(Карэспандэнтка: ) “Акт аб дэмакратыі ў Беларусі прадугледжвае падтрымку ў разьвіцьці дэмакратыі й свабоды, а таксама санкцыі супраць найвышэйшых уладаў краіны. Як вы да гэтага ставіцеся?”
(Юначка: ) “З дэмакратыяў у нас, у Беларусі, па-мойму, справы ня вельмі ўдалыя. Таму дапамога патрэбная”.
(Юначка: ) “А я лічу, што акрамя нас саміх нам ніхто не дапаможа”.
(Спадар: ) “Я за гэта. Тут дэмакратыі нуль — на ўласнай скуры ўсё зьведаў”.
(Спадарыня: ) “Такія акты, той жа самай Амэрыкі, прымушаюць задумацца, што ня ўсё добра ў нашай дзяржаве. Калі, па сутнасьці, пабочныя краіны распачынаюць вырашаць нашыя праблемы”.
(Юнак: ) “З аднаго боку, гэта добра, бо мы можам разьлічваць на нейкую дапамогу іншай краіны. А зь іншага, у нас не разьвіваецца самастойнасьць. Пэўна, патрэбна, каб мы самі да гэтага дайшлі”.
(Спадар: ) “Для іх — мінус з аднаго боку. Бо яны ўмешваюцца ва ўнутрыпалітычныя справы іншай дзяржавы. Яны ўжо нарабілі даволі шмат. Чаго лезьці яшчэ?”
(Спадар: ) “Нельга казаць, што вось гэта мая хата і я тут каго хачу, таго й душу. Калі б так жыў увесь сьвет, то кожны ў сваёй краіне мог бы вырабляць усё, што ён хоча. У такіх умовах, у якіх знаходзяцца нашыя людзі, якія мысьляць адрозна ад улады, калі іх яшчэ ізаляваць ад міжнароднай дапамогі, хаця бы маральнай, дык што ім застаецца — ісьці ў падвалы й лясы?”
(Юнак: ) “ЗША неяк дапамагаюць і з аднаго боку гэта правільна. Зь іншага, каб не адбылося так, што мы ім пасьля вінаватыя будзем”.
(Юнак: ) “Станоўча стаўлюся, бо мы адны, асобна ад іншых краінаў Эўропы, ізаляваныя ад сьвету, як адрынутыя, усё гэта — з-за ўладаў”.
(Спадарыня: ) “Галоўнае, каб бамбаваньняў не было”.
(Спадарыня: ) “Цудоўна стаўлюся. І гэта адзінае выйсьце — дапамагчы беларусам устаць з каленяў, тады і ўнутрыпалітычнае становішча зьменіцца. Яно само сабой зьменіцца”.
(Спадар: ) “Гэта выдатна. Гэта доўгачаканы акт, бо прыняўшы рашэньне пра сваё бестэрміновае панаваньне, цараваньне ў Беларусі, ён ужо ні на што не зьвяртае ўвагі. Цяжка дыхаць у нашай кране. Таму, гэтыя санкцыі, яны будуць скіраваныя менавіта супраць улады, супраць Лукашэнкі. І гэты акт — гэта выдатна проста, што такое рашэньне было прынятае”.
(Юначка: ) “З дэмакратыяў у нас, у Беларусі, па-мойму, справы ня вельмі ўдалыя. Таму дапамога патрэбная”.
(Юначка: ) “А я лічу, што акрамя нас саміх нам ніхто не дапаможа”.
(Спадар: ) “Я за гэта. Тут дэмакратыі нуль — на ўласнай скуры ўсё зьведаў”.
(Спадарыня: ) “Такія акты, той жа самай Амэрыкі, прымушаюць задумацца, што ня ўсё добра ў нашай дзяржаве. Калі, па сутнасьці, пабочныя краіны распачынаюць вырашаць нашыя праблемы”.
(Юнак: ) “З аднаго боку, гэта добра, бо мы можам разьлічваць на нейкую дапамогу іншай краіны. А зь іншага, у нас не разьвіваецца самастойнасьць. Пэўна, патрэбна, каб мы самі да гэтага дайшлі”.
(Спадар: ) “Для іх — мінус з аднаго боку. Бо яны ўмешваюцца ва ўнутрыпалітычныя справы іншай дзяржавы. Яны ўжо нарабілі даволі шмат. Чаго лезьці яшчэ?”
(Спадар: ) “Нельга казаць, што вось гэта мая хата і я тут каго хачу, таго й душу. Калі б так жыў увесь сьвет, то кожны ў сваёй краіне мог бы вырабляць усё, што ён хоча. У такіх умовах, у якіх знаходзяцца нашыя людзі, якія мысьляць адрозна ад улады, калі іх яшчэ ізаляваць ад міжнароднай дапамогі, хаця бы маральнай, дык што ім застаецца — ісьці ў падвалы й лясы?”
(Юнак: ) “ЗША неяк дапамагаюць і з аднаго боку гэта правільна. Зь іншага, каб не адбылося так, што мы ім пасьля вінаватыя будзем”.
(Юнак: ) “Станоўча стаўлюся, бо мы адны, асобна ад іншых краінаў Эўропы, ізаляваныя ад сьвету, як адрынутыя, усё гэта — з-за ўладаў”.
(Спадарыня: ) “Галоўнае, каб бамбаваньняў не было”.
(Спадарыня: ) “Цудоўна стаўлюся. І гэта адзінае выйсьце — дапамагчы беларусам устаць з каленяў, тады і ўнутрыпалітычнае становішча зьменіцца. Яно само сабой зьменіцца”.
(Спадар: ) “Гэта выдатна. Гэта доўгачаканы акт, бо прыняўшы рашэньне пра сваё бестэрміновае панаваньне, цараваньне ў Беларусі, ён ужо ні на што не зьвяртае ўвагі. Цяжка дыхаць у нашай кране. Таму, гэтыя санкцыі, яны будуць скіраваныя менавіта супраць улады, супраць Лукашэнкі. І гэты акт — гэта выдатна проста, што такое рашэньне было прынятае”.
