У дакладзе «Свабода прэсы 2012: Глябальны агляд незалежнасьці СМІ» адзначаецца, што зь ліку 197 краінаў і тэрыторый, у якіх вывучалася свабода выказваньняў, 66 (33,5%) належыць да катэгорыі «свабодных», 72 (36,5%) да катэгорыі «часткова свабодных» і 59 (30%) да катэгорыі «несвабодных».
Беларусь у гэтым рэйтынгу традыцыйна фігуруе сярод краінаў, дзе стан свабоды СМІ найгоршы — яна клясыфікаваная на 193-м месцы з агульнага ліку 197 краінаў і тэрыторый. Горай са свабодай прэсы, чым у Беларусі, толькі ў Эрытрэі, Узбэкістане, Туркмэністане і Паўночнай Карэі.
Пра гэтыя краіны, названыя ў дакладзе «найгоршымі з найгоршых», аналітыкі Freedom House адзначылі:
«Восем найгоршых краін рэйтынгу, якія атрымалі балы ў прамежку ад 90 да 100, гэта Беларусь, Куба, Экватарыяльная Гвінэя, Эрытрэя, Іран, Паўночная Карэя, Туркмэністан і Узбэкістан. У гэтых дзяржавах незалежныя СМІ альбо не існуюць альбо ледзь могуць дзейнічаць, прэса зьяўляецца рупарам рэжыму, доступ грамадзян да аб’ектыўнай інфармацыі строга абмежаваны, а іншадумства здушанае пры дапамозе турмаў, катаваньняў і іншых формаў рэпрэсій».
З постсавецкіх краінаў у склад «свабодных» патрапілі Эстонія (22-е месца), Літва і Латвія; у ліку «часткова свабодных» — Грузія, Малдова і Ўкраіна. Армэнія, Кіргізстан, Таджыкістан, Азэрбайджан, Расея, Казахстан — як і раней згаданыя Беларусь, Узбэкістан і Туркмэністан — у ліку «несвабодных».
Крыстафэр Ўокер, намесьнік дырэктара Freedom House у пытаньнях стратэгіі і аналізу, камэнтуючы сытуацыю са СМІ ў Беларусі, сказаў нашаму радыё:
«Калі больш за тры чвэрці ці нават 80% насельніцтва атрымлівае навіны і інфармацыю з тэлевізіі, дык гэта сапраўды цяжкая праблема для альтэрнатыўных СМІ ― перш за ўсё, для інтэрнэт-СМІ ― каб стварыць альтэрнатыву для мэдыяльнай гегемоніі ў такой краіне, як Беларусь».
Пра незалежную прэсу ў Беларусі Крыстафэр Ўокер адзначыў:
«Перад друкаванымі СМІ стаяць велізарныя выклікі, што тычыцца як магчымасьцяў друку газэтаў ― адзіных незалежных СМІ ў краіне ― так і спосабаў іх распаўсюджваньня. У значнай ступені ўладам у Беларусі ўдалося маргіналізаваць друкаваныя СМІ».
Беларусь у гэтым рэйтынгу традыцыйна фігуруе сярод краінаў, дзе стан свабоды СМІ найгоршы — яна клясыфікаваная на 193-м месцы з агульнага ліку 197 краінаў і тэрыторый. Горай са свабодай прэсы, чым у Беларусі, толькі ў Эрытрэі, Узбэкістане, Туркмэністане і Паўночнай Карэі.
Пра гэтыя краіны, названыя ў дакладзе «найгоршымі з найгоршых», аналітыкі Freedom House адзначылі:
«Восем найгоршых краін рэйтынгу, якія атрымалі балы ў прамежку ад 90 да 100, гэта Беларусь, Куба, Экватарыяльная Гвінэя, Эрытрэя, Іран, Паўночная Карэя, Туркмэністан і Узбэкістан. У гэтых дзяржавах незалежныя СМІ альбо не існуюць альбо ледзь могуць дзейнічаць, прэса зьяўляецца рупарам рэжыму, доступ грамадзян да аб’ектыўнай інфармацыі строга абмежаваны, а іншадумства здушанае пры дапамозе турмаў, катаваньняў і іншых формаў рэпрэсій».
З постсавецкіх краінаў у склад «свабодных» патрапілі Эстонія (22-е месца), Літва і Латвія; у ліку «часткова свабодных» — Грузія, Малдова і Ўкраіна. Армэнія, Кіргізстан, Таджыкістан, Азэрбайджан, Расея, Казахстан — як і раней згаданыя Беларусь, Узбэкістан і Туркмэністан — у ліку «несвабодных».
Крыстафэр Ўокер, намесьнік дырэктара Freedom House у пытаньнях стратэгіі і аналізу, камэнтуючы сытуацыю са СМІ ў Беларусі, сказаў нашаму радыё:
«Калі больш за тры чвэрці ці нават 80% насельніцтва атрымлівае навіны і інфармацыю з тэлевізіі, дык гэта сапраўды цяжкая праблема для альтэрнатыўных СМІ ― перш за ўсё, для інтэрнэт-СМІ ― каб стварыць альтэрнатыву для мэдыяльнай гегемоніі ў такой краіне, як Беларусь».
Пра незалежную прэсу ў Беларусі Крыстафэр Ўокер адзначыў:
«Перад друкаванымі СМІ стаяць велізарныя выклікі, што тычыцца як магчымасьцяў друку газэтаў ― адзіных незалежных СМІ ў краіне ― так і спосабаў іх распаўсюджваньня. У значнай ступені ўладам у Беларусі ўдалося маргіналізаваць друкаваныя СМІ».
