Спадарыня: «Не, нікога я пакуль ня ведаю, яшчэ ніводнага не паказвалі ў тэлебачаньні. Ну вось перад выбарамі то павінны ж будуць паказаць».
Спадарыня: «У мяне няма тэлевізара, сапсаваўся, і я толькі радыё слухаю, а тут апошнім часам і ня слухала, так што ня ведаю нікога».
Спадар: «Ну, канечне, ня ведаю. Таму што ў нас такое тэлебачаньне, нам не даюць там слова».
Спадар: «Ня ведаю нікога, але мне здаецца, што нічога ня зьменіцца».
Спадар: «Няма пакуль ніякай інфармацыі. Тое, што паказваюць па тэлебачаньні, зразумела, ня можа быць тым, што насамрэч».
Спадар: «Я ведаю палітыка, які адмовіўся — Аляксандар Мілінкевіч, а болей ні пра кога ня чуў. Я сам бы хацеў балятавацца, але ня ведаю, як сабраць 100 тысяч подпісаў».
Спадарыня: «Не, пакуль нікога ня ведаю».
Карэспандэнт: «А што, няма пакуль такой інфармацыі?»
Спадарыня: «Пакуль няма. Ды мы вось толькі даведаліся, што хутка выбары, то будзем цікавіцца».
Ейная сяброўка: «Будзем глядзець тэлебачаньне і слухаць радыё».
Спадарыня: «Не, праз тэлебачаньне і радыё нічога не даведаемся, давядзецца глядзець інтэрнэт».
Хлопец: «На жаль, пакуль ня ведаем. А можна да вас пытаньне — а калі будуць выбары?»
Ягоныя аднакурсьніцы: «Дык 19 сьнежня».
Карэспандэнт: «А вы, дзяўчаты, ці ведаеце іншых палітыкаў?»
Дзяўчына: «Ды мы толькі пра выбары нядаўна даведаліся, і тое толькі з інтэрнэта. Мы жывём у інтэрнаце, тэлевізара няма, няма адкуль браць інфармацыю, вельмі праблематычна».
Хлопец: «Ды і актыўнай дзейнасьці няма ніякай: ні ўлётак, ніхто нідзе не выступае, ні плякатаў, нічога».
Спадар: «Ня ведаю, ну адкуль я магу ведаць, дзе атрымаць такую інфармацыю, няма крыніцы інфармацыі».
Спадар: «Ніводнага я ня ведаю, бо ў нас палітыка такая, СМІ заціскаюць, каб мы нічога ня ведалі, няма пазыцыі іншых, а толькі адзін піяр, што мне вельмі не падабаецца. Ён ізноў будзе прэзыдэнтам, як Кастра і іншыя дыктатары».
Спадарыня: «У мяне няма тэлевізара, сапсаваўся, і я толькі радыё слухаю, а тут апошнім часам і ня слухала, так што ня ведаю нікога».
Спадар: «Ну, канечне, ня ведаю. Таму што ў нас такое тэлебачаньне, нам не даюць там слова».
Спадар: «Ня ведаю нікога, але мне здаецца, што нічога ня зьменіцца».
Спадар: «Няма пакуль ніякай інфармацыі. Тое, што паказваюць па тэлебачаньні, зразумела, ня можа быць тым, што насамрэч».
Спадар: «Я ведаю палітыка, які адмовіўся — Аляксандар Мілінкевіч, а болей ні пра кога ня чуў. Я сам бы хацеў балятавацца, але ня ведаю, як сабраць 100 тысяч подпісаў».
Спадарыня: «Не, пакуль нікога ня ведаю».
Карэспандэнт: «А што, няма пакуль такой інфармацыі?»
Спадарыня: «Пакуль няма. Ды мы вось толькі даведаліся, што хутка выбары, то будзем цікавіцца».
Ейная сяброўка: «Будзем глядзець тэлебачаньне і слухаць радыё».
Спадарыня: «Не, праз тэлебачаньне і радыё нічога не даведаемся, давядзецца глядзець інтэрнэт».
Хлопец: «На жаль, пакуль ня ведаем. А можна да вас пытаньне — а калі будуць выбары?»
Ягоныя аднакурсьніцы: «Дык 19 сьнежня».
Карэспандэнт: «А вы, дзяўчаты, ці ведаеце іншых палітыкаў?»
Дзяўчына: «Ды мы толькі пра выбары нядаўна даведаліся, і тое толькі з інтэрнэта. Мы жывём у інтэрнаце, тэлевізара няма, няма адкуль браць інфармацыю, вельмі праблематычна».
Хлопец: «Ды і актыўнай дзейнасьці няма ніякай: ні ўлётак, ніхто нідзе не выступае, ні плякатаў, нічога».
Спадар: «Ня ведаю, ну адкуль я магу ведаць, дзе атрымаць такую інфармацыю, няма крыніцы інфармацыі».
Спадар: «Ніводнага я ня ведаю, бо ў нас палітыка такая, СМІ заціскаюць, каб мы нічога ня ведалі, няма пазыцыі іншых, а толькі адзін піяр, што мне вельмі не падабаецца. Ён ізноў будзе прэзыдэнтам, як Кастра і іншыя дыктатары».
