Непасрэднымі арганізатарамі акцыі сталі моладзевыя згуртаваньні «Талака» і «Тутэйшыя». Тыя, хто быў у тыя гадзіны на вуліцах Менску, ішоў разам з усімі да Курапатаў, называюць гэты дзень — днём адраджэньня беларускай нацыі, пачаткам найноўшай гісторыі Беларусі.
Уладзімер Арлоў выступіў на легендарным мітынгу перад Зянонам Пазьняком. Цяпер, праз 25 гадоў, ён кажа, што гэта былі «ўсенародныя Дзяды».
Уладзімер Арлоў: «Ва ўсе часы гістарычная памяць была магутнай і аб’яднаўчай сілаю, якая дапамагала народу выжыць у самых неспрыяльных умовах. Гэтую ісьціну выдатна разумее любая ўлада. Адна ўлада ставіць гістарычную памяць на службу нацыі. Другая баіцца гістарычнай сьвядомасьці сваіх грамадзян. Бо гэтую ўладу цікавіць не аб’яднаньне грамадзтва, а яго разьяднаньне. Яе дэвіз — падзяляй і ўладар.
Дзяды 1988 году — знакавая падзея нашай гісторыі. Сход у Чырвоным касьцёле 19 кастрычніка і Дзяды, якія сталіся, па сутнасьці, працягам гэтага сходу — гэта адпраўныя пункты нашай найноўшай гісторыі.
У рэжыму сваё бачаньне нашага мінулага. Рэжым імкнецца стварыць Лінію Сталіна ня толькі на мясцовасьці, але і ў сьвядомасьці беларусаў. Таму, на маю думку, калі б такія магутныя, можна нават сказаць — усенародныя Дзяды зноў адбыліся сёньня, улада расправілася б зь іх удзельнікамі ня менш, а напэўна, больш жорстка, чым 25 гадоў таму».
Вінцук Вячорка як актывіст «Талакі» заўжды падкрэсьлівае, што заслуга арганізацыі першых Дзядоў 1987-га і самых славутых Дзядоў 1988-га гадоў належыць Алесю Бяляцкаму:
Вінцук Вячорка: «Першыя Дзяды, якія адбыліся як ушанаваньне памяці ахвяраў сталінскага рэжыму, адбыліся 1 лістапада 1987 году. Іх ладзілі „Тутэйшыя“ пры ўдзеле „Талакі“. І асноўнымі арганізатарамі былі Алесь Бяляцкі і Анатоль Сыс. Якраз тады былі агучаныя імёны беларускіх інтэлектуалаў, найперш літаратараў, якія ў 30-я гады былі зьнішчаныя камуністычным рэжымам. І Дзяды 1988 году, якія адбываліся ўжо пасьля абвешчаньня БНФ, таксама ініцыявалі „Тутэйшыя“ і „Талака“. А галоўным арганізатарам быў ізноў жа Алесь Бяляцкі.
Яны адбываліся ўжо ў новай інфармацыйнай атмасфэры — пасьля публікацыі тэксту Зянона Пазьняка і Яўгена Шмыгалёва „Курапаты — дарога сьмерці“. І такім чынам, натуральна, асноўным акцэнтам гэтых Дзядоў было ўшанаваньне памяці і адкрыцьцё праўды для масаў людзей пра неверагодна маштабныя камуністычныя рэпрэсіі.
Алесь Бяляцкі каардынаваў асноўную падрыхтоўку. Мы друкавалі на машынцы аб’явы, якія расклейвалі на слупах. Нейкая інфармацыя пратачылася ў газэты, якія паступова дазвалялі сабе кавалак свабоды.
У дзень акцыі ўлады, вельмі перапалоханыя, спынілі рух двух апошніх станцыяў мэтро. Людзі мусілі гэтыя дзьве станцыі ісьці пехатой. Быў хапун на скрыжаваньні вуліцы Каліноўскага і праспэкту тады яшчэ Леніна. Алесь Бяляцкі быў ці не адзіным чалавекам, які быў пасьля гэтай акцыі юрыдычна перасьледаваны.
Нягледзячы на рэальную пагрозу свабодзе, здароўю і жыцьцю людзей, якая праяўлялася ў тым, што мы былі акружаныя людзьмі ў форме, мы бачылі, што была прыцягнутая спэцтэхніка, вадамёты, труцілі нас сьлезацечным газам. Але дзясяткі тысяч людзей, якія там сабраліся, былі гатовыя стаяць за праўду і за свабоду. Гэта дзень адраджэньня беларускага народу і беларускай нацыі».
Выканаўца абавязкаў старшыні КХП-БНФ Юры Беленькі адзначае, што цяпер, паўдзельнічаўшы ў вялікай колькасьці акцыяў, як найвышэй ацэньвае ролю Зянона Пазьняка, які тады ўзначаліў шэсьце.
«Калі Пазьняк убачыў, што робяцца сьведамыя правакацыі, ён вывеў людзей з-пад удару, павёў да Курапатаў. І ўжо калі да Курапатаў не дайшлі і зладзілі мітынг у полі, то ён зьвярнуўся да міліцыянтаў, якія нас абкружылі, і сказаў: „Вы ж сыны зямлі беларускай“. І гэтыя людзі, якія былі вельмі напружаныя, як бы абмяклі. Ён зьняў гэтую напружанасьць. І ўчыняць на роўным месцы нейкія брутальныя дзеяньні псыхалягічна было немагчыма.
Зянон Пазьняк ідэальна дзейнічаў у той сытуацыі. Гэта выбіла ўсе козыры з рук уладаў. Мы пасьля даведаліся, што яны плянавалі ўчыніць тут „Тбілісі“, пасячы рыдлёўкамі і выцесьніць людзей у іншым кірунку. Гэта ўсё сарвала пляны і паказала, хто ёсьць нашыя ўлады і хто ёсьць наш беларускі народ».
З тых часоў шэсьце на Дзяды адбываецца штогод. Заяўку на сёлетнія Дзяды ўжо падалі ў Менскія гарадзкі і абласны выканкамы. Мяркуецца, што шэсьце адбудзецца 3 лістапада.
Уладзімер Арлоў выступіў на легендарным мітынгу перад Зянонам Пазьняком. Цяпер, праз 25 гадоў, ён кажа, што гэта былі «ўсенародныя Дзяды».
Уладзімер Арлоў: «Ва ўсе часы гістарычная памяць была магутнай і аб’яднаўчай сілаю, якая дапамагала народу выжыць у самых неспрыяльных умовах. Гэтую ісьціну выдатна разумее любая ўлада. Адна ўлада ставіць гістарычную памяць на службу нацыі. Другая баіцца гістарычнай сьвядомасьці сваіх грамадзян. Бо гэтую ўладу цікавіць не аб’яднаньне грамадзтва, а яго разьяднаньне. Яе дэвіз — падзяляй і ўладар.
Дзяды 1988 году — знакавая падзея нашай гісторыі. Сход у Чырвоным касьцёле 19 кастрычніка і Дзяды, якія сталіся, па сутнасьці, працягам гэтага сходу — гэта адпраўныя пункты нашай найноўшай гісторыі.
У рэжыму сваё бачаньне нашага мінулага. Рэжым імкнецца стварыць Лінію Сталіна ня толькі на мясцовасьці, але і ў сьвядомасьці беларусаў. Таму, на маю думку, калі б такія магутныя, можна нават сказаць — усенародныя Дзяды зноў адбыліся сёньня, улада расправілася б зь іх удзельнікамі ня менш, а напэўна, больш жорстка, чым 25 гадоў таму».
Вінцук Вячорка як актывіст «Талакі» заўжды падкрэсьлівае, што заслуга арганізацыі першых Дзядоў 1987-га і самых славутых Дзядоў 1988-га гадоў належыць Алесю Бяляцкаму:
Вінцук Вячорка: «Першыя Дзяды, якія адбыліся як ушанаваньне памяці ахвяраў сталінскага рэжыму, адбыліся 1 лістапада 1987 году. Іх ладзілі „Тутэйшыя“ пры ўдзеле „Талакі“. І асноўнымі арганізатарамі былі Алесь Бяляцкі і Анатоль Сыс. Якраз тады былі агучаныя імёны беларускіх інтэлектуалаў, найперш літаратараў, якія ў 30-я гады былі зьнішчаныя камуністычным рэжымам. І Дзяды 1988 году, якія адбываліся ўжо пасьля абвешчаньня БНФ, таксама ініцыявалі „Тутэйшыя“ і „Талака“. А галоўным арганізатарам быў ізноў жа Алесь Бяляцкі.
Яны адбываліся ўжо ў новай інфармацыйнай атмасфэры — пасьля публікацыі тэксту Зянона Пазьняка і Яўгена Шмыгалёва „Курапаты — дарога сьмерці“. І такім чынам, натуральна, асноўным акцэнтам гэтых Дзядоў было ўшанаваньне памяці і адкрыцьцё праўды для масаў людзей пра неверагодна маштабныя камуністычныя рэпрэсіі.
Алесь Бяляцкі каардынаваў асноўную падрыхтоўку. Мы друкавалі на машынцы аб’явы, якія расклейвалі на слупах. Нейкая інфармацыя пратачылася ў газэты, якія паступова дазвалялі сабе кавалак свабоды.
У дзень акцыі ўлады, вельмі перапалоханыя, спынілі рух двух апошніх станцыяў мэтро. Людзі мусілі гэтыя дзьве станцыі ісьці пехатой. Быў хапун на скрыжаваньні вуліцы Каліноўскага і праспэкту тады яшчэ Леніна. Алесь Бяляцкі быў ці не адзіным чалавекам, які быў пасьля гэтай акцыі юрыдычна перасьледаваны.
Нягледзячы на рэальную пагрозу свабодзе, здароўю і жыцьцю людзей, якая праяўлялася ў тым, што мы былі акружаныя людзьмі ў форме, мы бачылі, што была прыцягнутая спэцтэхніка, вадамёты, труцілі нас сьлезацечным газам. Але дзясяткі тысяч людзей, якія там сабраліся, былі гатовыя стаяць за праўду і за свабоду. Гэта дзень адраджэньня беларускага народу і беларускай нацыі».
Выканаўца абавязкаў старшыні КХП-БНФ Юры Беленькі адзначае, што цяпер, паўдзельнічаўшы ў вялікай колькасьці акцыяў, як найвышэй ацэньвае ролю Зянона Пазьняка, які тады ўзначаліў шэсьце.
«Калі Пазьняк убачыў, што робяцца сьведамыя правакацыі, ён вывеў людзей з-пад удару, павёў да Курапатаў. І ўжо калі да Курапатаў не дайшлі і зладзілі мітынг у полі, то ён зьвярнуўся да міліцыянтаў, якія нас абкружылі, і сказаў: „Вы ж сыны зямлі беларускай“. І гэтыя людзі, якія былі вельмі напружаныя, як бы абмяклі. Ён зьняў гэтую напружанасьць. І ўчыняць на роўным месцы нейкія брутальныя дзеяньні псыхалягічна было немагчыма.
Зянон Пазьняк ідэальна дзейнічаў у той сытуацыі. Гэта выбіла ўсе козыры з рук уладаў. Мы пасьля даведаліся, што яны плянавалі ўчыніць тут „Тбілісі“, пасячы рыдлёўкамі і выцесьніць людзей у іншым кірунку. Гэта ўсё сарвала пляны і паказала, хто ёсьць нашыя ўлады і хто ёсьць наш беларускі народ».
З тых часоў шэсьце на Дзяды адбываецца штогод. Заяўку на сёлетнія Дзяды ўжо падалі ў Менскія гарадзкі і абласны выканкамы. Мяркуецца, што шэсьце адбудзецца 3 лістапада.