Прэзэнтацыя кнігі «Алексіевіч на Свабодзе» ў Палацы Рэспублікі

Аляксандар Лукашук згадвае: кнігу «Алексіевіч на Свабодзе» спачатку склалі і надрукавалі ў адзінкавым экзэмпляры, а потым гэты адзіны экзэмпляр павезьлі ў Стакгольм паказаць Алексіевіч. І так бывае!

«Калі было пісаць больш цяжка: перад Нобэлем ці пасьля?» — запытаўся Аляксандар Лукашук.

«Я пра гэта не задумваюся. Мне цікава пісаць. Мне цікава жыць» — адказала Сьвятлана Алексіевіч.

Калі прэзэнтоўвалі пераклад «Час сэканд-хэнд» на беларускую, урыўкі з кнігі зачытвала Народная артыстка Беларусі Зінаіда Бандарэнка. Тады ўзьнікла ідэя аўдыёкнігі. Цяпер яна ж, Зінаіда Бандарэнка, на сцэне — зачытвае ўрыўкі з кнігі. А неўзабаве выйдзе аўдыёкніга «Час сэканд-хэнд» у агучцы Бандарэнкі! Запіс ужо завершаны.

Першыя фатаздымкі з прэзэнтацыі

Радыё Свабода і Саюз беларускіх пісьменьнікаў праводзяць урачыстую прэзэнтацыю кнігі «Алексіевіч на Свабодзе» ў малой залі Палаца Рэспублікі. Удзел у імпрэзе бярэ ляўрэатка Нобэлеўскай прэміі Сьвятлана Алексіевіч.

Паглядзець вялікім памерам на адной старонцы

Сяргей Навумчык: «Ведаеце, немагчыма захапіць краіну, у якой ёсьць ядзерная зброя. Я бачу пэўны сымбаль у тым, што Алексіевіч называе сваім настаўнікам Алеся Адамовіча — а Адамовіч найбольш актыўна выступаў за вывад ядзернай зброі, увогуле за бязьядзернасьць. Менавіта яна атрымала Нобэлеўскую прэмію. Вельмі цяжка ў наш час, інфармацыйны час, калі аўтарытэтнае слова вельмі шмат важыць… вельмі цяжка анэксаваць краіну з Нобэлеўскім ляўрэатам.

У гэтым сэнсе, як гэта парадаксальна ні прагучыць, Нобэлеўскі мэдаль роўны 40 ці 80, колькі ў нас іх было там, ядзерным боегалоўкам».

«Ці выжыве кніга?» – спытаў Сяргей Навумчык у Сьвятланы Алексіевіч.

Алексіевіч згадала ў адказ, што за апошнія тры месяцы была ў пяці эўрапейскіх краінах і чула ад людзей, што «цяпер зноў час кнігі» – нават у больш тэхнічна прасунутых краінах.

«І ніхто ня можа знайсьці гэтаму тлумачэньня! Людзі зноў сталі чытаць кнігу, не электронную. Людзям патрэбная гэтая кніга. Я нават бачу гэта па сваіх накладах. Думаю, ня толькі «нобэлеанства« выканала сваю ролю, а меў ролю нейкі павеў, — мяркуе Алексіевіч. — Кніга пачала другое жыцьцё. Гэта кажуць выдаўцы, гэта кажуць пісьменьнікі. Думаю, у нас і не было такога разрыву».