Спачатку К. Бакіеў заявіў, што кіргізы перажываюць страшную трагедыю: банда самазванцаў захапіла ўладу, рабаваньне і гвалт сталі нормай жыцця, краіна адкінутая на шмат гадоў назад.
"Я не здымаю з сябе адказнасьці за катастрофу, якую перажывае мой народ, і гатовы несьці адказнасьць паводле закону".
Выказаўшы свачуваньні родзічам загіблых, Бакіеў заявіў:
"Я не прызнаю сваю адстаўку. 9 месяцаў таму народ выбраў мяне прэзыдэнтам. І няма сілы, якая прымусіць мяне адмовіцца ад маёй клятвы. Толькі сьмерць спыніць мяне. Я законна абраны прэзыдэнт Кіргізстану, прызнаны сусьветнай супольнасьцю".
Сваіх апанэнтаў, якія захапілі ўладу, Бакіеў назваў бандай:
"Усе павінны ведаць, што бандыты, якія спрабуюць захапіць уладу,-- гэта выканаўцы чужой волі, якія не маюць ніякай легітымнасьці. Кіргізстан ня будзе нічыёй калёніяй".
Бакіеў нагадаў, што 7 красавіка 2010 года ён увёў надзвычайнае становішча ў шэрагу рэгіёнаў краіны.
"Я хачу, каб кожны грамадзянін Кіргізстану разумеў, што выконваючы загады банды, ён ставіць сябе па-за законам і становіцца саўдзельнікам злачынства з усімі выцякаючымі наступствамі".
Бакіеў заклікаў лідэраў сусьветнай супольнасьці не прызнаваць цяперашні ўрад легітымнай уладай і зьвярнуўся таксама да палітычных лідэраў СНД па падтрымку.
"Я не здымаю з сябе адказнасьці за катастрофу, якую перажывае мой народ, і гатовы несьці адказнасьць паводле закону".
Выказаўшы свачуваньні родзічам загіблых, Бакіеў заявіў:
"Я не прызнаю сваю адстаўку. 9 месяцаў таму народ выбраў мяне прэзыдэнтам. І няма сілы, якая прымусіць мяне адмовіцца ад маёй клятвы. Толькі сьмерць спыніць мяне. Я законна абраны прэзыдэнт Кіргізстану, прызнаны сусьветнай супольнасьцю".
І няма сілы, якая прымусіць мяне адмовіцца ад маёй клятвы. Толькі сьмерць спыніць мяне.
Сваіх апанэнтаў, якія захапілі ўладу, Бакіеў назваў бандай:
"Усе павінны ведаць, што бандыты, якія спрабуюць захапіць уладу,-- гэта выканаўцы чужой волі, якія не маюць ніякай легітымнасьці. Кіргізстан ня будзе нічыёй калёніяй".
Бакіеў нагадаў, што 7 красавіка 2010 года ён увёў надзвычайнае становішча ў шэрагу рэгіёнаў краіны.
"Я хачу, каб кожны грамадзянін Кіргізстану разумеў, што выконваючы загады банды, ён ставіць сябе па-за законам і становіцца саўдзельнікам злачынства з усімі выцякаючымі наступствамі".
Бакіеў заклікаў лідэраў сусьветнай супольнасьці не прызнаваць цяперашні ўрад легітымнай уладай і зьвярнуўся таксама да палітычных лідэраў СНД па падтрымку.
«Няхай прымае, але толькі на свае грошы…»
«Няхай прымае, але толькі на свае грошы…»
Як вы ставіцеся да таго, што Лукашэнка прыняў у Беларусі зрынутага прэзыдэнта Кіргізстану? З такім пытаньнем наш карэспандэнт зьвяртаўся да гарадзенцаў.
Спадар: «Я разумею Лукашэнку, бо ён даў прытулак такому самаму, як і ён сам. Думаю, што прыйдзе такі час, калі падобнага прытулку будзе шукаць сам Лукашэнка. Ну, ёсьць яшчэ ў сьвеце некалькі краінаў-ізгояў…»
Спадар: «Ды лепш бы гэты ваш Лукашэнка сам зьехаў бы дзе-небудзь ва Ўзбэкістан альбо на Кубу».
Спадарыня: «Ён яго прыняў не як прэзыдэнт, як сам заявіў. А як чалавек чалавека, як талерантны беларус можа прыняць. Ён пашкадаваў яго малых дзетак. Я так зразумела. Да таго ж, ён сказаў, што гэта не супярэчыць нашаму заканадаўству. Ну, раз так — няхай прымае…»
Спадарыня: «Калі гэта яго асабістае запрашэньне, то няхай у сябе яго і прымае. І калі лічыць, што ён яго запрасіў, то няхай гэта будзе за яго ўласныя грошы».
Спадар: «Бакіеў літаральна некалькі хвілінаў таму выступіў са зваротам да кіргіскага народу, што ён не прызнае таго, што адбылося. Атрымоўваецца, што, даючы чалавеку магчымасьць на беларускай зямлі выказвацца пра такія рэчы, мы бярэм на сябе адказнасьць за разгортваньне падзеяў у той краіне. Думаю, большасьць беларусаў не падзяляюць такой адказнасьці. Я таксама».
Спадарыня: «Лукашэнка сказаў, што гэта ягонае асабістае права і асабістае рашэньне. Ну як да гэтага паставіцца? Складана быць у гэтай ролі, я б не хацела і ня ведаю, як трэба правільна паступіць».
Спадар: «Я, да прыкладу, станоўча стаўлюся да гэтага рашэньня. Таму што гэта сяброўская нам краіна і мы маем агульную калектыўную бясьпеку. А так можа атрымацца зь любым прэзыдэнтам. А тое, што там зрабілі гэтую бойню і ўладу ўзялі сілаю — я супраць гэтага».
Спадар: «Я ня ведаю, мне здаецца, у нас і так жывуць усе, хто хоча. Бакіеў таксама чалавек, але вось ня ведаю, што там наконт кіргіскага народу… Але паглядзеўшы, як там пагромы робяць, то гэта не нармальна…»
Спадар: «Я разумею Лукашэнку, бо ён даў прытулак такому самаму, як і ён сам. Думаю, што прыйдзе такі час, калі падобнага прытулку будзе шукаць сам Лукашэнка. Ну, ёсьць яшчэ ў сьвеце некалькі краінаў-ізгояў…»
Спадар: «Ды лепш бы гэты ваш Лукашэнка сам зьехаў бы дзе-небудзь ва Ўзбэкістан альбо на Кубу».
Спадарыня: «Ён яго прыняў не як прэзыдэнт, як сам заявіў. А як чалавек чалавека, як талерантны беларус можа прыняць. Ён пашкадаваў яго малых дзетак. Я так зразумела. Да таго ж, ён сказаў, што гэта не супярэчыць нашаму заканадаўству. Ну, раз так — няхай прымае…»
Спадарыня: «Калі гэта яго асабістае запрашэньне, то няхай у сябе яго і прымае. І калі лічыць, што ён яго запрасіў, то няхай гэта будзе за яго ўласныя грошы».
Спадар: «Бакіеў літаральна некалькі хвілінаў таму выступіў са зваротам да кіргіскага народу, што ён не прызнае таго, што адбылося. Атрымоўваецца, што, даючы чалавеку магчымасьць на беларускай зямлі выказвацца пра такія рэчы, мы бярэм на сябе адказнасьць за разгортваньне падзеяў у той краіне. Думаю, большасьць беларусаў не падзяляюць такой адказнасьці. Я таксама».
Спадарыня: «Лукашэнка сказаў, што гэта ягонае асабістае права і асабістае рашэньне. Ну як да гэтага паставіцца? Складана быць у гэтай ролі, я б не хацела і ня ведаю, як трэба правільна паступіць».
Спадар: «Я, да прыкладу, станоўча стаўлюся да гэтага рашэньня. Таму што гэта сяброўская нам краіна і мы маем агульную калектыўную бясьпеку. А так можа атрымацца зь любым прэзыдэнтам. А тое, што там зрабілі гэтую бойню і ўладу ўзялі сілаю — я супраць гэтага».
Спадар: «Я ня ведаю, мне здаецца, у нас і так жывуць усе, хто хоча. Бакіеў таксама чалавек, але вось ня ведаю, што там наконт кіргіскага народу… Але паглядзеўшы, як там пагромы робяць, то гэта не нармальна…»
