Лінкі ўнівэрсальнага доступу

 
«Ня той узрост, каб пачынаць жыцьцё на чужыне». Берасьцейскі праваабаронца пакінуў Беларусь пасьля ператрусаў

«Ня той узрост, каб пачынаць жыцьцё на чужыне». Берасьцейскі праваабаронца пакінуў Беларусь пасьля ператрусаў


Праваабаронца Ўладзімер Вялічкін.
Праваабаронца Ўладзімер Вялічкін.

Праваабаронца берасьцейскай «Вясны» Ўладзімер Вялічкін праз ператрусы і допыты 19 лютага выехаў з краіны.

Пра дэталі затрыманьня і сваю цяперашнюю дзейнасьць ён расказаў Свабодзе.

Працу ў праваабарончай арганізацыі «Вясна» Ўладзімер Вялічкін пачаў у 1998 годзе. За гэты час улады неаднаразова аказвалі на яго ціск.

«16 лютага я быў маральна гатовы апынуцца за кратамі. У кожным месцы, куды мяне прывозілі для ператрусаў, я стараўся ўзяць хоць нешта — то пачак кавы, то шкляначку цукру, крыху гарбаты... Пакуль даехаў да ГУБАЗіКу, назьбіраў вялікі пакунак, зь якім у турме мне было б больш-менш камфортна»,— успамінае праваабаронца.

Уладзімер Вялічкін падкрэсьліў, што некаторыя моманты ў дзень яго апошняга затрыманьня моцна адбіліся ў памяці.

«Сьледчы выхваляўся, што падчас ператрусу знайшоў у нас візытоўку Юрыя Захаранкі (міністар унутраных спраў Беларусі ў 1994-1995 гадах, зьнікненьне якога ў 1997 г. зьвязваюць з так званым „эскадронам сьмерці“. — РС). Спытаў, ці я яго ведаў, а потым дадаў: „Гэта ж наш міністар. Ён зьнік, мы яго шукаем“. Я адказаў: „Дрэнна шукаеце“. Потым ён пачаў прагаворвацца па Фрэйду, увесь час блытаў Захаранку з Аляксандрам Захарчанкам (загінулы лідэр самаабвешчанай ДНР. — РС). Неаднаразова мне даводзілася яго папраўляць».

«Пакінуць краіну прапанавала маё кіраўніцтва»

Па словах Уладзімера Вялічкіна, ужо ўвечары, пасьля канфіскацыі яго тэлефона, супрацоўнікі органаў сказалі яму знайсьці нейкую замену апарату і даць ім новы нумар, каб быць на сувязі. Аднак на сувязь зь сілавікамі праваабаронца так і ня выйшаў. Праз тры дні пасьля ператрусаў ён пакінуў Беларусь. Яшчэ раней выехалі і два яго валанцёры.

Суразмоўца сьцьвярджае, што рашэньне аб эміграцыі стала для яго вымушаным і далося цяжка.

«Пакінуць краіну пасьля ператрусаў і допытаў прапанавала маё кіраўніцтва»,— кажа праваабаронца.

Аднак падкрэсьлівае, што, нягледзячы на эміграцыю, працягвае сваю дзейнасьць.

«Сёньня я на вымушанай „дыстанцыі“. Таксама дапамагаю ўсім тым, з кім быў у кантакце раней, — апавядае Вялічкін. — У нас працуе чат, дзе каля 1300 чалавек. Тых, хто пацярпеў ад рэпрэсій і каму патрэбна дапамога, менш не становіцца. Яны задаюць пытаньні і атрымліваюць неабходныя кансультацыі ад людзей з падобным досьведам альбо ад адміністратараў чату».

У Беларусі ва Ўладзімера Вялічкіна засталася жонка Маргарыта. Паводле яго, яна вельмі перажывае, бо раней не сутыкалася з такім ціскам (16 лютага яе таксама дапытвалі).

Цяперашняе месца свайго знаходжаньня Ўладзімер Вялічкін раскрываць ня стаў. Сьцьвярджае, што цяпер праходзіць карантын. На пытаньне аб вяртаньні адказвае:

«Як толькі стане вядома, што з маёй справай, ці яна будзе закрытая, адразу ж вярнуся. Я ня ў тым узросьце, каб пачынаць новае жыцьцё на чужыне».

Ігар Лосік Кацярына Андрэева Ірына Слаўнікава Марына Золатава
XS
SM
MD
LG