Прапанову аб прыняцьці новых дзяржаўных сымбаляў на разгляд сэсіі вынесла камісія Вярхоўнага Савету па культуры, адукацыі й захаваньні гістарычнай спадчыны. Першую прамову трымаў старшыня камісіі Ніл Гілевіч. Ягоны намесьнік Алег Трусаў узгадвае, як складана ішла працэдура галасаваньня.
(Трусаў: ) “Зь першага разу й з другога разу дзьве траціны галасоў мы не ўзялі, некалькі разоў перагаласоўвалі. І я лічу, што гэта проста Бог дапамог. Дарэчы, вельмі моцна нам дапамог Філарэт і ўсе праваслаўныя сьвятары. Гэта было вельмі важна. Гэта было тое, што аб’яднала нацыю. І зараз з гэтай сымболікай выходзяць людзі, якія тады толькі нарадзіліся. Да прыкладу, на “Джынсавы фэст”. Лукашэнка ніколі не выступаў за сымболіку, і, калі яе прынялі, то прынцыпова хадзіў са старым дэпутацкім значком. І як яны ні круцяцца зараз, але прысягаў ён на бел-чырвога-белым сьцягу і на гербе “Пагоня””.
Спадар Трусаў шкадуе, што тады не ўдалося прыняць гімна новай Беларусі. На разгляд прапаноўваўся некалькі варыянтаў тэкстаў – ад духоўнага “Магутны Божа” да ваярскага “Мы выйдзем шчыльнымі радамі”. Аднак пытаньне спачатку было на некаторы час адкладзенае, а затым да яго ўжо не вярнуліся. Зацьвярджэньне ж у якасьці дзяржаўных бел-чырвона-белага сьцяга й герба “Пагоня” сталася найвыбітнай падзеяй сучаснасьці, кажа яшчэ адзін з удзельнікаў тых падзей, Юры Беленькі.
(Беленькі: ) “Важна было тое, што на ўвесь сьвет было заяўлена, што ёсьць такая дзяржава, ёсьць такі народ. Мы ня ўмерлі й нас ня зьнішчылі. І мы маем менавіта свае нацыянальныя сымбалі. Гэта прыняў увесь сьвет і прыняў беларускі народ. Не было ніводнага пратэсту, акрамя бурчаньня камуністаў”.
Спадар Беленькі заяўляе, што адмена старажытных сымбаляў праз рэфэрэндум 1995 года ёсьць незаконнай. Таму бел-чырвона-белы сьцяг з “Пагоняй” маюць ранейшае значэньне й цяпер. Спадар Трусаў перакананы: гістарычнай сымболіцы будзе вернуты яе дзяржаўны статус. А тое, што ў цяперашніх уладаў яна пад забаронай, Алег Трусаў пракамэнтаваў так:
(Трусаў: ) “Я вельмі задаволены, што яна цяпер не дзяржаўная. Якая дзяржава – такая і сымболіка. Гэта ня тыя людзі, каб карыстацца такой сымболікай. Яны са сваёй сымболікай адыдуць у гісторыю. Прычым, ня доўга чакаць”.
(Трусаў: ) “Зь першага разу й з другога разу дзьве траціны галасоў мы не ўзялі, некалькі разоў перагаласоўвалі. І я лічу, што гэта проста Бог дапамог. Дарэчы, вельмі моцна нам дапамог Філарэт і ўсе праваслаўныя сьвятары. Гэта было вельмі важна. Гэта было тое, што аб’яднала нацыю. І зараз з гэтай сымболікай выходзяць людзі, якія тады толькі нарадзіліся. Да прыкладу, на “Джынсавы фэст”. Лукашэнка ніколі не выступаў за сымболіку, і, калі яе прынялі, то прынцыпова хадзіў са старым дэпутацкім значком. І як яны ні круцяцца зараз, але прысягаў ён на бел-чырвога-белым сьцягу і на гербе “Пагоня””.
Спадар Трусаў шкадуе, што тады не ўдалося прыняць гімна новай Беларусі. На разгляд прапаноўваўся некалькі варыянтаў тэкстаў – ад духоўнага “Магутны Божа” да ваярскага “Мы выйдзем шчыльнымі радамі”. Аднак пытаньне спачатку было на некаторы час адкладзенае, а затым да яго ўжо не вярнуліся. Зацьвярджэньне ж у якасьці дзяржаўных бел-чырвона-белага сьцяга й герба “Пагоня” сталася найвыбітнай падзеяй сучаснасьці, кажа яшчэ адзін з удзельнікаў тых падзей, Юры Беленькі.
(Беленькі: ) “Важна было тое, што на ўвесь сьвет было заяўлена, што ёсьць такая дзяржава, ёсьць такі народ. Мы ня ўмерлі й нас ня зьнішчылі. І мы маем менавіта свае нацыянальныя сымбалі. Гэта прыняў увесь сьвет і прыняў беларускі народ. Не было ніводнага пратэсту, акрамя бурчаньня камуністаў”.
Спадар Беленькі заяўляе, што адмена старажытных сымбаляў праз рэфэрэндум 1995 года ёсьць незаконнай. Таму бел-чырвона-белы сьцяг з “Пагоняй” маюць ранейшае значэньне й цяпер. Спадар Трусаў перакананы: гістарычнай сымболіцы будзе вернуты яе дзяржаўны статус. А тое, што ў цяперашніх уладаў яна пад забаронай, Алег Трусаў пракамэнтаваў так:
(Трусаў: ) “Я вельмі задаволены, што яна цяпер не дзяржаўная. Якая дзяржава – такая і сымболіка. Гэта ня тыя людзі, каб карыстацца такой сымболікай. Яны са сваёй сымболікай адыдуць у гісторыю. Прычым, ня доўга чакаць”.
