84 дні, якія правёў у эквадорскай турме былы беларускі вайсковец 30-гадовы Аляксандар Баранкоў перш чым улады ў Кіта адмовіліся выдаць яго Беларусі, зьмянілі ягонае жыцьцё. Цяпер ён плянуе адплаціць за салідарнасьць на свой адрас і стварыць фонд для дапамогі вязьням-замежнікам, а таксама дзецям, якія жывуць у эквадорскіх турмах разам з сваімі маці.
Галоўная паплечніца Баранкова ў арганізацыі праекту — ягоная нявеста Мабэль Андрадэ, эквадорка, якая была блізкім сьведкам зьняволеньня і працэсу падрыхтоўкі да экстрадыцыі свайго сябра. Апрача гэтага сваю дапамогу запрапанавалі замежныя праваабарончыя арганізацыі, эквадорскія ўнівэрсытэты, спэцыялісты і людзі добрай волі, якія думаюць над тым, як скіраваць дапамогу ў эквадорскія турмы.
Баранкоў кажа, што замежныя вязьні ў эквадорскіх турмах знаходзяцца ў складаным становішчы, на іх часта нажываюцца адвакаты, якія прапануюць свае паслугі, атрымліваюць грошы і больш ніколі не паказваюцца.
«Кожны зьняволены мае сваю гісторыю і незалежна ад таго, учынілі яны нейкае злачынства ці не — гэта людзі, якім патрэбны шанец, каб вярнуцца ў грамадзтва, каб не вярнуцца на злачынны шлях і зноў ня трапіць у турму», — кажа беларус, які не атрымаў амаль ніякай дапамогі ад эквадорскіх праваабарончых арганізацыяў.
Менавіта з гэтай прычыны ён вырашыў арганізаваць бясплатныя юрыдычныя кансультацыі для замежных вязьняў, якія ня маюць свайго адваката, назіраньне за судовымі працэсамі, а таксама дапамогу дзецям, пазбаўленым свабоды разам з сваімі маці.
Баранкоў зазначыў, што хоць эквадорскія ўлады і гарантуюць дзяржаўнага адваката тым вязьням, якія ня ў стане аплаціць паслугі прыватніка, аднак у рэальнасьці справы выглядаюць інакш. Часам замежныя вязьні да двух гадоў чакаюць за кратамі рашэньня аб дэпартацыі, хоць паводле закону гэты тэрмін ня можа быць даўжэйшы за два месяцы, і пры гэтым не атрымліваюць ні ад кога ніякай дапамогі.
Цяпер вырашаюцца юрыдычныя пытаньні адкрыцьця фонду. Першымі запрапанавалі сваю дапамогу студэнты ўнівэрсытэту Сьвятога Францыска ў Кіта.
Галоўная паплечніца Баранкова ў арганізацыі праекту — ягоная нявеста Мабэль Андрадэ, эквадорка, якая была блізкім сьведкам зьняволеньня і працэсу падрыхтоўкі да экстрадыцыі свайго сябра. Апрача гэтага сваю дапамогу запрапанавалі замежныя праваабарончыя арганізацыі, эквадорскія ўнівэрсытэты, спэцыялісты і людзі добрай волі, якія думаюць над тым, як скіраваць дапамогу ў эквадорскія турмы.
Баранкоў кажа, што замежныя вязьні ў эквадорскіх турмах знаходзяцца ў складаным становішчы, на іх часта нажываюцца адвакаты, якія прапануюць свае паслугі, атрымліваюць грошы і больш ніколі не паказваюцца.
«Кожны зьняволены мае сваю гісторыю і незалежна ад таго, учынілі яны нейкае злачынства ці не — гэта людзі, якім патрэбны шанец, каб вярнуцца ў грамадзтва, каб не вярнуцца на злачынны шлях і зноў ня трапіць у турму», — кажа беларус, які не атрымаў амаль ніякай дапамогі ад эквадорскіх праваабарончых арганізацыяў.
Менавіта з гэтай прычыны ён вырашыў арганізаваць бясплатныя юрыдычныя кансультацыі для замежных вязьняў, якія ня маюць свайго адваката, назіраньне за судовымі працэсамі, а таксама дапамогу дзецям, пазбаўленым свабоды разам з сваімі маці.
Баранкоў зазначыў, што хоць эквадорскія ўлады і гарантуюць дзяржаўнага адваката тым вязьням, якія ня ў стане аплаціць паслугі прыватніка, аднак у рэальнасьці справы выглядаюць інакш. Часам замежныя вязьні да двух гадоў чакаюць за кратамі рашэньня аб дэпартацыі, хоць паводле закону гэты тэрмін ня можа быць даўжэйшы за два месяцы, і пры гэтым не атрымліваюць ні ад кога ніякай дапамогі.
Цяпер вырашаюцца юрыдычныя пытаньні адкрыцьця фонду. Першымі запрапанавалі сваю дапамогу студэнты ўнівэрсытэту Сьвятога Францыска ў Кіта.
