На курсы беларускай мовы «Мова Нанова» ў Горадню прыехалі госьці — Усевалад Сьцебурака з Саюзу беларускіх пісьменьнікаў і бард Зьміцер Бартосік.
Бартосік азнаёміў з тонкасьцямі перакладу на беларускую мову песень Вярцінскага, Высоцкага, Акуджавы. Свой аповед ён падмацаваў сьпевамі пад гітару.
Усевалад Сьцебурака ў лекцыі намаляваў ня надта аптымістычную карціну, што да сытуацыі беларускай літаратуры:
Куды ні глянь, у нас сёньня ўсе могуць пісаць, ня вершы, дык прозу.
«Самая галоўная прычына, што ў Беларусі пісьменьнікаў значна больш стала, чым чытачоў. Куды ні глянь, у нас сёньня ўсе могуць пісаць, ня вершы, дык прозу. Хоць жарты жартамі, але парадаксальна, што людзі пішуць, кніжкі выдаюцца, і, як мне здаецца, бракуе беларускай літаратуры чытача, а не пісьменьніка».
Пасьля такіх словаў наўрад ці ў прысутных узмацнела жаданьне папоўніць шэрагі пісьменьнікаў. Але Ўсевалад Сьцебурака заахвоціў да чытаньня: узгадаў цяперашнюю кніжную сэрыю, якую выдае СБП і якая налічвае ўжо паўсотні тамоў, і часопіс «Дзеяслоў», нумар якога даступны любому, бо каштуе «менш за бутэльку гарэлкі».
У якасьці практычнага заданьня ўдзельнікі курсаў атрымалі заданьне скласьці трыялеты, атрымаўшы за ўзор «Мне доўгае расстаньне з вамі» Максіма Багдановіча.
«Санэт напісаць больш складана, трыялет — абсалютна рэальна, — перакананы спадар Сьцебурака. — Каб дадаць вам азарту, я скажу, што на менскіх курсах былі людзі, якія справіліся з заданьнем ня проста тэхнічна, але яшчэ й цікава».
Удзельнікам прапанавалі тэмы: мова і Горадня. Падзяліўшыся на невялікія групы, яны пачалі складаць трыялеты пра каханьне, пра свой горад. Адзін з кіраўнікоў гарадзенскіх курсаў Антон Янкоўскі падахвоціў:
«Пасьля таго як вы перакладалі на беларускую мову Някрасава і „Мурку“, гэта будзе лёгка».
Прысутныя ўправіліся даволі хутка, хоць і з розным вынікам. Адчувалася, што яны пераадольваюць моўны бар’ер, як некалі сам Максім Багдановіч. Адразу ж і прагучалі «сьвежасьпечаныя» творы.
Адзін зь іх:
«Хлопец крыкнуў: я кахаю!
Там, дзе каралі жылі у замку,
там, дзе гожы хуткі Нёман.
Хлопец крыкнуў: я кахаю!
Рэхам адгукнуўся гоман,
Паляцеў, дзе сонца зьзяе.
Хлопец крыкнуў: я кахаю!
Там, дзе каралі жылі у замку».
Па выніках журы выбрала тры творы. Першае месца атрымалі Сьвятлана, Рэната і Артур за трыялет, які пачынаецца словамі «Я не складаю вершаў на заказ». Яшчэ адзін прызавы трыялет склала ўдзельніца курсаў Людміла, ён пачынаецца радком «Мой горад Гродна мне найдаражэйшы». Апошнім з адзначаных стаў Павал зь вершам «Трыялет мы яшчэ не складалі».
