Радыё Свабода падабрала песьні розных выканаўцаў розных часоў, прысьвечаныя беларускай мове і роднаму слову.
Словы Сеpжука Кныша
«Iм пазычылi чужое аблiчча.
Iм замкнулi памяць на замок.
Iм маўклiвасьць ужо стала зазвычай.
Iм даўно ўжо мову заняло».
«Але пpыйдзе iх дзень i тутэйшаю мовай
Зноў загавоpыць pод глухiх i нямых.
Пpыйдзе iх дзень, i кpай, выкляты богам,
Стане сваiм для чужых»
«Наша мова! Спатканьне
З казкай у цудным „дзецкім“ сьне
Наша Мова! Каханьне,
Што прыходзіць да мяне...»
«Мяне часта пытаюць, чаму чытаю па-беларуску.
Шчыра кажучы, пытаньне вельмі дзіўнае,
Але адкажу адразу для разумных і наіўных.
Я беларус і мая мова — беларуская,
Вось так, чорным па белым, літарамі тлустымі.
Мой стыль — арыгінал, мая мова — ключ да сэрца,
Я той змагар, які да перамогі б’ецца!
Маю што сказаць плюс бачу прад сабою мэту,
Прыйшла пара прачнуцца: ёсьць на тое ўсе прыкметы».
Беларусы! Я вас заклікаю, браце!
Не губляйце! Роднай мовы не губляйце!
Мы жывем, пакуль наша мова льецца,
Але зараз наша слова ў небясьпецы.
Мы абаронім тое, што нам дадзена Богам,
Нас вельмі шмат, хэй, не існуе парогаў,
Мы жывем, пакуль наша мова льецца,
Але зараз наша слова ў небясьпецы.
«Гэта ўсё, безумоўна, не нова.
А ці трэба, каб новым было
Поле бацькава, матчына мова
І над хатай буслова жытло?»
«Там зьвіняць неўміручыя песьні на поўныя грудзі,
Там спрадвеку гучыць мая мова, булатны клінок.
Тая гордая мова, якую й тады не забудзем,
Калі сонца зь зямлёю ў апошні заглыбяцца змрок».
Музычны праект«120-я зьбірае сяброў...», ваенны гарадок «Уручча», 120 АМБр, 2009 г.
Музыка Сяргей Макей
Словы Алесь Ставер
«У вiхурах жыцьцёвых,
Стагодзях няспынных,
Ты жывеш наша мова
I слывеш салаўём.
Табе моцныя крылы,
Даў Францішак Скарына,
Даў Кастусь Калiноўскi
Табе сэрца сваё».
«Матулін голас спяваў мне песню
На роднай мове ў дзяцінства час
І я з гадамі ўсведамляўся
Яна ж не горшая ў нас
Яе пазнаю я яшчэ здалля
Мне мілую, як родная зямля
Гучыць напеўна, бы мелодыя
Гаворка беларуская».
Словы і музыка Веранікі Мусвідас
«Блакітным вокам вабяць азёры,
I пра каханне шэпчуць дубровы.
I зноў заб’ецца сэрца бадзёра,
Калі пачуе родныя словы, словы».
«Яно баліць за мову,
Яно баліць за народ,
Яго той боль сьціскае,
Нібы калючы дрот...»
«Ці звонка сьвісьне пугаўё,
Ці вольны вецер загуляе,
Мы слова роднае сваё
На поўны голас вымаўляем.
Сьмяюцца з пылам у вачах,
Маўчаць сумліўцы ў паняверцы.
А шал на зрадніцкіх лычах
У наступ кліча нашы сэрцы.
Няхай ману разносіць хлус, хай хлус...
Няхай стукач шукае змову.
Я нефармальны беларус, я — беларус,
А вы, навокал, хто вы?»
«Саўка: Ай, знаеш што, ня нада ўсё да кучы!
Наш рускі — он вялікі і магучы.
А беларускі — он жа вымірае.
Хто гаварыт на ім — адна старая
Ў дзярэўні, ну і кучка адмарозкаў,
Што цягнуць апазіцыі павозку.
Грышка:
Ах вось ты як?! А я хацеў па-свойску,
Хацеў па-таварыску, па-сяброўску.
А ты ўжо шавіністам стаў махровым
З тыповым гэткім стаўленьнем да мовы».
БОНДА: Прыйдзе іх дзень
Словы Сеpжука Кныша
«Iм пазычылi чужое аблiчча.
Iм замкнулi памяць на замок.
Iм маўклiвасьць ужо стала зазвычай.
Iм даўно ўжо мову заняло».
«Але пpыйдзе iх дзень i тутэйшаю мовай
Зноў загавоpыць pод глухiх i нямых.
Пpыйдзе iх дзень, i кpай, выкляты богам,
Стане сваiм для чужых»
ПЕСЬНЯРЫ: Родная мова беларуская
«Наша мова! Спатканьне
З казкай у цудным „дзецкім“ сьне
Наша Мова! Каханьне,
Што прыходзіць да мяне...»
VINSENT: Наша слова ў небясьпецы
«Мяне часта пытаюць, чаму чытаю па-беларуску.
Шчыра кажучы, пытаньне вельмі дзіўнае,
Але адкажу адразу для разумных і наіўных.
Я беларус і мая мова — беларуская,
Вось так, чорным па белым, літарамі тлустымі.
Мой стыль — арыгінал, мая мова — ключ да сэрца,
Я той змагар, які да перамогі б’ецца!
Маю што сказаць плюс бачу прад сабою мэту,
Прыйшла пара прачнуцца: ёсьць на тое ўсе прыкметы».
Беларусы! Я вас заклікаю, браце!
Не губляйце! Роднай мовы не губляйце!
Мы жывем, пакуль наша мова льецца,
Але зараз наша слова ў небясьпецы.
Мы абаронім тое, што нам дадзена Богам,
Нас вельмі шмат, хэй, не існуе парогаў,
Мы жывем, пакуль наша мова льецца,
Але зараз наша слова ў небясьпецы.
ДАНЧЫК: Я не ганю землю чужыя
«Гэта ўсё, безумоўна, не нова.
А ці трэба, каб новым было
Поле бацькава, матчына мова
І над хатай буслова жытло?»
ЗЬМІЦЕР ВАЙЦЮШКЕВІЧ: Дзе мой край...
«Там зьвіняць неўміручыя песьні на поўныя грудзі,
Там спрадвеку гучыць мая мова, булатны клінок.
Тая гордая мова, якую й тады не забудзем,
Калі сонца зь зямлёю ў апошні заглыбяцца змрок».
СЯРГЕЙ МАКЕЙ: Наша мова
Музычны праект«120-я зьбірае сяброў...», ваенны гарадок «Уручча», 120 АМБр, 2009 г.
Музыка Сяргей Макей
Словы Алесь Ставер
«У вiхурах жыцьцёвых,
Стагодзях няспынных,
Ты жывеш наша мова
I слывеш салаўём.
Табе моцныя крылы,
Даў Францішак Скарына,
Даў Кастусь Калiноўскi
Табе сэрца сваё».
БЯСЕДА: Гаворка Беларуская
«Матулін голас спяваў мне песню
На роднай мове ў дзяцінства час
І я з гадамі ўсведамляўся
Яна ж не горшая ў нас
Яе пазнаю я яшчэ здалля
Мне мілую, як родная зямля
Гучыць напеўна, бы мелодыя
Гаворка беларуская».
КСЕНІЯ СІТНІК: Няма другой такой
Словы і музыка Веранікі Мусвідас
«Блакітным вокам вабяць азёры,
I пра каханне шэпчуць дубровы.
I зноў заб’ецца сэрца бадзёра,
Калі пачуе родныя словы, словы».
Я ЛЮБЛЮ ЛІЦЭЙ: ВЕРУ Ў ЦЯБЕ. Боль
«Яно баліць за мову,
Яно баліць за народ,
Яго той боль сьціскае,
Нібы калючы дрот...»
СЯРЖУК СОКАЛАЎ-ВОЮШ: Нефармальны беларус
«Ці звонка сьвісьне пугаўё,
Ці вольны вецер загуляе,
Мы слова роднае сваё
На поўны голас вымаўляем.
Сьмяюцца з пылам у вачах,
Маўчаць сумліўцы ў паняверцы.
А шал на зрадніцкіх лычах
У наступ кліча нашы сэрцы.
Няхай ману разносіць хлус, хай хлус...
Няхай стукач шукае змову.
Я нефармальны беларус, я — беларус,
А вы, навокал, хто вы?»
СЯРЖУК СОКАЛАЎ-ВОЮШ: Беларуская школа
САЎКА І ГРЫШКА: Пра беларускую мову
«Саўка: Ай, знаеш што, ня нада ўсё да кучы!
Наш рускі — он вялікі і магучы.
А беларускі — он жа вымірае.
Хто гаварыт на ім — адна старая
Ў дзярэўні, ну і кучка адмарозкаў,
Што цягнуць апазіцыі павозку.
Грышка:
Ах вось ты як?! А я хацеў па-свойску,
Хацеў па-таварыску, па-сяброўску.
А ты ўжо шавіністам стаў махровым
З тыповым гэткім стаўленьнем да мовы».
