Тэатральная грамадзкасьць праводзіла ў апошні шлях Аляксандру Клімаву пад гукі жалобнай музыкі і аплядысмэнты. Калегі кажуць, яна была вялікай драматычнай акторкай. Заслужаны артыст Уладзімер Мішчанчук у сваім разьвітальным слове на Ўсходніх могілках зазначыў:
(Мішчанчук: ) “Сёньня наша дзяржава, народ Беларусі разьвітваецца з зоркай, сапраўднай зоркай тэатральнага мастацтва Беларусі. Таму што яна Чалавек сапраўды зь вялікай літары”.
Грамадзянская паніхіда прайшла ў будынку Расейскага тэатру імя Горкага, дзе ў 1956 годзе пачалося творчае жыцьцё Аляксандры Клімавай. Амаль адначасова зь ёй на гэтай сцэне пачынаў працу і народны артыст СССР і Беларусі Расьціслаў Янкоўскі:
(Янкоўскі: ) “Пайшла зорка эпохі. Так, гэта таленавіты, неўтаймоўны чалавек зь цяжкім характарам. Але таленавітыя людзі не бываюць зь лёгкімі характарамі. Цяжка было працаваць нам разам зь ёй. Але і радасна”.
Яшчэ адзін народны артыст СССР і Беларусі Віктар Роўда сваё стаўленьне да акторкі вызначыў так:
(Роўда: ) “Была Станюта. А пасьля яе ідзе Клімава. Вось такая чарга. Магутны чалавек быў для Беларусі. Дзе б яна ні выступала, у якім горадзе і на якой сцэне, яе прымалі вельмі добра. Яна была зразумелай для ўсіх”.
Аднак ці ня самым цяжкім быў сёньняшні дзень для народнай артысткі Беларусі Вольгі Клебановіч, вучаніцы Аляксандры Клімавай:
(Клебановіч: ) “Гэтая артыстка працавала ў Расейскім тэатры. Але яна вельмі любіла Беларусь. Яе зямлю, яе людзей. Яна ж з Расеі. А я беларуска. Яна называла мяне сваёй дачкой. Яна вельмі паважала гледача і імкнулася, каб ён быў задаволены яе ігрой. Вялікая артыстка. Вялікі чалавек. Беларусь будзе памятаць яе”.
На пахаваньні былі і афіцыйныя прадстаўнікі — у прыватнасьці, міністар культуры Гуляка.
(Мішчанчук: ) “Сёньня наша дзяржава, народ Беларусі разьвітваецца з зоркай, сапраўднай зоркай тэатральнага мастацтва Беларусі. Таму што яна Чалавек сапраўды зь вялікай літары”.
Грамадзянская паніхіда прайшла ў будынку Расейскага тэатру імя Горкага, дзе ў 1956 годзе пачалося творчае жыцьцё Аляксандры Клімавай. Амаль адначасова зь ёй на гэтай сцэне пачынаў працу і народны артыст СССР і Беларусі Расьціслаў Янкоўскі:
(Янкоўскі: ) “Пайшла зорка эпохі. Так, гэта таленавіты, неўтаймоўны чалавек зь цяжкім характарам. Але таленавітыя людзі не бываюць зь лёгкімі характарамі. Цяжка было працаваць нам разам зь ёй. Але і радасна”.
Яшчэ адзін народны артыст СССР і Беларусі Віктар Роўда сваё стаўленьне да акторкі вызначыў так:
(Роўда: ) “Была Станюта. А пасьля яе ідзе Клімава. Вось такая чарга. Магутны чалавек быў для Беларусі. Дзе б яна ні выступала, у якім горадзе і на якой сцэне, яе прымалі вельмі добра. Яна была зразумелай для ўсіх”.
Аднак ці ня самым цяжкім быў сёньняшні дзень для народнай артысткі Беларусі Вольгі Клебановіч, вучаніцы Аляксандры Клімавай:
(Клебановіч: ) “Гэтая артыстка працавала ў Расейскім тэатры. Але яна вельмі любіла Беларусь. Яе зямлю, яе людзей. Яна ж з Расеі. А я беларуска. Яна называла мяне сваёй дачкой. Яна вельмі паважала гледача і імкнулася, каб ён быў задаволены яе ігрой. Вялікая артыстка. Вялікі чалавек. Беларусь будзе памятаць яе”.
На пахаваньні былі і афіцыйныя прадстаўнікі — у прыватнасьці, міністар культуры Гуляка.
