Апошні раз сёлета сабралі дзеля гэтага 4448 подпісаў да ўладаў.
Каталікі дамагаюцца свайго права на храм ужо 8 гадоў. Пакуль — безвынікова.
Душпастырскі цэнтар парафіі сьвятога Юзафа месьціцца ў Горадні на вуліцы Сухамбаева. Тут і капліца, дзе правяцца малебны.
Настаяцель ксёндз Павал распавядае, што парафію сьвятога Юзафа зарэгістравалі яшчэ ў 2003 годзе і практычна адразу пачалі зьвяртацца да ўладаў, каб тыя выдзелілі пляц пад будоўлю касьцёла. У гэтым раёне гораду няма ніводнага каталіцкага храма. Апошні раз сёлета сабралі 4448 подпісаў да ўладаў, але адказ адзін і той самы.
Ксёндз Павал: «У суадносінах з праектам карэкціроўкі Генэральнага пляну разьвіцьця Горадні, распрацаванага УП БЕЛНІ „Горадабудаўніцтва“, не прадугледжана ў мікрараёне „Фарты“ разьмяшчэньня будынкаў культавай забудовы».
Паводле ксяндза Паўла, у невялічкую капліцу, абсталяваную ў школьным клясе, зьбіраецца да 300 чалавек. Малебны адбываюцца на беларускай і польскай мовах.
Ксёндз Павал: «Іначай парафія выглядае, калі яна мае свой касьцёл, бо капліца ўсё ж замаленькая. Нават здараецца, што старэйшым людзям нядобра робіцца, бо не хапае паветра. Усё ж гэтыя пакоі капліцы, куды прыходзяць 150 і 200 людзей — яны замалыя, каб нармальна магла існаваць парафія».
Вернікі парафіі сьвятога Юзафа, зь якімі давялося размаўляць, кажуць, што ў дадзенай сытуацыі спадзяюцца толькі на Бога і добрую волю ўладаў, бо толькі ўлады могуць выдзеліць ім месца пад храм. Кажа вернік спадар Станіслаў:
Спадар: «Там ёсьць пэўныя складанасьці з тэрыторыяй, але, тым ня менш, месцы пад забудову ёсьць. Толькі ня вернікі вызначаюць, пад якую забудову іх разьмяркуюць. Я думаю так, што трэба стукацца — і адчыняць, прасіць — і дадуць. Будзем прасіць і далей, бо што яшчэ зробіш...»
У грамадзкай арганізацыі «За свабоду сумленьня» юрыст Дзіна Шаўцова распавяла, што з падобнымі сытуацыямі сыстэматычна сутыкаюцца ня толькі каталікі, але і вернікі іншых канфэсіяў. Статыстыкі такіх сытуацыяў, паводле яе, ніхто не вядзе. Праблемы не вырашаюцца дзесяцігодзьдзямі.
Шаўцова з свайго 15-гадовага досьведу вылучае дзьве асноўныя прычыны, чаму ўзьнікаюць падобныя праблемы. Па-першае, гэта агульны грамадзка- палітычны і ідэалягічны кантэкст, паводле якога ў краіне існуюць пэўныя ўстаноўкі. А другі аспэкт, паводле Шаўцовай, — юрыдычны:
Шаўцова: «Адсутнасьць зразумелых правілаў, закладзеных у заканадаўстве. Калі ў Законе ёсьць ясны альгарытм: што дзеля таго, каб атрымаць пэўны вынік, неабходна зрабіць першае, другое і трэцяе, і ты дакладна ведаеш, што ў выніку атрымаеш тое, чаго хацеў. У цэлым наша заканадаўства насычана такімі фармулёўкамі, калі шмат чаго пакідаецца на меркаваньне чыноўніка, які прымае рашэньні ў меру сваёй кампэтэнцыі і адказнасьці».
Каталікі дамагаюцца свайго права на храм ужо 8 гадоў. Пакуль — безвынікова.
Душпастырскі цэнтар парафіі сьвятога Юзафа месьціцца ў Горадні на вуліцы Сухамбаева. Тут і капліца, дзе правяцца малебны.
Настаяцель ксёндз Павал распавядае, што парафію сьвятога Юзафа зарэгістравалі яшчэ ў 2003 годзе і практычна адразу пачалі зьвяртацца да ўладаў, каб тыя выдзелілі пляц пад будоўлю касьцёла. У гэтым раёне гораду няма ніводнага каталіцкага храма. Апошні раз сёлета сабралі 4448 подпісаў да ўладаў, але адказ адзін і той самы.
Ксёндз Павал: «У суадносінах з праектам карэкціроўкі Генэральнага пляну разьвіцьця Горадні, распрацаванага УП БЕЛНІ „Горадабудаўніцтва“, не прадугледжана ў мікрараёне „Фарты“ разьмяшчэньня будынкаў культавай забудовы».
Паводле ксяндза Паўла, у невялічкую капліцу, абсталяваную ў школьным клясе, зьбіраецца да 300 чалавек. Малебны адбываюцца на беларускай і польскай мовах.
Ксёндз Павал: «Іначай парафія выглядае, калі яна мае свой касьцёл, бо капліца ўсё ж замаленькая. Нават здараецца, што старэйшым людзям нядобра робіцца, бо не хапае паветра. Усё ж гэтыя пакоі капліцы, куды прыходзяць 150 і 200 людзей — яны замалыя, каб нармальна магла існаваць парафія».
Вернікі парафіі сьвятога Юзафа, зь якімі давялося размаўляць, кажуць, што ў дадзенай сытуацыі спадзяюцца толькі на Бога і добрую волю ўладаў, бо толькі ўлады могуць выдзеліць ім месца пад храм. Кажа вернік спадар Станіслаў:
Спадар: «Там ёсьць пэўныя складанасьці з тэрыторыяй, але, тым ня менш, месцы пад забудову ёсьць. Толькі ня вернікі вызначаюць, пад якую забудову іх разьмяркуюць. Я думаю так, што трэба стукацца — і адчыняць, прасіць — і дадуць. Будзем прасіць і далей, бо што яшчэ зробіш...»
У грамадзкай арганізацыі «За свабоду сумленьня» юрыст Дзіна Шаўцова распавяла, што з падобнымі сытуацыямі сыстэматычна сутыкаюцца ня толькі каталікі, але і вернікі іншых канфэсіяў. Статыстыкі такіх сытуацыяў, паводле яе, ніхто не вядзе. Праблемы не вырашаюцца дзесяцігодзьдзямі.
Шаўцова з свайго 15-гадовага досьведу вылучае дзьве асноўныя прычыны, чаму ўзьнікаюць падобныя праблемы. Па-першае, гэта агульны грамадзка- палітычны і ідэалягічны кантэкст, паводле якога ў краіне існуюць пэўныя ўстаноўкі. А другі аспэкт, паводле Шаўцовай, — юрыдычны:
Шаўцова: «Адсутнасьць зразумелых правілаў, закладзеных у заканадаўстве. Калі ў Законе ёсьць ясны альгарытм: што дзеля таго, каб атрымаць пэўны вынік, неабходна зрабіць першае, другое і трэцяе, і ты дакладна ведаеш, што ў выніку атрымаеш тое, чаго хацеў. У цэлым наша заканадаўства насычана такімі фармулёўкамі, калі шмат чаго пакідаецца на меркаваньне чыноўніка, які прымае рашэньні ў меру сваёй кампэтэнцыі і адказнасьці».
