Культуроляг, мастацтвазнаўца Сяргей Харэўскі лічыць: трэба ехаць у Белавескую пушчу.
“Я думаю, што калі б яна насамрэч прыехала сёньня, то яе, пэўна, зь дзецьмі павезьлі б на „лінію Сталіна“. Але калі б гэта залежала ад мяне, то, натуральна, я б зрабіў марш-кідок у Белавескую пушчу. Там я паказаў бы нашу прыроду, наш рэліктавы лес, паказаў бы Віскулі, дзе скончыўся Савецкі Саюз. Гэта зрабіла б на амэрыканцаў вялікае ўражаньне. Бо калі мы гаворым пра руіны замкаў, пра храмы, то для таго, каб успрымаць усё гэта належным чынам, трэба мець пэўны адукацыйна-культурны цэнз, мець пэўныя культурныя коды. Каб благавейна ставіцца да сівых камянёў”.
Намесьнік старшыні КХП-БНФ Юрась Беленькі кажа: сям’ю прэзыдэнта ЗША абавязкова трэба было б звазіць у Курапаты.
“Ёсьць знакавыя месцы для кожнага народу, якія вымагаюць і шанаваньня, і павагі, і наведваньня іх. Курапаты — такое месца для нас, беларусаў. Гэта ня толькі трагедыя, зьвязаная з забойствамі беларусаў у 30-я гады расейскімі акупантамі-бальшавікамі. Гэта — сымбаль трагедыі нашага народу, які на працягу стагодзьдзяў падвяргаўся сыстэмнаму і сыстэматычнаму генацыду з боку Расейскай імпэрыі.
І адпаведна людзі, якія прыходзяць у Беларусь з добрай місіяй, такія знакі ўвагі паказваюць. І мы памятаем, што калі прыяжджаў прэзыдэнт ЗША Біл Клінтан, то ён ня толькі наведваў Курапаты, але і ўсталяваў мэмарыяльны знак. Як дар амэрыканскага народу — беларускаму“.
Старшыня камісіі Палаты прадстаўнікоў Уладзімер Здановіч кажа: праграму для жонкі і дзяцей прэзыдэнта Злучаных Штатаў ён склаў бы сама меней з чатырох пунктаў:
“Найперш паказаў бы нашу Нацыянальную бібліятэку. Паказаў бы таксама музэй гісторыі Вялікай Айчыннай вайны. Потым, бліжэй да абеду, завёз бы ў Дудуткі. Ну, а далей, пэўна, пайшлі б у наш тэатар опэры і балету”.
Філёзаф Валянцін Акудовіч кажа: такая праграма магла б быць трохскладовай.
“З гістарычных помнікаў, якіх у нас няшмат. Але пры ўсім пры тым для амэрыканцаў аўтэнтычная эўрапейская культура і архітэктура — зьява досыць рэдкая. І, магчыма, цікавымі будуць і Мірскі замак, і „Сафійка“ ў Полацку, і шэраг іншых забудоў. Яшчэ наведваньне балетных спэктакляў у нашым опэрным тэатры. Яны ў нас сапраўды вельмі моцныя, і тут ёсьць на што паглядзець. І яшчэ я звазіў бы іх у вельмі прыгожае месца на прыроду. Гэта ня значыць, што прыроды мала ў Амэрыцы. Яна на гэта багатая. Але разам з тым клясычную эўрапейскую прыроду, якая засталася, уласна кажучы, у такой першаснай аснове, бадай, толькі ў нас, ім было б пабачыць цікава”.
“Я думаю, што калі б яна насамрэч прыехала сёньня, то яе, пэўна, зь дзецьмі павезьлі б на „лінію Сталіна“. Але калі б гэта залежала ад мяне, то, натуральна, я б зрабіў марш-кідок у Белавескую пушчу. Там я паказаў бы нашу прыроду, наш рэліктавы лес, паказаў бы Віскулі, дзе скончыўся Савецкі Саюз. Гэта зрабіла б на амэрыканцаў вялікае ўражаньне. Бо калі мы гаворым пра руіны замкаў, пра храмы, то для таго, каб успрымаць усё гэта належным чынам, трэба мець пэўны адукацыйна-культурны цэнз, мець пэўныя культурныя коды. Каб благавейна ставіцца да сівых камянёў”.
Намесьнік старшыні КХП-БНФ Юрась Беленькі кажа: сям’ю прэзыдэнта ЗША абавязкова трэба было б звазіць у Курапаты.
“Ёсьць знакавыя месцы для кожнага народу, якія вымагаюць і шанаваньня, і павагі, і наведваньня іх. Курапаты — такое месца для нас, беларусаў. Гэта ня толькі трагедыя, зьвязаная з забойствамі беларусаў у 30-я гады расейскімі акупантамі-бальшавікамі. Гэта — сымбаль трагедыі нашага народу, які на працягу стагодзьдзяў падвяргаўся сыстэмнаму і сыстэматычнаму генацыду з боку Расейскай імпэрыі.
І адпаведна людзі, якія прыходзяць у Беларусь з добрай місіяй, такія знакі ўвагі паказваюць. І мы памятаем, што калі прыяжджаў прэзыдэнт ЗША Біл Клінтан, то ён ня толькі наведваў Курапаты, але і ўсталяваў мэмарыяльны знак. Як дар амэрыканскага народу — беларускаму“.
Старшыня камісіі Палаты прадстаўнікоў Уладзімер Здановіч кажа: праграму для жонкі і дзяцей прэзыдэнта Злучаных Штатаў ён склаў бы сама меней з чатырох пунктаў:
“Найперш паказаў бы нашу Нацыянальную бібліятэку. Паказаў бы таксама музэй гісторыі Вялікай Айчыннай вайны. Потым, бліжэй да абеду, завёз бы ў Дудуткі. Ну, а далей, пэўна, пайшлі б у наш тэатар опэры і балету”.
Філёзаф Валянцін Акудовіч кажа: такая праграма магла б быць трохскладовай.
“З гістарычных помнікаў, якіх у нас няшмат. Але пры ўсім пры тым для амэрыканцаў аўтэнтычная эўрапейская культура і архітэктура — зьява досыць рэдкая. І, магчыма, цікавымі будуць і Мірскі замак, і „Сафійка“ ў Полацку, і шэраг іншых забудоў. Яшчэ наведваньне балетных спэктакляў у нашым опэрным тэатры. Яны ў нас сапраўды вельмі моцныя, і тут ёсьць на што паглядзець. І яшчэ я звазіў бы іх у вельмі прыгожае месца на прыроду. Гэта ня значыць, што прыроды мала ў Амэрыцы. Яна на гэта багатая. Але разам з тым клясычную эўрапейскую прыроду, якая засталася, уласна кажучы, у такой першаснай аснове, бадай, толькі ў нас, ім было б пабачыць цікава”.