Арганізавала імпрэзу мясцовая суполка Таварыства беларускай мовы. Выбіралі твор для дыктанту, адзначаюць арганізатары, зыходзячы з таго, што сёлета адзначаецца 100 гадоў пачатку Першай усясьветнай вайны. На ёй загінула шмат беларусаў, і дыктоўкай мы ўшаноўваем памяць пра іх, кажуць суполкаўцы.
«Яе называюць Першай сусьветнай вайной. У гэтай бойні загінулі мільёны людзей. Вайна шугала і ў Беларусі. Дакацілася яна і да Магілёва. Тут была стаўка расейскага імпэратара, і нямецкія войскі Кайзэра дасюль дайшлі. Было шмат у Магілёве ўцекачоў. Гэтая вайна — частка гісторыі Беларусі. Згадаць ахвяраў той вайны — наш абавязак», — зазначыў «Свабодзе» кіраўнік суполкі Алег Дзячкоў.
Дыктоўку ў Магілёве пісалі ў шосты раз. Апошнія пяць гадоў на яе зьбіраюцца ў Палацы культуры вобласьці. Адну з «запісак салдата 2-й батарэі N-скай артылерыйскай брыгады Лявона Задумы» чытала настаўніца беларускай мовы першай магілёўскай гімназіі Ганна Бандарэнка.
Як зазначае Алег Дзячкоў, у Магілёве дыктанты пішуць на творы ўраджэнцаў Магілёўшчыны альбо на тыя, якія ўслаўляюць горад. Раней, кажа актывіст, пад дыктоўку пісалі, напрыклад, урывак з паэмы Янкі Купалы «Магіла Льва» і верш Максіма Багдановіча «Летапісец».
Твор Максіма Гарэцкага для дыктоўкі абіраецца другі год запар. Летась нагодай быў стогадовы юбілей пісьменьніка. Арганізатары дыктоўкі заяўляюць, што Максім Гарэцкі — прызабыты творца на Магілёўшчыне — хоць і нарадзіўся на Мсьціслаўшчыне. «Каб яшчэ раз нагадаць пра пісьменьніка, мы і выбралі ягоны твор», — кажа Алег Дзячкоў.
Для ўдзельнікаў дыктоўкі твор Гарэцкага, як зазначаюць некаторыя зь іх, ня быў задужа складаным. Хаця напісаньне некаторых словаў змусіла прызадумацца, бо яны цяпер зрэдку ўжываюцца ў сучаснай беларускай мове.
«Ня можа захапляць іншае, — заўважае ўдзельніца напісаньня дыктоўкі Вольга. — Чалавек на вайне піша пра прыроду, адзначае прыгажосьць навакольля ды захапляецца прыродаю мясьцінаў ля Нёмана. Значыцца, чалавек усё яшчэ жывы й ня ўсё ў ім памерла».
«Яе называюць Першай сусьветнай вайной. У гэтай бойні загінулі мільёны людзей. Вайна шугала і ў Беларусі. Дакацілася яна і да Магілёва. Тут была стаўка расейскага імпэратара, і нямецкія войскі Кайзэра дасюль дайшлі. Было шмат у Магілёве ўцекачоў. Гэтая вайна — частка гісторыі Беларусі. Згадаць ахвяраў той вайны — наш абавязак», — зазначыў «Свабодзе» кіраўнік суполкі Алег Дзячкоў.
Дыктоўку ў Магілёве пісалі ў шосты раз. Апошнія пяць гадоў на яе зьбіраюцца ў Палацы культуры вобласьці. Адну з «запісак салдата 2-й батарэі N-скай артылерыйскай брыгады Лявона Задумы» чытала настаўніца беларускай мовы першай магілёўскай гімназіі Ганна Бандарэнка.
Як зазначае Алег Дзячкоў, у Магілёве дыктанты пішуць на творы ўраджэнцаў Магілёўшчыны альбо на тыя, якія ўслаўляюць горад. Раней, кажа актывіст, пад дыктоўку пісалі, напрыклад, урывак з паэмы Янкі Купалы «Магіла Льва» і верш Максіма Багдановіча «Летапісец».
Твор Максіма Гарэцкага для дыктоўкі абіраецца другі год запар. Летась нагодай быў стогадовы юбілей пісьменьніка. Арганізатары дыктоўкі заяўляюць, што Максім Гарэцкі — прызабыты творца на Магілёўшчыне — хоць і нарадзіўся на Мсьціслаўшчыне. «Каб яшчэ раз нагадаць пра пісьменьніка, мы і выбралі ягоны твор», — кажа Алег Дзячкоў.
Для ўдзельнікаў дыктоўкі твор Гарэцкага, як зазначаюць некаторыя зь іх, ня быў задужа складаным. Хаця напісаньне некаторых словаў змусіла прызадумацца, бо яны цяпер зрэдку ўжываюцца ў сучаснай беларускай мове.
«Ня можа захапляць іншае, — заўважае ўдзельніца напісаньня дыктоўкі Вольга. — Чалавек на вайне піша пра прыроду, адзначае прыгажосьць навакольля ды захапляецца прыродаю мясьцінаў ля Нёмана. Значыцца, чалавек усё яшчэ жывы й ня ўсё ў ім памерла».