Апэратар, які працаваў на некалькіх літоўскіх тэлеканалах ад часоў «Саюдзіса», адзначае, што невядомыя ведалі, калі можна беспакарана штурхнуць, калі нельга дакранацца ні да камэры, ні да апэратара, і як засланіць аб’ектыў. Яны паводзілі сябе груба і агрэсыўна, але стараліся не выказвацца наўпрост, ужывалі намёкі і характэрныя для крымінальнага асяродзьдзя інтанацыі і словы. Зьдзіславас Вайцэхоўскіс мяркуе, што гэта «почырк тых самых людзей, якія штурхалі ў аўтазакі удзельнікаў маўклівых акцыяў пратэстаў у Беларусі».
Інцыдэнт адбыўся падчас пахаваньня прэзыдэнта Асацыяцыі беларускіх згуртаваньняў у Літве Рамана Вайніцкага, калі невядомыя перашкодзілі працы журналістаў і пагражалі ім фізычнай расправай за здымку відэакамэрай.
Апэратар расказаў Радыё Свабода, што меўся зьняць урачыстую цырымонію пахаваньня для рэпартажу ў выпуску навінаў «Аб’ектыў» тэлеканалу Белсат, што ён і раней шмат разоў фільмаваў пахаваньні грамадзкіх дзеячоў, ведаў, як гэта трэба здымаць прыгожа і з пашанай да тых, хто страціў блізкага чалавека. Калі сын загіблага ветліва папрасіў яго не здымаць у залі, апэратар з камэрай выйшаў у фае.
«А там да мяне падышоў нейкі маладзён і пачаў штурхаць на вуліцу. І так нахабна. Кажа: „Ану пайшоў, ану валі адсюль“. Я так разгубіўся, я шмат разоў здымаў розныя пахаваньні розных людзей, я ніколі з такім нахабствам не сутыкаўся. Я быў так агаломшаны, што слова ня мог сказаць. Так разгубіўся, што тады выключыў камэру, хаця я і ведаю, што ў такіх выпадках трэба было трымаць уключанай камэру і запісваць ўсё».
«Я здымаю шмат гадоў, самых розных людзей даводзілася здымаць для навінаў, і асацыяльных, і п’яніц, і чыноўнікаў, якія былі ў цэнтры скандалаў і хаваліся ад журналістаў. Шараговыя звычайныя людзі, калі не жадаюць, каб іх здымалі на відэакамэру, паводзяць сябе зусім ня гэтак», — адзначае Вайцэхоўскіс.
З. Вайцэхоускіс заўважае, што невядомыя ведалі, калі можна беспакарана штурхануць апэратара — у фае, дзе ён не стаў шумець у часе жалобнай імпрэзы, а моўчкі сьцярпеў і быў агаломшаны. А далей, на вуліцы, на нэўтральнай тэрыторыі яны ужо дзейнічалі толькі словамі і псыхалягічным напорам, характэрным для крымінальнікаў, для шпаны, адзначае апэратар.
"І ў такой грубай форме, што жыхары Літвы б дакладна не сталі так сябе паводзіць з журналістам. І што мяне зьдзівіла — той чалавек не кранаўся камэры, як робяць шэраговыя людзі, калі пратэстуюць супраць здымкі. Ён трымаў руку насупраць аб"ектыва, а камэру не кранаў, ведаў, што гэта грубае парушэньне закону і я маю права яму адказаць на напад. Па сваёй інтуіцыі апэратара я адчуваю — гэта не шэраговыя жыхары Літвы, якім не падабалася камэра. Яны вельмі падобныя на тых, хто кідалі людзей ў Менску у аўтазакі на маўклівых акцыях«.
«Я не маю доказаў, але не магу паверыць, што сваякі такога чалавека, як сп. Раман Вайніцкі настолькі цёмныя людзі, што яны баяліся камэры. Не веру я і ў тое, што гэтыя людзі маглі быць сваякамі такога чалавека, лідэра беларускай дыяспары, якога я памятаю як культурнага чалавека,» — кажа Вайцэхоўскіс.
Апэратар прыгадаў, што Раман Вайніцкі ні разу не адмовіў у інтэрвію журналістам «Белсату». У часе здымак іншых беларускіх грамадзкіх імпрэзаў апэратар таксама ня памятае, каб нехта з прысутных прасіў іх не здымаць:
«Я ня маю доказаў, што гэта былі беларускія спэцслужбы, але вельмі падобны „почырк“. Мне расказвалі калегі зь Беларусі, як там бывае. Але ў Літве так ніхто, ні паліцыя, ні спэцслужбы ніколі не паводзяць сябе так, тым болей з журналістамі. І гэта не нармальна, калі беларускія спэцслужбы пачуваюць сябе ў Літве амаль як дома. Гэта было дакладна так, як падчас маўклівых акцыяў, толькі аўтазакаў не хапала для поўнай карціны, як у Беларусі».
Інцыдэнт адбыўся падчас пахаваньня прэзыдэнта Асацыяцыі беларускіх згуртаваньняў у Літве Рамана Вайніцкага, калі невядомыя перашкодзілі працы журналістаў і пагражалі ім фізычнай расправай за здымку відэакамэрай.
Апэратар расказаў Радыё Свабода, што меўся зьняць урачыстую цырымонію пахаваньня для рэпартажу ў выпуску навінаў «Аб’ектыў» тэлеканалу Белсат, што ён і раней шмат разоў фільмаваў пахаваньні грамадзкіх дзеячоў, ведаў, як гэта трэба здымаць прыгожа і з пашанай да тых, хто страціў блізкага чалавека. Калі сын загіблага ветліва папрасіў яго не здымаць у залі, апэратар з камэрай выйшаў у фае.
«А там да мяне падышоў нейкі маладзён і пачаў штурхаць на вуліцу. І так нахабна. Кажа: „Ану пайшоў, ану валі адсюль“. Я так разгубіўся, я шмат разоў здымаў розныя пахаваньні розных людзей, я ніколі з такім нахабствам не сутыкаўся. Я быў так агаломшаны, што слова ня мог сказаць. Так разгубіўся, што тады выключыў камэру, хаця я і ведаю, што ў такіх выпадках трэба было трымаць уключанай камэру і запісваць ўсё».
«Я здымаю шмат гадоў, самых розных людзей даводзілася здымаць для навінаў, і асацыяльных, і п’яніц, і чыноўнікаў, якія былі ў цэнтры скандалаў і хаваліся ад журналістаў. Шараговыя звычайныя людзі, калі не жадаюць, каб іх здымалі на відэакамэру, паводзяць сябе зусім ня гэтак», — адзначае Вайцэхоўскіс.
«Вельмі падобныя да тых, хто кідалі людзей ў Менску у аўтазакі на маўклівых акцыях»
"І ў такой грубай форме, што жыхары Літвы б дакладна не сталі так сябе паводзіць з журналістам. І што мяне зьдзівіла — той чалавек не кранаўся камэры, як робяць шэраговыя людзі, калі пратэстуюць супраць здымкі. Ён трымаў руку насупраць аб"ектыва, а камэру не кранаў, ведаў, што гэта грубае парушэньне закону і я маю права яму адказаць на напад. Па сваёй інтуіцыі апэратара я адчуваю — гэта не шэраговыя жыхары Літвы, якім не падабалася камэра. Яны вельмі падобныя на тых, хто кідалі людзей ў Менску у аўтазакі на маўклівых акцыях«.
З. Вайцэхоўскіс: «Не магу паверыць, што сваякі такога чалавека, як сп. Вайніцкі настолькі цёмныя, што яны баяліся камэры»
Апэратар прыгадаў, што Раман Вайніцкі ні разу не адмовіў у інтэрвію журналістам «Белсату». У часе здымак іншых беларускіх грамадзкіх імпрэзаў апэратар таксама ня памятае, каб нехта з прысутных прасіў іх не здымаць:
«Гэта не нармальна, калі беларускія спэцслужбы пачуваюць сябе ў Літве амаль як дома»