20 кастрычніка судзьдзя Бабруйскага гарадзкога суду Валянціна Голуб адхіліла патрабаваньні дэпутата мясцовага гарсавету Алеся Чыгіра, які хацеў аднавіцца на працы. Заяўнік, які працаваў у школе настаўнікам гісторыі, кажа, што ў яго застаецца магчымасьць абскардзіць такое рашэньне.
(Чыгір: ) “Буду падаваць касацыйную скаргу ў Магілёўскі абласны суд. Фактычна, як цяпер даводзяць, мяне ня звольнілі. Тлумачаць, што не падоўжылі кантракту. І таму дазволу сэсіі гарадзкога савету на гэта не патрабуецца. Кантракт быў на два гады, і працаваў я настаўнікам гісторыі ў сярэдняй школе №8 гораду Бабруйску”.
(Карэспандэнт: ) “Вы спадзяваліся на іншае рашэньне суду?”
(Чыгір: ) “Я не чакаў іншага рашэньня. Паседжаньне было кароткае. Хутчэй за ўсё, матэрыялы былі падрыхтаваныя загадзя. Казалі, што ў мяне быў прагул 25 сакавіка. Але гэта была субота. Да гэтага ў суботу ніколі не было ўрокаў. Тады ж нібыта быў загад дырэктара школы, каб усе настаўнікі знаходзіліся ў школе. А я ў гэты дзень паехаў у Менск на плошчу”.
Алесь Чыгір даводзіць, што ў Беларусі цяпер існуе перасьлед настаўнікаў за палітычныя перакананьні. Суразмоўца нагадвае пра звальненьні настаўнікаў, дэпутатаў мясцовых саветаў Леаніда Гаравога ў Гарадку й Яўгена Пракурата ў Белаазёрску.
(Чыгір: ) “Тут вельмі простая сыстэма. Настаўнік — гэта чалавек, які закладае падмурак сьвядомасьці наступнага пакаленьня. Калі настаўнік імкнецца да свабоды, то і яго выхаванцы будуць сьвядомыя. А вось калі настаўніка зробяць рабом (а менавіта гэта прадугледжвае кантрактная сыстэма), то й наступнаму пакаленьню гэта пагражае”.
Пазбаўлены працы настаўнік мае трох непаўналетніх дзяцей. Каб утрымліваць сям’ю, Алесь уладкаваўся цяпер на працу ў незалежную газэту “Бабруйскі кур’ер”. Гэтымі днямі матэрыяльную падтрымку сям’і Чыгіра аказала рэлігійнае Брацтва трох віленскіх пакутнікаў.
(Чыгір: ) “Буду падаваць касацыйную скаргу ў Магілёўскі абласны суд. Фактычна, як цяпер даводзяць, мяне ня звольнілі. Тлумачаць, што не падоўжылі кантракту. І таму дазволу сэсіі гарадзкога савету на гэта не патрабуецца. Кантракт быў на два гады, і працаваў я настаўнікам гісторыі ў сярэдняй школе №8 гораду Бабруйску”.
(Карэспандэнт: ) “Вы спадзяваліся на іншае рашэньне суду?”
(Чыгір: ) “Я не чакаў іншага рашэньня. Паседжаньне было кароткае. Хутчэй за ўсё, матэрыялы былі падрыхтаваныя загадзя. Казалі, што ў мяне быў прагул 25 сакавіка. Але гэта была субота. Да гэтага ў суботу ніколі не было ўрокаў. Тады ж нібыта быў загад дырэктара школы, каб усе настаўнікі знаходзіліся ў школе. А я ў гэты дзень паехаў у Менск на плошчу”.
Алесь Чыгір даводзіць, што ў Беларусі цяпер існуе перасьлед настаўнікаў за палітычныя перакананьні. Суразмоўца нагадвае пра звальненьні настаўнікаў, дэпутатаў мясцовых саветаў Леаніда Гаравога ў Гарадку й Яўгена Пракурата ў Белаазёрску.
(Чыгір: ) “Тут вельмі простая сыстэма. Настаўнік — гэта чалавек, які закладае падмурак сьвядомасьці наступнага пакаленьня. Калі настаўнік імкнецца да свабоды, то і яго выхаванцы будуць сьвядомыя. А вось калі настаўніка зробяць рабом (а менавіта гэта прадугледжвае кантрактная сыстэма), то й наступнаму пакаленьню гэта пагражае”.
Пазбаўлены працы настаўнік мае трох непаўналетніх дзяцей. Каб утрымліваць сям’ю, Алесь уладкаваўся цяпер на працу ў незалежную газэту “Бабруйскі кур’ер”. Гэтымі днямі матэрыяльную падтрымку сям’і Чыгіра аказала рэлігійнае Брацтва трох віленскіх пакутнікаў.
