На пытаньне ўплывовага нямецкага выданьня Frankfurter Allgemeine Zeitung, што азначае для выступ перад дэпутатамі Бундэстагу 27 студзеня, у дзень, калі адзначаецца Дзень памяці ахвяраў Галакосту, Пэрэс адказаў: “Я родам зь беларускага мястэчка, дзе жыла дзедава сям’я. Частка гэтай вялікай сям’і эмігравала ў Ізраіль. Але мае бабуля і дзядуля былі вельмі старымі для таго, каб зьяжджаць. Таксама застаўся адзін зь іх сыноў, каб даглядаць за бацькамі і братам, які потым памёр ад раку. Усе яны былі сагнаныя (фашыстамі) ў драўляную сынагогу. Потым яе падпалілі. Людзей спалілі зажыва. Ці можаце вы сабе ўявіць, што такое калі-небудзь забываецца?
Пазьней мне асабіста давялося працаваць разам зь немцамі. Нямеччына падтрымлівала Ізраіль гуманітарна, а таксама пастаўкамі зброі. Мы знайшлі добрае паразуменьне з тагачасным міністрам абароны Штраўсам. І гэтага я ніколькі не саромеюся. Я ганаруся, што нам дапамагалі ў Нямеччыне кансэрватыўныя партыі з тым, каб мы лепш маглі б сябе абараніць. Для мяне заканчваецца кола, якое зьвязвае прастору ад самога майго дзяцінства па сёньняшні дзень. І я гэтым вельмі ўзрушаны”
