Лінкі ўнівэрсальнага доступу

The New York Times: амэрыканскія кампаніі, нягледзячы на заклік Байдэна, ня хочуць павялічваць здабычу нафты


Інвэстары нафтавых кампаній ня хочуць росту ўнутранай вытворчасьці, баючыся, што гэта паскорыць канец высокіх цэнаў на нафту.

Пра гэта піша амэрыканская The New York Times.

Прэзыдэнт ЗША Джо Байдэн заступіў на пасаду, абяцаючы скараціць выкарыстаньне выкапнёвага паліва, а цяпер, калі Эўропа хоча пакончыць са сваёй залежнасьцю ад Расеі, заклікае нафтавыя кампаніі ЗША павялічваць здабычу.

Але здабыча нафты амэрыканскімі энэргетычнымі кампаніямі практычна не зьмянілася, піша газэта, і наўрад ці істотна вырасьце яшчэ як мінімум год ці два. Калі Эўропа перастане купляць расейскую нафту і прыродны газ, як абяцалі некаторыя яе лідэры, яны ня змогуць у найбліжэйшы час замяніць гэтую энэргію палівам з ЗША.

Здабыча нафты ў ЗША вырасла менш як на 2 працэнты (да 11,8 млн барэляў за дзень) са сьнежня і застаецца значна ніжэйшай за рэкордны ўзровень ў 13,1 млн барэляў за дзень, які быў зафіксаваны ў сакавіку 2020 году — якраз перад тым, як пандэмія паралізавала сусьветную эканоміку.

Урадавыя аналітыкі прадказваюць, што ў 2022 годзе здабыча нафты ў Амэрыцы складзе ў сярэднім усяго 12 мільёнаў барэляў за дзень, а ў 2023 годзе павялічыцца прыкладна яшчэ на адзін мільён. Гэта значна менш за амаль 4 мільёны барэляў нафты, якія Эўропа штодня імпартуе з Расеі.

«Тады, калі яны могуць пачаць дзейнічаць, каб паставіць такую неабходную сьвету нафту, кампаніі праяўляюць нехарактэрную асьцярожнасьць», — кажа Джым Крэйн, экспэрт у галіне энэргетыкі з Унівэрсытэту Райса.

Кампаніі ўпэўненыя, што цэны будуць заставацца высокімі дастаткова доўга, каб яны маглі атрымліваць прыбытак ад вялікай колькасьці новых сьвідравін. Многія памятаюць, як рэзка абваліліся цэны на нафту два гады таму, прымусіўшы кампаніі звальняць тысячы супрацоўнікаў, спыняць здабычу і нават шукаць абарону ад банкруцтва.

Эўрапейскі Зьвяз пачаў пераход на больш экалягічныя формы энэргіі. Але фінансавыя і геапалітычныя прычыны могуць ускладніць гэтыя намаганьні.

Нафтавыя кампаніі ЗША у сваім нежаданьні павялічваць здабычу не адныя. Саудаўская Арабія, Аб’яднаныя Арабскія Эміраты і іншыя чальцы Арганізацыі краін – экспартэраў нафты таксама адмовіліся пампаваць больш нафты з таго часу, як у канцы лютага пачалася вайна Расеі супраць Украіны.

За апошнія два дзесяцігодзьдзі нафтавыя кампаніі амаль заўсёды рэагавалі на рост цэнаў, інвэстуючы і павялічваючы здабычу. Бурная актыўнасьць суправаджала рост цэнаў на пачатку 2000-х гадоў, а затым і падчас аднаўленьня, якое наступіла ўсьлед за фінансавым крызісам 2008 году. Здабыча нафты ў ЗША падвоілася з 2006 году, і краіна стала буйным экспартэрам нафты, прыроднага газу і нафтапрадуктаў, такіх як бэнзін і дызэльнае паліва.

Але за кожным цэнавым бумам ішоў вялізны абвал — тры разы за апошнія 14 гадоў. Дзесяткі кампаній падалі пазовы аб банкруцтве. Усяго два гады таму цэны на нафту ўпалі больш чым на 50 даляраў за барэль за адзін дзень да менш за нуль, паколькі пандэмія ахоплівала ўсё больш краінаў і вытворцам не было дзе захоўваць нафту, якую нікому ня трэба было купляць.

Кіраўнікі нафтавых кампаній і інвэстары называюць шэраг сцэнараў, пры якіх цэны могуць зноў хутка абваліцца.

Гэта можа здарыцца, напрыклад, калі Расея прайграе вайну і ёй давядзецца адступіць. Або ўспышка COVID-19 і карантн у Кітаі могуць затармазіць эканоміку гэтай краіны, зьнізіўшы глябальны рост і попыт на энэргію. Таксама і новая ядзерная ўгода з Іранам можа адкрыць кран для экспарту нафты.

Вайна Расеі супраць Украіны

  • А 5-й гадзіне раніцы 24 лютага 2022 году кіраўнік Расеі Ўладзімір Пуцін заявіў пра пачатак ваеннай апэрацыі супраць Украіны на Данбасе па просьбе груповак «ДНР» і «ЛНР». 21 лютага падчас тэлезвароту да расейцаў Пуцін назваў так званыя «ДНР» і «ЛНР» незалежнымі дзяржавамі ў межах абласьцей. 22 лютага Савет Фэдэрацыі ратыфікаваў гэтае рашэньне.
  • Расейскія войскі атакавалі ў тым ліку з тэрыторыі Беларусі, выкарыстоўваючы лётнішчы, базы і дарогі. Прадстаўнікі рэжыму Лукашэнкі апраўдваюць вайну, яго праціўнікі лічаць тэрыторыю Беларусі акупаванай, многія заклікаюць да супраціву расейскім захопнікам.
  • Насуперак заявам Пуціна пра атакі выключна на вайсковыя аб'екты, расейцы бамбяць школы, дзіцячыя садкі і жылыя кварталы ўкраінскіх гарадоў.
  • 2 красавіка 2022 году, пасьля вызваленьня гораду Буча пад Кіевам, фотакарэспандэнты апублікавалі дзясяткі фотаздымкаў, на якіх відаць сотні нябожчыкаў, ахвяр масавых забойстваў, учыненых расейскімі войскамі. Многія пахаваныя ў стыхійных брацкіх магілах. Вялікія разбурэньні прынесла расейская акупацыя і Барадзянцы.
  • З 24 лютага Расея захапіла толькі адзін абласны цэнтар — Херсон. Расейскія войскі адступілі зь яго і з правабярэжнай часткі Херсонскай вобласьці ў лістападзе 2022 году. Горад быў акупаваны расейскімі войскамі ў першыя дні вайны фактычна без баёў. Увосень 2022 году ўкраінскія войскі правялі маштабны контранаступ, у выніку якога расейскія сілы пакінулі большасьць сваіх пазыцый у Харкаўскай вобласьці.
  • Нягледзячы на першапачатковыя заявы Пуціна пра тое, што акупацыя ўкраінскіх тэрыторыяў не ўваходзіць у пляны ўварваньня, 30 верасьня 2022 году была абвешчана анэксія чатырох вобласьцяў Украіны (Данецкай, Запароскай, Луганскай і Херсонскай), у тым ліку і тэрыторыяў, якія Расея не кантралявала.
  • 21 верасьня 2022 году Пуцін заявіў пра мабілізацыю ў Расеі. Пасьля гэтай заявы тысячы расейцаў накіраваліся на памежныя пункты і пачалі выяжджаць у Грузію, Казахстан, Армэнію, Манголію, Фінляндыю і іншыя краіны. У самой Расеі праціўнікі вайны падпалілі некалькі вайсковых камісарыятаў.
  • У 2023 годзе Лукашэнка і Пуцін заявілі пра разьмяшчэньне ў Беларусі расейскай ядзернай зброі. 13 чэрвеня Лукашэнка сказаў, што частка ядзернай зброі ўжо дастаўлена з РФ у Беларусь. 16 чэрвеня Пуцін таксама заявіў, што першыя ядзерныя зарады ўжо дастаўленыя на тэрыторыю Беларусі, а астатнюю частку перамесьцяць «да канца лета або да канца году».
  • 3 верасьня ўкраінскі брыгадны генэрал Аляксандар Тарнаўскі заявіў, што Ўзброеныя сілы Ўкраіны прарвалі першую лінію абароны на запароскім кірунку, на якую расейцы выдаткавалі больш за ўсё рэсурсаў.
  • У канцы 2023 і на пачатку 2024 расейцы працягвалі масавыя абстрэлы ўкраінскіх гарадоў: Дніпры, Кіеве, Харкаве, Адэсе і іншых месцах дзясяткі людзей загінулі і атрымалі раненьні. Украінскі бок у адказ абстрэльваў расейскі Белгарад, некалькі чалавек загінулі. Узброеныя сілы дзьвюх краін рэгулярна атакуюць падкантрольныя адна адной тэрыторыі бесьпілётнікамі.
  • Агулам з пачатку 2024 году ўкраінскія дроны пашкодзілі 18 расейскіх НПЗ, што прывяло да скарачэньня вытворчасьці амаль на 14%. У сакавіку былі атакаваныя такія абʼекты, як Разанскі НПЗ «Раснафты» і завод «Лукойла» ў Кстове ў Ніжагародскай вобласьці. Абодва ўваходзяць у топ-10 найбуйнейшых НПЗ Расеі і забясьпечваюць бэнзінам Маскву.
  • 6 жніўня 2024 году Ўкраіна пачала апэрацыю ў Курскай вобласьці. 19 жніўня прэзыдэнт Украіны Ўладзімір Зяленскі заявіў, што пад кантролем Украіны ў ходзе апэрацыі Ўзброеных сілаў Украіны знаходзяцца 92 паселішчы Курскай вобласьці Расеі. Галоўнакамандуючы Ўзброенымі сіламі Ўкраіны Аляксандар Сырскі ўдакладніў, што такіх населеных пунктаў 82. Улады Ўкраіны заявілі пра стварэньне ваенных камэндатураў і арганізацыі перадачы «гуманітарнай дапамогі ў населеныя пункты, якія знаходзяцца пад кантролем Украіны». Экспэрты Інстытуту вывучэньня вайны, прааналізаваўшы заявы і відэаматэрыялы з геалякацыяй, выказалі меркаваньне, што Ўкраіна кантралюе ў Курскай вобласьці ня ўсю тэрыторыю ў заяўленых межах прасоўваньня.
  • 16-18 жніўня ўкраінскія сілы падарвалі тры масты, якія мелі стратэгічнае значэньне для матэрыяльна-тэхнічнага забесьпячэньня групоўкі расейскіх войскаў ва Ўкраіне і вайсковай авіяцыі, якая базуецца ў Курскай вобласьці.
  • Незалежная праверка інфармацыі пра ваенныя дзеяньні, якую даюць афіцыйныя асобы розных бакоў, не заўсёды магчымая.

Ігар Лосік Кацярына Андрэева Ірына Слаўнікава Марына Золатава Андрэй Кузьнечык
XS
SM
MD
LG