыярытэт".
А Аляксандар Мілінкевіч сказаў, што калі будзе знойдзеная больш годная кандыдатура, ён гатовы саступіць лідэрства ў аб’яднаных дэмакратычных сілах:
(Мілінкевіч: ) "Я заўсёды казаў, што не трымаюся за гэтае крэсла. Я лічу, што не бывае вечных лідэраў, вечных кандыдатаў у прэзыдэнты. Але паколькі мы жывем не ў дэмакратыі, а ідзе жорсткая барацьба, не палітычная, а барацьба за свабоду, дык вельмі важна, каб усе працавалі разам. З жорсткім адзіным штабам. І лідэр абавязкова патрэбны. І я казаў, што гэта не абавязкова Мілінкевіч. Можа быць і іншы. Але гэта прынцыпова. Бо шэраг партыйных лідэраў зараз скажуць: на гэтым этапе нам лідэр не патрэбны, кожная партыя раскручвае свайго. Для мяне гэта несур’ёзна, бо ў нашых умовах ніводная партыя раскручвацца ня можа ў прынцыпе. А вось разам мы здольныя штосьці".
У кожнай вобласьці і шмат у якіх раёнах існуюць рэгіянальныя кааліцыі дэмсілаў. Канфігурацыі іх розныя, залежна ад таго, якія палітычныя партыі дзейнічаюць у тым ці іншым рэгіёне. Яны былі ўтвораныя яшчэ пад прэзыдэнцкія выбары 2001 году і з таго часу з розным посьпехам працуюць да сёньняшняга дня.
(Лябедзька: ) "Стратэгія "два ў адным" зьяўляецца спалучэньнем дзьвюх кампаніяў -- выбарчай і падрыхтоўкі да Кангрэсу. Гэта азначае, што чалавек, які сабраў 300 подпісаў за сваё вылучэньне кандыдатам у дэпутаты альбо сябрам выбарчай камісіі, альбо пад палітычным пасланьнем да грамадзянаў Беларусі, трапляе на Кангрэс дэмсілаў, які адбудзецца да 25 сакавіка 2007 году. Такім чынам, мы удзельнічаем ў палітычнай кампаніі "мясцовыя выбары" і адначасова, эканомячы рэсурсы, намаганьні, высілкі, рыхтуем новы кангрэс, каб ён даў легітымізацыю людзям, структурам і тым рашэньням, якія там будуць прыняты".
Ідэя правядзеньня новага Кангрэсу дэмсілаў знайшла ў Кіеве падтрымку каля 60% удзельнікаў канфэрэнцыі. Аляксандар Мілінкевіч, які на першым кангрэсе быў абраны лідэрам дэмсілаў Беларусі, лічыць, што прадстаўніцтва на новым кангрэсе трэба пашыраць, выходзячы за межы абранай стратэгіі:
(Мілінкевіч: ) "Дрэнна тое, што пасьля такой схемы гэта будзе не Кангрэс дэмакратычных сілаў, як у кастрычніку мінулага году, а Кангрэс палітычных сілаў -- тых людзей, што ўдзельнічаюць у выбарах. А гэта вельмі вузкае кола параўнальна з нашымі агульнымі сіламі. Ня будзе вельмі многіх актывістаў грамадзкіх арганізацыяў, ня будзе пісьменьнікаў, ня будзе журналістаў, ня будзе прадпрымальнікаў і г.д. Таму гэта будзе значна звужаны кангрэс, на маю думку. А калі браць толькі тых, хто ходзяць на выбары, дык гэта часта пераважна беспрацоўныя. А той, хто працуе, у сёньняшніх умовах ужо баіцца ісьці на выбары -- прыкладам, дэмакратычны дырэктар школы альбо лекар. І мы звужаемся".
У Кіеве Анатоль Лябедзька заклікаў не абіраць на новым кангрэсе старшыню Палітрады аб''яднаных дэмсілаў:
(Лябедзька: ) "Я нічога не сказаў новага. Я 101-ы раз паўтарыў тое, ў чым мяне некаторыя хацелі абвінаваціць, што для мяне кангрэс -- гэта мажлівасьць атрымаць нейкі самы вялікі партфэль. Я і тады, і цяпер кажу: не гэта ёсьць галоўнае. Зараз няма попыту на лідэра, таму што прэзыдэнцкая кампанія скончылася. І цяпер існуюць іншыя прыярытэты. Ну, калі няма агульнанацыянальнага, агульнапрызнанага лідэра, дык трэба аб''ядноўвацца вакол пляна супольнай дзейнасьці, пляна кампаніі "За свабоду!". І вакол палітычнага пагадненьня -- дамовы паміж кіраўнікамі арганізаваных структур, І гэта ёсьць самы галоўны прыярытэт".
А Аляксандар Мілінкевіч сказаў, што калі будзе знойдзеная больш годная кандыдатура, ён гатовы саступіць лідэрства ў аб’яднаных дэмакратычных сілах:
(Мілінкевіч: ) "Я заўсёды казаў, што не трымаюся за гэтае крэсла. Я лічу, што не бывае вечных лідэраў, вечных кандыдатаў у прэзыдэнты. Але паколькі мы жывем не ў дэмакратыі, а ідзе жорсткая барацьба, не палітычная, а барацьба за свабоду, дык вельмі важна, каб усе працавалі разам. З жорсткім адзіным штабам. І лідэр абавязкова патрэбны. І я казаў, што гэта не абавязкова Мілінкевіч. Можа быць і іншы. Але гэта прынцыпова. Бо шэраг партыйных лідэраў зараз скажуць: на гэтым этапе нам лідэр не патрэбны, кожная партыя раскручвае свайго. Для мяне гэта несур’ёзна, бо ў нашых умовах ніводная партыя раскручвацца ня можа ў прынцыпе. А вось разам мы здольныя штосьці".
У кожнай вобласьці і шмат у якіх раёнах існуюць рэгіянальныя кааліцыі дэмсілаў. Канфігурацыі іх розныя, залежна ад таго, якія палітычныя партыі дзейнічаюць у тым ці іншым рэгіёне. Яны былі ўтвораныя яшчэ пад прэзыдэнцкія выбары 2001 году і з таго часу з розным посьпехам працуюць да сёньняшняга дня.
