У Менску сёлета пачаў выходзіць беларуска-ўкраінскі альманах «Справа», які мае за мэту актывізаваць творчы дыялёг пісьменьнікаў Беларусі й Украіны. Госьцем перадачы — яго галоўны рэдактар Алесь Наварыч.
Алесь Наварыч: Альманах «Справа» ўзьнік як знак таго, што ў Беларусі ёсьць шмат людзей, якія блізка да сэрца ўспрымаюць украінскія падзеі. Было створана Таварыства ўкраінскай літаратуры пры Саюзе беларускіх пісьменьнікаў, чыёй творчай трыбунай і зьяўляецца наш альманах. Ён выходзіць на беларускай і ўкраінскай мовах, таксама мы друкуем творы на берасьцейска-пінскіх гаворках. Каб паказаць, што яны зь сябе ўяўляюць, мы нават пераклалі адну з прамоваў Барака Абамы на гаворку вёскі Заказанка Берасьцейскага раёну, а адзін з выступаў Аляксандра Лукашэнкі — на мотальскую гаворку (вядомае мястэчка Моталь у Іванаўскім раёне).
Творы сучасных украінскіх аўтараў мы стараемся перакладаць на беларускую, але часам гэта не ўдаецца. Скажам, як перакласьці Аксану Забужка? Яе мова настолькі багатая і складаная, там столькі сынтаксічных выкрунтасаў, такая магічнасьць радка! Чароўная, музыкальная проза, якая проста бярэ ў палон. І мы вырашылі друкаваць яе ў арыгінале. Падазраю, што так жа няпроста, амаль немагчыма перакласьці на ўкраінскую нашых Лукаша Калюгу ці Кузьму Чорнага.
У першым нумары мы друкавалі нядаўнюю ляўрэатку Нобэлеўскай прэміі Сьвятлану Алексіевіч. Яна наша, бо — дэмакратка. Гэта самае галоўнае. І тут важна зрабіць такое параўнаньне. Неяк у твітары я вычытаў у аднаго з украінскіх аўтараў, што Ўкраіна яшчэ знаходзіцца ў абдымках усходняга суседа, але пупавіну імпэрскую яна ўжо перарэзала і жывіцца сваім. На вялікі жаль, наша Беларусь знаходзіцца ня толькі ў абдымках Расеі, але і штодня жывіцца яе атрутнай прапагандай. І вось якраз Алексіевіч пісала пра гэтую нязжытую расейскую імпэрскасьць, і што зь ёю нейкім чынам трэба весьці барацьбу.
