За што канкрэтна, высьвятляе маці актывіста Рушаньня Іванаўна. Пра патрабаваньне Васьковіч паведаміў у лісьце родным з магілёўскай папраўчай установы «Турма № 4», дзе ён адбывае пакараньне.
Рушаньня Іванаўна: «Можа, гэта памылка якая — ня ведаю. Там пазначана сума — 356 тысяч, а мы ж сплацілі ўсе 253 тысячы стратаў, якія былі прычыненыя будынку КДБ. Мо гэта судовыя выдаткі? Але ж ад суду мінуў год амаль. Адкуль тая сума? Мы скапіявалі ўсе судовыя матэрыялы па справе і адаслалі ў турму — начальніку. Дзіўна, у матэрыялах справы было пазначана, што страты кампэнсаваныя да суду. Я тэлефанавала дзяжурнаму магілёўскай турмы. Ён сказаў, што ў іх матэрыялаў з суду няма. Запыт яны ў суд рабіць ня будуць, бо, паводле дзяжурнага, гэта нам больш патрэбна, чым ім».
Паводле спадарыні Васьковіч, сын у лістах на жыцьцё ў турме не наракае. На здароўе ня скардзіцца. Шмат чытае. Родныя стараюцца пісаць Яўгену штотыдзень.
Рушаньня Іванаўна: «У адным з апошніх лістоў ён папрасіў пераказаць сваім сябрам і тым, хто яму рэгулярна піша, каб асабліва не выпытвалі ў допісах пра яго жыцьцё за кратамі. Вось такая ў лісьце просьба. Проста зь ліста, які сёньня атрымала, я й зачытаю: „Скажыце, калі ласка, маім сябрам, каб нічога не пісалі пра засьценак і мае ўмовы там. Гэтак трэба. А таксама пра дапамогу, якую яны вам аказваюць“. Я ня ведаю, што гэта азначае, мо ў яго якія праблемы могуць быць? Ня ведаю».
Яўгена Васьковіча ды прыхільнікаў ідэяў анархізму Арцёма Пракапенку і Паўла Сырамалотава летась у траўні Бабруйскі суд прызнаў вінаватымі ў злосным хуліганстве і ў наўмысным нанясеньні шкоды ў асабліва буйных памерах. У ноч з 16 на 17 кастрычніка 2010 году хлопцы кінулі ў будынак бабруйскага КДБ дзьве бутэлькі з «кактэйлем Молатава». Яўген Васьковіч віну прызнаў, але не пакаяўся.
Да пераводу ў турму № 4 Васьковіч адбываў пакараньне ў Магілёўскай папраўчай калёніі № 15. За парушэньне рэжыму адбыцьця пакараньня ў калёніі яго на тры гады зьмясьцілі ў гэтак званую «крытку» — турму № 4.
Рушаньня Іванаўна: «Можа, гэта памылка якая — ня ведаю. Там пазначана сума — 356 тысяч, а мы ж сплацілі ўсе 253 тысячы стратаў, якія былі прычыненыя будынку КДБ. Мо гэта судовыя выдаткі? Але ж ад суду мінуў год амаль. Адкуль тая сума? Мы скапіявалі ўсе судовыя матэрыялы па справе і адаслалі ў турму — начальніку. Дзіўна, у матэрыялах справы было пазначана, што страты кампэнсаваныя да суду. Я тэлефанавала дзяжурнаму магілёўскай турмы. Ён сказаў, што ў іх матэрыялаў з суду няма. Запыт яны ў суд рабіць ня будуць, бо, паводле дзяжурнага, гэта нам больш патрэбна, чым ім».
Паводле спадарыні Васьковіч, сын у лістах на жыцьцё ў турме не наракае. На здароўе ня скардзіцца. Шмат чытае. Родныя стараюцца пісаць Яўгену штотыдзень.
Рушаньня Іванаўна: «У адным з апошніх лістоў ён папрасіў пераказаць сваім сябрам і тым, хто яму рэгулярна піша, каб асабліва не выпытвалі ў допісах пра яго жыцьцё за кратамі. Вось такая ў лісьце просьба. Проста зь ліста, які сёньня атрымала, я й зачытаю: „Скажыце, калі ласка, маім сябрам, каб нічога не пісалі пра засьценак і мае ўмовы там. Гэтак трэба. А таксама пра дапамогу, якую яны вам аказваюць“. Я ня ведаю, што гэта азначае, мо ў яго якія праблемы могуць быць? Ня ведаю».
Яўгена Васьковіча ды прыхільнікаў ідэяў анархізму Арцёма Пракапенку і Паўла Сырамалотава летась у траўні Бабруйскі суд прызнаў вінаватымі ў злосным хуліганстве і ў наўмысным нанясеньні шкоды ў асабліва буйных памерах. У ноч з 16 на 17 кастрычніка 2010 году хлопцы кінулі ў будынак бабруйскага КДБ дзьве бутэлькі з «кактэйлем Молатава». Яўген Васьковіч віну прызнаў, але не пакаяўся.
Да пераводу ў турму № 4 Васьковіч адбываў пакараньне ў Магілёўскай папраўчай калёніі № 15. За парушэньне рэжыму адбыцьця пакараньня ў калёніі яго на тры гады зьмясьцілі ў гэтак званую «крытку» — турму № 4.
