Такую думку выказаў дэпутат бундэстага Робін Вагенэр падчас дыскусіі «Рэха маўчаньня: Палітычныя зьняволеныя ў Беларусі» 3 ліпеня ў Берліне, якую цытуе BPN.
Парлямэнтар зьяўляецца сымбалічным «хросным» асуджаных з палітычных матываў журналіста Ігара Лосіка і яго жонкі Дар’і, ініцыятарам стварэньня ў бундэстагу групы сяброў дэмакратычнай Беларусі.
«Рэжым не павінен мець посьпех у спробах татальнай ізаляцыі і адданьня забыцьцю палітвязьняў, — адзначыў ён. — Цяпер Беларусь зьяўляецца стратэгічным інтарэсам Нямеччыны. Мы доўгі час няправільна ацэньвалі пагрозы, ня думалі пра Беларусь і зрабілі шмат замежнапалітычных памылак адносна яе».
На думку дэпутата, палітыка Нямеччыны па Беларусі можа рухацца ў «двух кірунках, якія, на першы погляд, супярэчаць адзін аднаму».
«Урад шукае магчымасьці, як дасягнуць сваіх мэтаў у вызваленьні палітвязьняў на больш нізкім узроўні, — сказаў ён. — У канкрэтных індывідуальных выпадках можна дамагчыся паляпшэньня або вызваленьня, хоць гэта супярэчыць нашаму палітычнаму ціску. Мы можам працягваць камунікацыю, каб дапамагаць канкрэтным людзям. Але ў кожным канкрэтным выпадку гэта меры, якія патрабуюць індывідуальнага падыходу».
«Зараз нам важна дыфэрэнцыявана глядзець на рэчы і разумець, як абыходзіцца з дыктатарскім рэжымам. З аднаго боку, неабходна падтрымліваць санкцыі супраць рэжыму, з другога — даць зразумець людзям, што ёсьць эўрапейская пэрспэктыва свабоднай дэмакратычнай Беларусі. Мы павінныя даваць магчымасьць людзям выяжджаць, адкрыць ім дарогу ў ЭЗ», — заявіў дэпутат бундэстагу.
Ён лічыць неабходным «пашыраць і спрашчаць працэдуру выдачы гуманітарных візаў», каб рэпрэсаваныя беларусы не заставаліся закрытымі ў краіне, не «пакутавалі ад наступстваў» пасьля вызваленьня і «мелі магчымасьць выехаць у Нямеччыну».
