«На кім, на Вашу думку, найперш ляжыць віна за тое, што на паўднёвым усходзе Украіны дагэтуль працягваецца вайна? Які бок ня хоча спыняць баявыя дзеяньні?» На гэтае пытаньне адказваюць жыхары Гомеля.
Спадарыня: «Я ня надта сачу за палітыкай, але я жахаюся ад таго, што там адбываецца. Гэта проста жах: у наш час, у 21 стагодзьдзі, страляюць у людзей. Навошта? Дзеля чаго? І тое, што там адбываецца, — гэта віна людзей пры ўладзе. Мяне абурыла ўчора ў навінах: у гэтых карэспандэнтаў было такое важнае пытаньне, ці паціснуць яны рукі, Парашэнка й Пуцін? У той час як мацяркі аплакваюць дзяцей. А тут — ці паціснуць? А тое, што людзі загінулі, што маці выгадавала сына і яго страціла, што маці плача? Ёй якая розьніца, ці паціснуць яны адзін аднаму руку?»
Януковіч проста праявіў баязьлівасьць. Я думаю, што і Расея была супраць міру
Спадар: «Суседзі — і яны пачалі паміж сабой ваяваць. Гэта грэх! Яны павінны на калені станавіцца і прасіць адзін у аднаго прабачэньня».
Спадарыня: «Ну хто? Прэзыдэнт Украіны, які быў раней. Які дапусьціў гэта ўсё й развал атрымаў».
Спадар: «Мне балюча за тое, што там робіцца. Я ў вайну вызваляў Украіну. У мяне былі сябры, зь якімі пад адным шынялём я спаў. А Ўкраіна, яе расьцягвалі ў трох напрамках — і Расея, і Польшча, і Румынія. І там склалася такая сытуацыя, што не знайшлося кіраўнікоў, якія прыходзілі да ўлады і ўсё набівалі сабе кішэні, а ня думалі пра народ. Януковіч проста праявіў баязьлівасьць. Я думаю, што і Расея была супраць міру. У Расеі там шмат сваіх інтарэсаў. Расея ня хоча, каб у Данбасе разьмяшчаліся іншыя ваенныя базы — побач зь яе межамі».
Спадар: «Украіна ня хоча. Такое ў мяне склалася меркаваньне. Калі дакладней, то Амэрыка. Амэрыка задумала і доўга рыхтавала Майдан і цяпер прымушае іх ручны ўрад працягваць вайну. Трэба гаварыць цяпер хоць з хвастом ката, а потым ужо й з самім катом. Лепей, вядома, з Амэрыкай гаварыць наўпрост. А Пуцін — ён сам па сабе».
Спадар: «Расея. Радовішчы газу сланцавага на паўднёвым усходзе Ўкраіны — яны найбагацейшыя ў сьвеце. З-за гэтага ў асноўным і вайна».
Спадар: «Расея, вядома, ня хоча спыняць. Імпэрскія амбіцыі і чалавечыя амбіцыі іхняга дарагога Ўладзімера Ўладзімеравіча. Нават больш асабістыя, мне падаецца, чым дзяржаўныя. Пакрыўдзіўся, што ягонага сябра з залатым батонам выгналі адтуль».
