Праваабаронца Натальля Манькоўская: «На яго можа выйсьці кожны і сказаць — так, я гей, я лесьбіянка, альбо я ня гей і не лесьбіянка, але я за роўныя правы для ўсіх. Гэтая інфармацыя ня можа быць шкодная, бо гэта інфармацыя пра разнастайнасьць жыцьця».
Натальля — намесьніца старшыні праваабарончай арганізацыі GayBelarus і адна з арганізатарак менскага тыдня супраць гамафобіі. 8 кастрычніка яна прадставіць вынікі маніторынгу стану правоў прадстаўнікоў ЛГБТ-супольнасьці ў Беларусі. Усе дадзеныя сабраныя ў выданьні «Хронікі дыскрымінацыі і прыгнёту ЛГБТ-супольнасці ў Беларусі ў 2008–2012 гадах».
Манькоўская: «Хроніка» — гэта адказ на пытаньне, якіх жа правоў вам яшчэ не хапае. Часта даводзіцца чуць, што ў нас няма ніякіх праблемаў, у нас няма ніякіх меншасьцяў, нас ніхто не прыцясьняе, ніхто нас прымусова ня лечыць. Праблемаў шмат — і гэта першая спроба абагульніць нэгатыўны досьвед».
Найперш прадстаўнікі ЛГБТ сутыкаюцца зь небясьпекай фізычнага і псыхалягічнага гвалту, у тым ліку і ў сям’і. «Вялікая праблема — людзі баяцца зьвяртацца ў праваахоўныя органы па падтрымку, абарону, і небеспадстаўна. Бо былі эпізоды, калі маладых людзей зьбівалі, зьневажалі, а міліцыя ставала на бок тых, хто напаў. Гэтыя злачынствы не расьсьледуюцца адэкватна. Да таго ж ёсьць вялікая верагоднасьць для пацярпелых сутыкнуцца з агрэсіяй з боку міліцыі», — распавядае праваабаронца.
На другім месцы — сямейны гвалт. Нярэдкія выпадкі, калі бацькі выганяюць з дома за прызнаньне сваёй гомасэксуальнасьці. Прычым бацькоўскай ласкі пазбаўляюцца нават тыя, хто проста падтрымлівае гомасэксуалаў альбо сябруе зь імі.
Манькоўская: «Ёсьць абсалютна абуральныя выпадкі, калі бацькі выганяюць бесаў са сваіх дзяцей. Страшна, што сьвятары ідуць на такія сярэднявечныя мэтады ўзьдзеяньня на людзей».
Большасьць праціўнікаў правядзеньня гей-прайду лічыць, што праз такія мерапрыемствы гомасэксуалы прапагандуюць свой лад жыцьця.
Манькоўская: «Тыя, хто прызнае сябе гомасэксуаламі, бісэксуаламі, вырасьлі ў гетэрасэксуальным асяродзьдзі. І дзейнічала на іх, можна сказаць, гетэрасэксуальная прапаганда. Паўсюль — па тэлевізары, на вуліцах, у інтэрнэце — прысутнічае гетэрасэксуальная норма. Тым ня менш людзі зразумелі пра сябе, што яны іншыя. Гэта вельмі цяжкі шлях».
Дасьледчыца Тацяна Шчурко: Калі побач з вамі пройдзе мужчына, вы ж ад гэтага ня станеце мужчынам, праўда? Альбо калі побач з вамі пройдзе кот, вы ж ня станеце катом?»
Тацяна Шчурко — адна з арганізатарак навукова-практычнай канфэрэнцыі «Квір-сэксуальнасьць: улада, палітыкі і практыкі», у якой возьмуць удзел экспэрты зь Беларусі, Расеі, Кіргізстану, Украіны, Швэцыі, Польшчы, Латвіі і іншых эўрапейскіх краінаў.
Канфэрэнцыя адбудзецца ў суботу, 6 кастрычніка, таксама ў межах менскага гей-прайду.
Шчурко: «Пытаньне ў тым, што ў беларускім грамадзтве ёсьць група людзей, якая адчувае сябе некамфортна. Іх прыніжаюць, зьдзекуюцца зь іх толькі таму, што яны гомасэксуалы. Ці могуць яны выйсьці і сказаць: мы ёсьць, мы таксама частка гэтага грамадзтва, мы жывем тут, мы плацім падаткі?! Але пры гэтым нас чамусьці пазбаўляюць выгодаў гэтага грамадзтва толькі таму, што грамадзтва лічыць, што ў нас нешта «ня так».
На думку Тацьцяны Шчурко, сутнасьць гей-прайда — не ў прапагандзе, а ў тым, каб паказаць, што ёсьць людзі, правы якіх не рэалізоўваюцца:
«Так было зь інвалідамі, якіх не заўважалі і дагэтуль не заўважаюць. Як не было ў нас нармальных пандусаў, так і няма. Заўжды ў нашым грамадзтве ёсьць групы людзей, якіх ня бачна. І гэта добра, што ў нашым грамадзтве ёсьць праваабарончыя арганізацыі, якія змагаюцца за правы гэтай групы».
GayBelarus падавала заяўку ў Менгарвыканкам на правядзеньне самога шэсьця на 11 кастрычніка. Аднак некалькі дзён таму Менгарвыканкам заяўку вярнуў, адзначыўшы недакладнасьці ў ёй.
Натальля Манькоўская: «Новую заяўку мы падалі 3 кастрычніка на правядзеньне акцыі ўжо 30 кастрычніка. Што тычыцца фармату акцыі 11 кастрычніка, то мы яшчэ будзем вызначацца. У нас будзе прэс-канфэрэнцыя, на якой мы пра гэта паведамім».
У мінулым годзе ў шэсьці прынялі ўдзел паўтара дзясятка чалавек. Рыхтавалі яго дзеля бясьпекі ў атмасфэры строгай сакрэтнасьці.
Колькі ў Беларусі гомасэксуалаў, сказаць ня можа ніхто. Адпаведных дасьледаваньняў на гэтую тэму не было. Паводле агульных зьвестак, прыблізна 3–7% насельніцтва краіны належыць да ЛГБТ.
Праваабарончая арганізацыя GayBelarus налічвае 81 чалавека. Пры гэтым траціна зь іх — гетэрасэксуалы.
Мерапрыемствы Восьмага менскага гей-прайду адбудуцца з 5 па 11 кастрычніка. Адкрыцьцё 5 кастрычніка ў клюбе «6А».
Натальля — намесьніца старшыні праваабарончай арганізацыі GayBelarus і адна з арганізатарак менскага тыдня супраць гамафобіі. 8 кастрычніка яна прадставіць вынікі маніторынгу стану правоў прадстаўнікоў ЛГБТ-супольнасьці ў Беларусі. Усе дадзеныя сабраныя ў выданьні «Хронікі дыскрымінацыі і прыгнёту ЛГБТ-супольнасці ў Беларусі ў 2008–2012 гадах».
Манькоўская: «Хроніка» — гэта адказ на пытаньне, якіх жа правоў вам яшчэ не хапае. Часта даводзіцца чуць, што ў нас няма ніякіх праблемаў, у нас няма ніякіх меншасьцяў, нас ніхто не прыцясьняе, ніхто нас прымусова ня лечыць. Праблемаў шмат — і гэта першая спроба абагульніць нэгатыўны досьвед».
Найперш прадстаўнікі ЛГБТ сутыкаюцца зь небясьпекай фізычнага і псыхалягічнага гвалту, у тым ліку і ў сям’і. «Вялікая праблема — людзі баяцца зьвяртацца ў праваахоўныя органы па падтрымку, абарону, і небеспадстаўна. Бо былі эпізоды, калі маладых людзей зьбівалі, зьневажалі, а міліцыя ставала на бок тых, хто напаў. Гэтыя злачынствы не расьсьледуюцца адэкватна. Да таго ж ёсьць вялікая верагоднасьць для пацярпелых сутыкнуцца з агрэсіяй з боку міліцыі», — распавядае праваабаронца.
На другім месцы — сямейны гвалт. Нярэдкія выпадкі, калі бацькі выганяюць з дома за прызнаньне сваёй гомасэксуальнасьці. Прычым бацькоўскай ласкі пазбаўляюцца нават тыя, хто проста падтрымлівае гомасэксуалаў альбо сябруе зь імі.
Ёсьць абсалютна абуральныя выпадкі, калі бацькі выганяюць бесаў са сваіх дзяцей
Манькоўская: «Ёсьць абсалютна абуральныя выпадкі, калі бацькі выганяюць бесаў са сваіх дзяцей. Страшна, што сьвятары ідуць на такія сярэднявечныя мэтады ўзьдзеяньня на людзей».
Большасьць праціўнікаў правядзеньня гей-прайду лічыць, што праз такія мерапрыемствы гомасэксуалы прапагандуюць свой лад жыцьця.
Манькоўская: «Тыя, хто прызнае сябе гомасэксуаламі, бісэксуаламі, вырасьлі ў гетэрасэксуальным асяродзьдзі. І дзейнічала на іх, можна сказаць, гетэрасэксуальная прапаганда. Паўсюль — па тэлевізары, на вуліцах, у інтэрнэце — прысутнічае гетэрасэксуальная норма. Тым ня менш людзі зразумелі пра сябе, што яны іншыя. Гэта вельмі цяжкі шлях».
Дасьледчыца Тацяна Шчурко: Калі побач з вамі пройдзе мужчына, вы ж ад гэтага ня станеце мужчынам, праўда? Альбо калі побач з вамі пройдзе кот, вы ж ня станеце катом?»
Тацяна Шчурко — адна з арганізатарак навукова-практычнай канфэрэнцыі «Квір-сэксуальнасьць: улада, палітыкі і практыкі», у якой возьмуць удзел экспэрты зь Беларусі, Расеі, Кіргізстану, Украіны, Швэцыі, Польшчы, Латвіі і іншых эўрапейскіх краінаў.
Канфэрэнцыя адбудзецца ў суботу, 6 кастрычніка, таксама ў межах менскага гей-прайду.
Шчурко: «Пытаньне ў тым, што ў беларускім грамадзтве ёсьць група людзей, якая адчувае сябе некамфортна. Іх прыніжаюць, зьдзекуюцца зь іх толькі таму, што яны гомасэксуалы. Ці могуць яны выйсьці і сказаць: мы ёсьць, мы таксама частка гэтага грамадзтва, мы жывем тут, мы плацім падаткі?! Але пры гэтым нас чамусьці пазбаўляюць выгодаў гэтага грамадзтва толькі таму, што грамадзтва лічыць, што ў нас нешта «ня так».
На думку Тацьцяны Шчурко, сутнасьць гей-прайда — не ў прапагандзе, а ў тым, каб паказаць, што ёсьць людзі, правы якіх не рэалізоўваюцца:
Заўжды ў нашым грамадзтве ёсьць групы людзей, якіх ня бачна
«Так было зь інвалідамі, якіх не заўважалі і дагэтуль не заўважаюць. Як не было ў нас нармальных пандусаў, так і няма. Заўжды ў нашым грамадзтве ёсьць групы людзей, якіх ня бачна. І гэта добра, што ў нашым грамадзтве ёсьць праваабарончыя арганізацыі, якія змагаюцца за правы гэтай групы».
GayBelarus падавала заяўку ў Менгарвыканкам на правядзеньне самога шэсьця на 11 кастрычніка. Аднак некалькі дзён таму Менгарвыканкам заяўку вярнуў, адзначыўшы недакладнасьці ў ёй.
Натальля Манькоўская: «Новую заяўку мы падалі 3 кастрычніка на правядзеньне акцыі ўжо 30 кастрычніка. Што тычыцца фармату акцыі 11 кастрычніка, то мы яшчэ будзем вызначацца. У нас будзе прэс-канфэрэнцыя, на якой мы пра гэта паведамім».
У мінулым годзе ў шэсьці прынялі ўдзел паўтара дзясятка чалавек. Рыхтавалі яго дзеля бясьпекі ў атмасфэры строгай сакрэтнасьці.
Колькі ў Беларусі гомасэксуалаў, сказаць ня можа ніхто. Адпаведных дасьледаваньняў на гэтую тэму не было. Паводле агульных зьвестак, прыблізна 3–7% насельніцтва краіны належыць да ЛГБТ.
Праваабарончая арганізацыя GayBelarus налічвае 81 чалавека. Пры гэтым траціна зь іх — гетэрасэксуалы.
Мерапрыемствы Восьмага менскага гей-прайду адбудуцца з 5 па 11 кастрычніка. Адкрыцьцё 5 кастрычніка ў клюбе «6А».
