Сярод прычын называецца беларускі сьлед — маўляў, Зэгер наведваў Беларусь, сустракаўся з прадстаўнікамі ўлады. А беларускі спэцназ праходзіў трэніроўкі ў Нямеччыне.
Гэткі «абмен досьведам» абмяркоўваўся ў Бундэстагу. У сьнежні 2011 году кіраўнік фракцыі левых Грэгар Гізі зьвяртаўся да фэдэральнага ўраду Нямеччыны з просьбай удакладніць, ці вялося супрацоўніцтва паміж спэцпадразьдзяленьнямі нямецкай паліцыі і беларускім АМАПам па абмене досьведам разгону акцыяў пратэсту. 23–24 красавіка 2009 году з працоўным візытам у Беларусь прыяжджала цэлая дэлегацыя МУС Нямеччыны.
У МУС Нямеччыны выказалі незадаволенасьць меркаванымі кантактамі Зэгера з прадстаўнікамі органаў дзяржбясьпекі Беларусі, хоць сам кіраўнік фэдэральнай паліцыі ва ўнутраным ліставаньні з начальствам сьцьвярджаў, што гэтыя кантакты носяць выключна дзелавы характар.
Міністэрства ўнутраных спраў Беларусі не камэнтуе адстаўку шэфа нямецкай паліцыі.
Што з гэтай нагоды кажуць былыя прадстаўнікі сілавых структур Беларусі?
Былы начальнік Віцебскай абласной міліцыі, генэрал-лейтэнант Мечыслаў Грыб выказаў такое меркаваньне:
«Стажыравацца ў ФРГ для беларускіх сілавікоў — гэта было б, на мой погляд, прэстыжна. Бо гэтыя службы маюць багаты вопыт у барацьбе са злачыннасьцю. Але што там было на самой справе — стажыраваліся яны ці не стажыраваліся, — мне нічога не вядома. Калі „меркаваныя кантакты“ — яны маглі быць, маглі ня быць. Я думаю, немцы там разьбяруцца, што да чаго».
Былы вайсковы контравыведнік, падпалкоўнік КДБ у адстаўцы Валер Костка кажа, што вельмі складана камэнтаваць чуткі, вэрсіі:
«Патрэбна канкрэтыка: ці былі кантакты, ці не былі, чаму навучалі... А калі ўвогуле казаць пра магчымыя кантакты, то ўсе спэцслужбы ва ўсім сьвеце кантактуюць паміж сабой. Іншая справа, што тут вельмі моцны ўплыў мае палітычны складнік. І гэты матыў абмяжоўвае дзейнасьць і спэцслужбаў у тым ліку. Нашы спэцслужбы выкарыстоўваюцца ўладай дзеля сваёй асабістай мэты — гэта ўтрыманьне ўлады. То бок спэцслужбы выкарыстоўваюцца ў якасьці палітычнага вышуку. Таму гэты матыў мог быць у нейкім сэнсе вызначальным — маўляў, спэцслужбы тут працуюць ня ў тым кірунку, у якім павінны працаваць у дэмакратычнай краіне. Я думаю, што, хутчэй за ўсё, гэты матыў галоўным і быў».
Гэткі «абмен досьведам» абмяркоўваўся ў Бундэстагу. У сьнежні 2011 году кіраўнік фракцыі левых Грэгар Гізі зьвяртаўся да фэдэральнага ўраду Нямеччыны з просьбай удакладніць, ці вялося супрацоўніцтва паміж спэцпадразьдзяленьнямі нямецкай паліцыі і беларускім АМАПам па абмене досьведам разгону акцыяў пратэсту. 23–24 красавіка 2009 году з працоўным візытам у Беларусь прыяжджала цэлая дэлегацыя МУС Нямеччыны.
У МУС Нямеччыны выказалі незадаволенасьць меркаванымі кантактамі Зэгера з прадстаўнікамі органаў дзяржбясьпекі Беларусі, хоць сам кіраўнік фэдэральнай паліцыі ва ўнутраным ліставаньні з начальствам сьцьвярджаў, што гэтыя кантакты носяць выключна дзелавы характар.
Міністэрства ўнутраных спраў Беларусі не камэнтуе адстаўку шэфа нямецкай паліцыі.
Што з гэтай нагоды кажуць былыя прадстаўнікі сілавых структур Беларусі?
Былы начальнік Віцебскай абласной міліцыі, генэрал-лейтэнант Мечыслаў Грыб выказаў такое меркаваньне:
«Стажыравацца ў ФРГ для беларускіх сілавікоў — гэта было б, на мой погляд, прэстыжна. Бо гэтыя службы маюць багаты вопыт у барацьбе са злачыннасьцю. Але што там было на самой справе — стажыраваліся яны ці не стажыраваліся, — мне нічога не вядома. Калі „меркаваныя кантакты“ — яны маглі быць, маглі ня быць. Я думаю, немцы там разьбяруцца, што да чаго».
Былы вайсковы контравыведнік, падпалкоўнік КДБ у адстаўцы Валер Костка кажа, што вельмі складана камэнтаваць чуткі, вэрсіі:
«Патрэбна канкрэтыка: ці былі кантакты, ці не былі, чаму навучалі... А калі ўвогуле казаць пра магчымыя кантакты, то ўсе спэцслужбы ва ўсім сьвеце кантактуюць паміж сабой. Іншая справа, што тут вельмі моцны ўплыў мае палітычны складнік. І гэты матыў абмяжоўвае дзейнасьць і спэцслужбаў у тым ліку. Нашы спэцслужбы выкарыстоўваюцца ўладай дзеля сваёй асабістай мэты — гэта ўтрыманьне ўлады. То бок спэцслужбы выкарыстоўваюцца ў якасьці палітычнага вышуку. Таму гэты матыў мог быць у нейкім сэнсе вызначальным — маўляў, спэцслужбы тут працуюць ня ў тым кірунку, у якім павінны працаваць у дэмакратычнай краіне. Я думаю, што, хутчэй за ўсё, гэты матыў галоўным і быў».