— Сёньня ў палітычным і грамадзкім жыцьці Расеі адбываюцца рэчы, якія яшчэ некалькі гадоў таму ўяўляліся кепскім жартам — блякуюцца незалежныя сайты, новыя папраўкі ў закон прадугледжваюць саджаць за правядзеньне мітынгаў, караць за двайное грамадзянства, ідзе цкаваньне тых дзеячаў культуры і мастацтва, якія ня згодныя з лініяй улады. Ці не здаецца нават вам хуткасьць гэтых пераменаў нейкай жахліва-фантастычнай?
— Пуцін аказаўся не злодзеем і жулікам, а фанатыкам. Мы думалі, што ён проста любіць грошы. Лепш бы ён, канешне, проста любіў грошы. Але ягоны характар аказаўся не такім, і ў рабскай краіне пра абыякавасьці Захаду можна рабіць што заўгодна. Пасьля Ўкраіны можна сказаць, што з нахільнай плоскасьці мы перайшлі ў свабоднае падзеньне. Нясемся ўніз, няма каму саломку падаслаць.
Я заўсёды казалі, што Беларусь — гэта палігон, на якім адпрацоўваюцца рэстаўрацыйныя канструкцыі. Усё, адпрацавалі, цяпер у нас ня лепш чым у вас — поўная роўнасьць і братэрства.
— Але «свабоднае падзеньне» Расеі — ядзернай дзяржавы — для сьвету значна больш небясьпечнае, чым дыктатура ў сьціплай Беларусі.
— Так, для сьвету гэта нечаканы шок, і яны не рэагуюць так, як варта было б. Яны ня толькі Ўкраіну не абараняюць, яны не абараняюць устоі сьвету, імі ж створаныя. І сытуацыя можа скончыцца тэрмаядзернай вайной — нават ужо не з-за Пуціна, а іншых зламысьнікаў.
Крым — гэта падарункавы набор для Расеі. А калі Кітай захоча забраць Тайвань, незалежнасьць якога гарантуюць ЗША? Тайвань мае добрую сучасную зброю і будзе абараняцца. Што будзе рабіць Захад, калі Паўночная Карэя, убачыўшы, што пакараньня агрэсару няма, захоча захапіць Паўднёвую Карэю? Устоі сьвету зьнішчаныя ліквідацыяй Будапэшцкай дамовы і маўчаньнем Захаду.
Мы ішлі да гэтага даволі доўга. Спачатку чачэнская вайна. Ну ладна, сьвет не прачнуўся тады, бо гэта свая тэрыторыя, рабіце, што хочаце. Але потым Грузія. І там Джордж Буш спыніў сусьветную вайну. Ён спыніў Пуціна, які ішоў на Тбілісі — і ня словамі, а справай, самалётамі, караблямі, то бок даў зразумець, што будзе абараняць Грузію ўзброеным шляхам.
Але паколькі Барак Абама праяўляў усе прыкметы слабасьці, то ў сьвеце аслабела тая адзіная ўлада, на якой ён трымаўся — моц ЗША. І Пуцін вырашыў ні ў чым сябе на адмаўляць. Ён паспрабаваў — прайшло. ЗША маглі спыніць гэта адразу, як толькі зьявіліся першыя размовы. Можна было ўвесьці ў Крым войскі, можна было б прывесьці некалькі авіяносцаў, Украіна б дэнансавала дамову аб Чарнаморскім флёце — і Пуцін бы туды ня сунуўся. Але паколькі былі толькі заклінаньні, то мы дайшлі да самай страшнай сытуацыі, калі зло застаецца беспакараным. І ў выніку сьвет стаіць на той мяжы, на якой ён стаяў падчас Карыбскага крызісу.
Цалкам інтэрвію з Валерыяй Навадворскай чытайце пазьней на нашым сайце.
— Пуцін аказаўся не злодзеем і жулікам, а фанатыкам. Мы думалі, што ён проста любіць грошы. Лепш бы ён, канешне, проста любіў грошы. Але ягоны характар аказаўся не такім, і ў рабскай краіне пра абыякавасьці Захаду можна рабіць што заўгодна. Пасьля Ўкраіны можна сказаць, што з нахільнай плоскасьці мы перайшлі ў свабоднае падзеньне. Нясемся ўніз, няма каму саломку падаслаць.
Я заўсёды казалі, што Беларусь — гэта палігон, на якім адпрацоўваюцца рэстаўрацыйныя канструкцыі. Усё, адпрацавалі, цяпер у нас ня лепш чым у вас — поўная роўнасьць і братэрства.
— Але «свабоднае падзеньне» Расеі — ядзернай дзяржавы — для сьвету значна больш небясьпечнае, чым дыктатура ў сьціплай Беларусі.
— Так, для сьвету гэта нечаканы шок, і яны не рэагуюць так, як варта было б. Яны ня толькі Ўкраіну не абараняюць, яны не абараняюць устоі сьвету, імі ж створаныя. І сытуацыя можа скончыцца тэрмаядзернай вайной — нават ужо не з-за Пуціна, а іншых зламысьнікаў.
Крым — гэта падарункавы набор для Расеі. А калі Кітай захоча забраць Тайвань, незалежнасьць якога гарантуюць ЗША? Тайвань мае добрую сучасную зброю і будзе абараняцца. Што будзе рабіць Захад, калі Паўночная Карэя, убачыўшы, што пакараньня агрэсару няма, захоча захапіць Паўднёвую Карэю? Устоі сьвету зьнішчаныя ліквідацыяй Будапэшцкай дамовы і маўчаньнем Захаду.
Мы ішлі да гэтага даволі доўга. Спачатку чачэнская вайна. Ну ладна, сьвет не прачнуўся тады, бо гэта свая тэрыторыя, рабіце, што хочаце. Але потым Грузія. І там Джордж Буш спыніў сусьветную вайну. Ён спыніў Пуціна, які ішоў на Тбілісі — і ня словамі, а справай, самалётамі, караблямі, то бок даў зразумець, што будзе абараняць Грузію ўзброеным шляхам.
Але паколькі Барак Абама праяўляў усе прыкметы слабасьці, то ў сьвеце аслабела тая адзіная ўлада, на якой ён трымаўся — моц ЗША. І Пуцін вырашыў ні ў чым сябе на адмаўляць. Ён паспрабаваў — прайшло. ЗША маглі спыніць гэта адразу, як толькі зьявіліся першыя размовы. Можна было ўвесьці ў Крым войскі, можна было б прывесьці некалькі авіяносцаў, Украіна б дэнансавала дамову аб Чарнаморскім флёце — і Пуцін бы туды ня сунуўся. Але паколькі былі толькі заклінаньні, то мы дайшлі да самай страшнай сытуацыі, калі зло застаецца беспакараным. І ў выніку сьвет стаіць на той мяжы, на якой ён стаяў падчас Карыбскага крызісу.
Цалкам інтэрвію з Валерыяй Навадворскай чытайце пазьней на нашым сайце.
