У Астане адбыліся перамовы паміж кіраўнікамі Беларусі і Казахстану Аляксандрам Лукашэнкам і Нурсултанам Назарбаевым. Трохдзённы візыт беларускага лідэра ў Казахстан адбываецца на тле вострага эканамічнага крызісу, які паглыбляецца ў Беларусі.
Аляксандар Лукашэнка, зьвяртаючыся да прэзыдэнта Казахстана Нурсултана Назарбаева, згадаў пра сьнежаньскія падзеі ў Менску:
«Я ня мог не прыехаць да чалавека, які ў цяжкія часы заўсёды падтрымліваў беларускі народ. І ў тыя сьнежаньскія дні вы першым з кіраўнікоў краін падтрымалі наш народ. Часы былі напружаныя».
Прысутны ў Астане старшыня канцэрну «Белнафтахім» Ігар Жылін пацьвердзіў цікавасьць Беларусі да паставак нафты і газу з Казахстану. Аднак аналітыкі сыходзяцца на тым, што дамовіцца пра пастаўкі энэрганосьбітаў у абыход Расеі пакуль не выпадае. Казахстанскі палітоляг Дасым Сатлаеў адзначае, што афіцыйнаму Менску ня ўдасца дамовіцца ні пра крэдыты, ні пра казахстанскую нафту.
«Наўрад ці можна чакаць ад Казахстану нейкай масіраванай падтрымкі Беларусі па розных кірунках. Бо сам Казахстан нядаўна выйшаў з крызісу і пасьпеў набраць вялікую колькасьць крэдытаў. Я ня думаю, што Казахстан мае фінансавыя магчымасьці, каб аказваць фінансавую падтрымку Беларусі.
Што да паставак нафты, то без Расеі гэта, вядома, цяжка зрабіць. Таму ў любым выпадку наўрад ці гэтыя пастаўкі былі б хуткімі і ў дастатковых аб’ёмах, каб задаволіць патрэбы беларускай эканомікі».
Спадар Сатлаеў не выключае, што, улічваючы цяперашнія напружаныя дачыненьні паміж Менскам і Масквой, беларускі бок разьлічвае на пасярэдніцтва Назарбаева. То бок Лукашэнка «спадзяецца на падтрымку Казахстану па некаторых пытаньнях у перамовах з Расеяй».
Беларускага кіраўніка сустрэлі па ўсіх правілах пратаколу, прадугледжанага для афіцыйных візытаў. У цырымоніях задзейнічаныя вайскоўцы ганаровай варты, аўтамабіль Лукашэнкі суправаджае ганаровы картэж матацыклістаў. А тым часам у Менску — працяг дэвальвацыі і росту цэнаў. Палітоляг Аляксандар Класкоўскі адзначае, што візыт у Казахстан не вырашае надзённых эканамічных пытаньняў:
«Такое ўражаньне складаецца, што беларускі афіцыйны лідэр, найхутчэй, скарыстаў нагоду, якая падвярнулася пад руку, каб проста фізычна адсутнічаць у краіне ў той час, калі афіцыйна абвешчана дэвальвацыя. Так бы мовіць, нібыта дыстанцыявацца. Бо, натуральна, гэтая дэвальвацыя — гэта балючы ўдар па іміджы афіцыйнага кіраўніка зь яго сакральнымі 500 далярамі заробку, ад якіх цяпер толькі палова застаецца і хутка, мусіць, адзін пыл застанецца».
Спадар Класкоўскі адзначае, што ў рамках Мытнага саюзу Назарабаеў, хутчэй, падыгрывае Маскве, якой «зручней па прынцыпе два супраць аднаго даціскаць Менск у пэўных пытаньнях». Сёньня ж у Менску ад прадстаўніка беларускага Міністэрства замежных спраў прагучала заява, што Мытны саюз можа ўводзіць санкцыі ў адказ на гандлёвыя абмежаваньні да адной з удзельніц. Паводле палітоляга Дасыма Сатлаева, тут спадзяваньні афіцыйнага Менску таксама марныя:
«Я сумняюся, што гэтую ідэю падтрымаюць Масква і Астана. Бо ім нявыгадна з-за Беларусі псаваць дачыненьні з ЭЗ і ЗША. Потым, яны больш разглядаюць Мытны саюз як эканамічны праект, а не палітычны. Таму, хутчэй за ўсё, яны не захочуць браць удзел у палітычных трэньнях паміж Менскам і ЭЗ. У гэтым выпадку такая заява наўрад ці адпавядае сапраўднасьці, бо для Расеі і Казахстану такі праект быў бы нявыгадны ні ў палітычным, ні ў эканамічным пляне».
Аляксандар Лукашэнка, зьвяртаючыся да прэзыдэнта Казахстана Нурсултана Назарбаева, згадаў пра сьнежаньскія падзеі ў Менску:
«Я ня мог не прыехаць да чалавека, які ў цяжкія часы заўсёды падтрымліваў беларускі народ. І ў тыя сьнежаньскія дні вы першым з кіраўнікоў краін падтрымалі наш народ. Часы былі напружаныя».
Прысутны ў Астане старшыня канцэрну «Белнафтахім» Ігар Жылін пацьвердзіў цікавасьць Беларусі да паставак нафты і газу з Казахстану. Аднак аналітыкі сыходзяцца на тым, што дамовіцца пра пастаўкі энэрганосьбітаў у абыход Расеі пакуль не выпадае. Казахстанскі палітоляг Дасым Сатлаеў адзначае, што афіцыйнаму Менску ня ўдасца дамовіцца ні пра крэдыты, ні пра казахстанскую нафту.
Я ня думаю, што Казахстан мае фінансавыя магчымасьці, каб аказваць фінансавую падтрымку Беларусі..
«Наўрад ці можна чакаць ад Казахстану нейкай масіраванай падтрымкі Беларусі па розных кірунках. Бо сам Казахстан нядаўна выйшаў з крызісу і пасьпеў набраць вялікую колькасьць крэдытаў. Я ня думаю, што Казахстан мае фінансавыя магчымасьці, каб аказваць фінансавую падтрымку Беларусі.
Што да паставак нафты, то без Расеі гэта, вядома, цяжка зрабіць. Таму ў любым выпадку наўрад ці гэтыя пастаўкі былі б хуткімі і ў дастатковых аб’ёмах, каб задаволіць патрэбы беларускай эканомікі».
Спадар Сатлаеў не выключае, што, улічваючы цяперашнія напружаныя дачыненьні паміж Менскам і Масквой, беларускі бок разьлічвае на пасярэдніцтва Назарбаева. То бок Лукашэнка «спадзяецца на падтрымку Казахстану па некаторых пытаньнях у перамовах з Расеяй».
Беларускага кіраўніка сустрэлі па ўсіх правілах пратаколу, прадугледжанага для афіцыйных візытаў. У цырымоніях задзейнічаныя вайскоўцы ганаровай варты, аўтамабіль Лукашэнкі суправаджае ганаровы картэж матацыклістаў. А тым часам у Менску — працяг дэвальвацыі і росту цэнаў. Палітоляг Аляксандар Класкоўскі адзначае, што візыт у Казахстан не вырашае надзённых эканамічных пытаньняў:
Спадар Класкоўскі адзначае, што ў рамках Мытнага саюзу Назарабаеў, хутчэй, падыгрывае Маскве, якой «зручней па прынцыпе два супраць аднаго даціскаць Менск у пэўных пытаньнях». Сёньня ж у Менску ад прадстаўніка беларускага Міністэрства замежных спраў прагучала заява, што Мытны саюз можа ўводзіць санкцыі ў адказ на гандлёвыя абмежаваньні да адной з удзельніц. Паводле палітоляга Дасыма Сатлаева, тут спадзяваньні афіцыйнага Менску таксама марныя:
«Я сумняюся, што гэтую ідэю падтрымаюць Масква і Астана. Бо ім нявыгадна з-за Беларусі псаваць дачыненьні з ЭЗ і ЗША. Потым, яны больш разглядаюць Мытны саюз як эканамічны праект, а не палітычны. Таму, хутчэй за ўсё, яны не захочуць браць удзел у палітычных трэньнях паміж Менскам і ЭЗ. У гэтым выпадку такая заява наўрад ці адпавядае сапраўднасьці, бо для Расеі і Казахстану такі праект быў бы нявыгадны ні ў палітычным, ні ў эканамічным пляне».
