У жніўні 2011 году Свабода расказвала, што актывісты «Маладога фронту» і праваабаронцы патрабавалі ад Генпракуратуры завесьці крымінальную справу на адміністрацыю калёніі ў Горках, дзе ўтрымлівалі Зьмітра Дашкевіча. Тады паведамлялася, што Дашкевіча ня менш як 8 разоў за 2 месяцы каралі за кратамі адміністрацыйнымі спагнаньнямі, у тым ліку зьмяшчалі ў карцэр і ў памяшканьне турэмнага тыпу. Таксама 5 разоў да Зьмітра не пускалі адваката. Актывіста «Маладога фронту» Наста Палажанка апавяла, што намесьнік начальніка па апэратыўнай працы Аляксандар Лапатка не даваў яму спаць уначы, выводзячы ў калідор і прымушаючы стаяць усю ноч. Паколькі Дашкевіч быў стомлены, ён раніцай адмовіўся ісьці на працу, а за гэта яго зноў пакаралі карцэрам на 10 сутак.
Зьміцер Дашкевіч так пракамэнтаваў гэтую інфармацыю, пададзеную амаль два гады таму:
«Там гісторыя была такая. Я недзе ноч прастаяў на КПП. Петраковіч, які на той час быў начальнікам апэратыўнага аддзелу, даў такі загад: не даваць спаць. А раніцай, калі выпісвалі парушэньні, не было начальніка, а быў Лапатка. Гэта, у прынцыпе, такія фармальныя працэдуры, яны выпісваюць парушэньні. Таму я казаў пра асноўны рэпрэсіўны мэханізм, які трымаецца і функцыянуе празь Петраковіча і „смотрящего“ за зонай, якога ён ставіць. Там не разабраць, хто зь іх „смотрящий“, а хто начальнік апэраддзелу. Ну, а Лапатка паколькі ў кіраўнічых структурах, ён там нешта падпісвае, тыя ці іншыя парушэньні».
Карэспандэнт: «То бок тут трэба гаварыць пра Петраковіча...»
Дашкевіч: «Так, калі гаварыць пра Горацкую калёнію. Усё кіраўніцтва любой калёніі так ці інакш датычнае да гэтага рэпрэсіўнага мэханізму. Ён рэпрэсіўны ў любой калёніі. Проста ёсьць канчаткова «абязбашанныя». У Горацкай калёніі тады быў канкрэтна начальнік Кавалёў і начальнік апэраддзелу Петраковіч. Зважаючы на тое, што Кавалёў сышоў на пэнсію ці куды, яны ўсе падняліся на прыступку вышэй. Лапатка стаў начальнікам, а Петраковіч, які курыраваў рэпрэсіі, стаў намесьнікам».
Карэспандэнт: «То бок асноўны рэпрэсар — гэта не Лапатка, а Петраковіч. І Петраковіча трэба было ўключаць у гэты сьпіс?»
Дашкевіч: «Так. У першую чаргу Петраковіча, хоць і Лапатку не зашкодзіць. Усё бачыцца ў параўнаньні. Калі ў Гарадзенскай турме мне давалі лыжку, то гэта для мяне было вяршыняй гуманнасьці гэтай усёй сыстэмы. А калі ў Віцебскай турме футараламі ядуць, то, разумееце... Гэтак жа можна параўнаць тых жа Лапатку зь Петраковічам».
Карэспандэнт: «Пасьля таго як гэтая інфармацыя трапіла ў мэдыі, да цябе зьвярталіся, да прыкладу, эўрапейскія чыноўнікі ці хто яшчэ, каб выправіць гэтую памылку?»
Дашкевіч: «Ніхто ніколі не зьвяртаецца. У гэтым таксама праблема. Хацелася б, каб прадстаўнікі Эўразьвязу, якія працуюць у Беларусі, у такіх выпадках, датычных турэмнай сыстэмы, зьвярталіся да людзей, якія зьведалі гэтыя катаваньні, і пыталіся, хто і дзе і больш учыняе зьдзеку зь людзей. Бо там павінен быць ня толькі Петраковіч, які цяпер намесьнік начальніка Горацкай калёніі па апэратыўна-рэжымнай працы. Там павінна быць і кіраўніцтва Мазырскай калёніі, Віцебскай турмы. Вядома, калі б са мной кансультаваліся прадстаўнікі ЭЗ, я патлумачыў бы і назваў канкрэтныя прозьвішчы».
Даведка Cвабоды: Зьміцер Дашкевіч
Зьміцер Дашкевіч так пракамэнтаваў гэтую інфармацыю, пададзеную амаль два гады таму:
«Там гісторыя была такая. Я недзе ноч прастаяў на КПП. Петраковіч, які на той час быў начальнікам апэратыўнага аддзелу, даў такі загад: не даваць спаць. А раніцай, калі выпісвалі парушэньні, не было начальніка, а быў Лапатка. Гэта, у прынцыпе, такія фармальныя працэдуры, яны выпісваюць парушэньні. Таму я казаў пра асноўны рэпрэсіўны мэханізм, які трымаецца і функцыянуе празь Петраковіча і „смотрящего“ за зонай, якога ён ставіць. Там не разабраць, хто зь іх „смотрящий“, а хто начальнік апэраддзелу. Ну, а Лапатка паколькі ў кіраўнічых структурах, ён там нешта падпісвае, тыя ці іншыя парушэньні».
Карэспандэнт: «То бок тут трэба гаварыць пра Петраковіча...»
Дашкевіч: «Так, калі гаварыць пра Горацкую калёнію. Усё кіраўніцтва любой калёніі так ці інакш датычнае да гэтага рэпрэсіўнага мэханізму. Ён рэпрэсіўны ў любой калёніі. Проста ёсьць канчаткова «абязбашанныя». У Горацкай калёніі тады быў канкрэтна начальнік Кавалёў і начальнік апэраддзелу Петраковіч. Зважаючы на тое, што Кавалёў сышоў на пэнсію ці куды, яны ўсе падняліся на прыступку вышэй. Лапатка стаў начальнікам, а Петраковіч, які курыраваў рэпрэсіі, стаў намесьнікам».
Карэспандэнт: «То бок асноўны рэпрэсар — гэта не Лапатка, а Петраковіч. І Петраковіча трэба было ўключаць у гэты сьпіс?»
Дашкевіч: «Так. У першую чаргу Петраковіча, хоць і Лапатку не зашкодзіць. Усё бачыцца ў параўнаньні. Калі ў Гарадзенскай турме мне давалі лыжку, то гэта для мяне было вяршыняй гуманнасьці гэтай усёй сыстэмы. А калі ў Віцебскай турме футараламі ядуць, то, разумееце... Гэтак жа можна параўнаць тых жа Лапатку зь Петраковічам».
Карэспандэнт: «Пасьля таго як гэтая інфармацыя трапіла ў мэдыі, да цябе зьвярталіся, да прыкладу, эўрапейскія чыноўнікі ці хто яшчэ, каб выправіць гэтую памылку?»
Дашкевіч: «Ніхто ніколі не зьвяртаецца. У гэтым таксама праблема. Хацелася б, каб прадстаўнікі Эўразьвязу, якія працуюць у Беларусі, у такіх выпадках, датычных турэмнай сыстэмы, зьвярталіся да людзей, якія зьведалі гэтыя катаваньні, і пыталіся, хто і дзе і больш учыняе зьдзеку зь людзей. Бо там павінен быць ня толькі Петраковіч, які цяпер намесьнік начальніка Горацкай калёніі па апэратыўна-рэжымнай працы. Там павінна быць і кіраўніцтва Мазырскай калёніі, Віцебскай турмы. Вядома, калі б са мной кансультаваліся прадстаўнікі ЭЗ, я патлумачыў бы і назваў канкрэтныя прозьвішчы».
Даведка Cвабоды: Зьміцер Дашкевіч
